Μέχρι το γκρέμισμα και της τελευταίας φυλακής…

Μέχρι το γκρέμισμα και της τελευταίας φυλακής…

Μέσα στο γενικότερο κλίμα εντάσεως της καταστολής, το κράτος θέτει μπροστά, μέσω ενός νομοσχεδίου, την αναδιάρθρωση των φυλακών και την εφαρμογή των νέων ειδικών συνθηκών κράτησης. Με την ίδρυση των φυλακών υψίστης ασφαλείας σηματοδοτείται ο διαχωρισμός τους σε τρείς τύπους, Α, Β και Γ. Συγκεκριμένα για τις φυλακές τύπου Γ θα προορίζονται, μέχρι στιγμής, καταδικασθέντες και κατηγορούμενοι με βάση τον αντιτρομοκρατικό νόμο, όσοι έχουν καταδικαστεί για σύσταση εγκληματικής οργάνωσης και κρατούμενοι που φέρονται να συμμετέχουν ή και να υποκινούν στάσεις στη φυλακή. Η μεταφορά τους στις φυλακές τύπου Γ θα πραγματοποιείται πάντα έπειτα από εντολή του εισαγγελέα και το ελάχιστο της ποινής που θα εκτίουν εκεί είναι τα 10 χρόνια. Οι επικρατούσες συνθήκες εντός αυτών των φυλακών θα είναι πολύ πιο σκληρές, περιλαμβάνοντας αφαίρεση αδειών, περιορισμό επισκεπτηρίων και μείωση του προαυλισμού σε 1 ώρα την ημέρα με αποτέλεσμα την απομόνωση του κρατούμενου 23 ώρες το 24ωρο εντός κελιού. Πρόσθετο χαρακτηριστικό του νέου τύπου είναι το ρουφιάνεμα συγκρατουμένων με σκοπό την μείωση ή την εξαγορά της ποινής.

Ο στόχος του συστήματος μέσα στα πλαίσια της φυλακής είναι η καταστολή των κρατουμένων σε συλλογικό και ατομικό επίπεδο. Ως προς το συλλογικό, καταλύονται οι κοινότητες που έχουν διαμορφωθεί και έχουν ως σκοπό την ριζοσπαστική ρήξη με τον θεσμό της φυλακής και συνθλίβεται κατ’ αυτόν τον τρόπο κάθε δυνατότητα εξέγερσης. Εγκαθιδρύεται έτσι η απάθεια και η αδρανοποίηση των κρατουμένων μέσω της κατάπνιξης του συλλογικού αισθήματος. Οι δεσμοί που έχουν αναπτυχθεί ανάμεσα στους κρατούμενους καταστρέφονται και αποξενώνονται μεταξύ τους. Με την σκληρή απομόνωση οι κρατούμενοι στερούνται κάθε δυνατότητα κοινωνικοποίησης και η τιμωρία παίρνει την πιο ωμή της μορφή.

Οι φυλακές, παράλληλα με τη βαρβαρότητα που προωθούν εντός κελιών, ασκούν μεγάλη επιρροή και στην έξω κοινωνία. Άλλωστε, ως «αποθήκες αποβλήτων» της κοινωνίας, είναι στενά συνδεδεμένες με αυτήν και καταδεικνύουν το πόσο βαθιά προβληματική είναι. Έτσι λοιπόν είναι αυτονόητο πως η οποιαδήποτε αναδιάρθρωση με στόχο την ένταση της καταστολής μέσα στην φυλακή, έχει αναπόφευκτο αντίκτυπο και έξω από αυτήν. Αφενός δημιουργεί μια ψευδαίσθηση ασφάλειας και προκαλεί την αδρανοποίηση του γενικότερου κοινωνικού συνόλου και αφετέρου προσπαθεί να σπείρει τον τρόμο στα ριζοσπαστικότερα κομμάτια της κοινωνίας. Ο εκφοβισμός αυτός έχει στο στόχαστρο όσους εξεγείρονται ενάντια στο σύστημα, επιδιώκοντας να τσακίσει το φρόνημά τους και να φθείρει κάθε ψυχολογία αντίστασης. Το κράτος δηλαδή με την τροποποίηση αυτή αποσκοπεί στον παραδειγματισμό και την τρομοκράτηση, χειραγωγώντας την κοινή γνώμη και στοχοποιώντας τους αναρχικούς ως την πιο επικίνδυνη απειλή για αυτό.

