Category Archives: Αναδημοσιεύσεις

Αλογόμυγες – Ενημέρωση από τον αγώνα του Osman Evcan

OLYMPUS DIGITAL CAMERA

Ενημέρωση από τον αγώνα του Osman Evcan, ο οποίος βρίσκεται σε απεργία
πείνας από τις 22/2 μετά από τη μεταφορά του στις φυλακές Silivri τυπου L
όπου κράτος και ανθρωποφύλακες πήραν πίσω όσα είχε κερδίσει με τις
προηγούμενες απεργίες πείνας σχετικά με την πρόσβαση σε βίγκαν σίτιση:
Το ανώτατο δικαστήριο της τουρκίας καταδίκασε το τουρκικό κράτος και το
υποχρέωσε να καταβάλει 3000 λίρες (1000 ευρώ περίπου) στον Osman ως
αποζημίωση για καταπάτηση των ατομικών του δικαιωμάτων. Την περασμένη
εβδομάδα τον μετέφεραν από το ολοσκότεινο και αποπνικτικό κελί που ήταν σε άλλο κελί πιο φωτεινό.

Παρά τα ψίχουλα που  του πετούν κράτος και φυλακές ο Osman συνεχίζει τον αγώνα ενάντια στις σημερινές συνθήκες κράτησης για τον ίδιο και για όλους τους φυλακισμένους μέχρι να ικανοποιηθούν όλα τα αιτήματά του που αφορούν το γυμνό σωματικό έλεγχο, την απομόνωση, τις κάμερες μέσα στα κελιά τις οποίες και σπάει επανειλημμένα, την απαγόρευση αλληλογραφίας και επισκεπτηρίων και τη μη χορήγηση vegan φαγητού.

ΔΥΝΑΜΗ ΣΤΟΝ ΑΝΑΡΧΙΚΟ OSMAN EVCAN

ΑΝΥΠΟΧΩΡΗΤΟΣ ΑΓΩΝΑ ΕΝΑΝΤΙΑ ΣΕ ΚΑΘΕ ΜΟΡΦΗ ΕΓΚΛΕΙΣΜΟΥ

ΜΕΧΡΙ ΤΗΝ ΟΛΙΚΗ ΑΠΕΛΕΥΘΕΡΩΣΗ

αλογόμυγες

Αθήνα: Ομάδα Vegan Κουζίνας της κατάληψης Ζαΐμη – Συζήτηση και κουζίνα

Πηγή: Indymedia

Το Σάββατο, 20 Ιούνη (όπως και κάθε Σάββατο), στις 18:00  στα πλαίσια της κουζίνας, θα πραγματοποιηθεί εκδήλωση-ενημέρωση από συντρόφισσες από Γερμανία, σχετικά με τον αγώνα έναντια στα ορυχεία άνθρακα στην Κολωνία και την καταστροφή του Hambach Forest. Θα γίνει ενημέρωση για τους αγνώνες των τελευταίων ετών άκι την κατάληψη τους δάσους από τους συντρόφους στα πλαίσια του αγώνα.

Διοργάνωση: Vegan κουζίνα, στον χώρο πολύμορφης δράσης αναρχικών Ζαΐμη 11.

Αθήνα: Λευτεριά στη Γη, φωτιά στη φυλακή – Αναρχική συνάντηση στις 11 Ιούνη

11j athina

 

Πηγή: Contra Info

Την Πέμπτη 11 Ιούνη 2015 θα πραγματοποιηθεί στο πάρκο Βουτιέ, στα Άνω Πετράλωνα (δες χάρτη), μια αναρχική συνάντηση στο ΠΛΑΙΣΙΟ του διεθνούς καλέσματος στήριξης των μακροχρόνια έγκλειστων αναρχικών, και του μήνα για τη Γη κι ενάντια στο Κεφάλαιο.

Οι δραστηριότητες ξεκινούν από τις 18:30 και περιλαμβάνουν ενημερώσεις για υποθέσεις αιχμαλώτων του κοινωνικού πολέμου και αγώνες προάσπισης του φυσικού κόσμου, καθώς και συζήτηση σχετικά με την εναντίωση σε κάθε μορφή αιχμαλωσίας και στα σχέδια της προόδου και εξημέρωσης. Κατά τη διάρκεια της κουβέντας θα υπάρχει μετάφραση των τοποθετήσεων για τα αλλόφωνα συντρόφια.

Στον χώρο θα διατίθεται επίσης έντυπο υλικό και φυτοφαγική κουζίνα (καθένας/καθεμιά φέρνει κι από κάτι, αυτή είναι η ιδέα), ενώ μετά την κουβέντα θα παίξουν και μουσικοί αυτοσχεδιασμοί (φέρτε ακουστικά μουσικά όργανα). Η δραστηριότητα θα είναι απαλλαγμένη από αλκοόλ.

Καλούν:

– Πρωτοβουλία από το μεταφραστικό δίκτυο αντιπληροφόρησηςCONTRAInfo

– Συναντήσεις αναρχικών ενάντια σε κάθε μορφή εγκλεισμού
και την καταστροφή της βιόσφαιρας από την κυριαρχία

Προβολή και αυτοπαρουσίαση της αναρχικής/αντιεξουσιαστικής συλλογικότητας για την ολική απελευθέρωση ‘Κρακατόα’

Πάτρα – Προβολή και αυτοπαρουσίαση της αναρχικής/αντιεξουσιαστικής συλλογικότητας για την ολική απελευθέρωση ‘Κρακατόα’.

Τετάρτη 27/5 στις 19.30 στο αναρχικό αντιεξουσιαστικό στέκι Άτακτον

http://olikiapeleutherosi.espivblogs.net/

προβολη-27.5

 

Αθήνα: Πρωτομαγιάτικη συγκέντρωση ενάντια στη βιομηχανία κρέατος και γούνας

Πηγή: Contra Info

11213141

Δισεκατομμύρια μη ανθρώπινα ζώα πάνω στη Γη είναι αιχμάλωτα της παραγωγικής διαδικασίας, όχι ως εργάτες που χαίρουν «δικαιωμάτων», αλλά ως σκλάβοι προς εκτροφή. Τα σώματά τους ή μέρη των σωμάτων τους μετατρέπονται σε εμπορεύματα που καταναλώνονται στις μαζικές κοινωνίες.

Η εργασία είναι αναπόσπαστο κομμάτι της εξουσιαστικής συνθήκης μέσα στην οποία ζούμε. Η εργασία είτε γίνεται με τους καλύτερους όρους για τους εργάτες είτε με τους χειρότερους έχει ως αντικείμενο εκμετάλλευσής της το σύνολο του φυσικού κόσμου, τον οποίο και καταστρέφει. Όμως τα έμβια όντα και συνολικά ο φυσικός κόσμος δεν αποτελούν αντικείμενα, είναι η κυριαρχία που τα ορίζει ως τέτοια. Γι’ αυτό από αναρχική οπτική προτάσσουμε την καταστροφή της παραγωγικής διαδικασίας, επειδή πολύ απλά