Ο εγκλεισμός δεν είναι σύγχρονο φαινόμενο και δεν αφορά μόνο τους ανθρώπους. Και αν ο εγκλεισμός των ανθρώπινων ζώων αποσκοπεί στην τιμωρία και την «πειθάρχηση», στα υπόλοιπα ζώα ξεφεύγει από τα στενά αυτά πλαίσια. Τα μη-ανθρώπινα ζώα φυλακίζονται και βασανίζονται για χάρη της επιστήμης, της προόδου και της ιατρικής. Χρησιμοποιούνται ως πειραματόζωα για την ευημερία του ανθρώπινου είδους, και δολοφονούνται κατά εκατομμύρια για τις δοκιμές των προϊόντων που πλουτίζουν το κεφάλαιο. Οι φαρμακοβιομηχανίες, τα μεγάλα επιστημονικά κέντρα και ολόκληρη η δυτική ιατρική έχουν χτιστεί πάνω στην εκμετάλλευση των ζώων και των ανθρώπων, δημιουργώντας πλαστές αρρώστιες τις οποίες επειτα γιατρεύουν με τα τελευταίας τεχνολογίας φάρμακα/πανάκειες.

Ακόμη, η αναπαραγωγή και ο εγκλεισμός των μη ανθρώπινων ζώων παρέχουν τη βασική πηγή τροφής του ανθρώπινου είδους στον καπιταλισμό και είναι ένας επιπλέον παράγοντας κέρδους. Οι χιλιάδες βιομηχανίες εκμετάλλευσης για το κρέας, το γάλα και τα υπόλοιπα παράγωγά τους αποτελούν τις σύγχρονες φυλακές ζώων. Ο εγκλεισμός εφοδιάζει με αναλώσιμες ζωές τις βιομηχανίες του θεάματος, της διασκέδασης και της μόδας. Τα τσίρκο με ζώα αποτελούν έναν βάναυσο θεσμό, φυλακίζοντάς τα χιλιάδες χιλιόμετρα μακριά από το φυσικό τους περιβάλλον και μαθαίνοντάς τους με την βία τυποποιημένα κόλπα για την χαρά των μίζερων θεατών. Το θέαμα στον σύγχρονο άνθρωπο παίζει τόσο μεγάλο ρόλο, που περιορισμένος στα όρια της πόλης επισκέπτεται τους ζωολογικούς κήπους για να γνωρίσει την άγρια ζωή, αγνοώντας ότι πρόκειται για ακόμα μία φυλακή. Τέλος, όσον αφορά τη μόδα, εκατομμύρια ζώων φυλακίζονται και δολοφονούνται άγρια για να χρησιμοποιηθεί η γούνα και το δέρμα τους από ανθρώπους οι οποίοι προσπαθούν να ικανοποιήσουν την ακόρεστη ματαιοδοξία τους και βρίσκουν τρόπους να επιδείξουν το κύρος τους, στη συγκεκριμένη περίπτωση φορώντας κουφάρια ζώων.

Ως αναρχικοί-ες, δεν διαχωρίζουμε κανένα είδος εγκλεισμού, αναγνωρίζουμε τη σύνδεσή του με την κυριαρχία και την εξουσία, και αποκλείουμε κάθε μορφή του από τις ελεύθερες κοινότητες τις οποίες αγωνιζόμαστε να χτίσουμε πάνω στις στάχτες του παλιού κόσμου. Ο λόγος και οι πράξεις μας είναι ενάντια σε κάθε είδος εξουσίας, εκμετάλλευσης και επιβολής, και γι’ αυτό ο πόλεμος μας δεν τελειώνει μέχρι την καταστροφή κάθε κλουβιού/κελιού.

Υψίστης ασφαλείας ποτέ και πουθενά, μπουρλότο και φωτιά σε όλα τα κλουβιά!

Ανυποχώρητος αγώνας για την Ολική Απελευθέρωση και την Αναρχία!

Αναρχική Συλλογικότητα

Μαύρο/Πράσινο

Θεσ/νίκη Απρίλιος 2014

mavroprasino.espivblogs.net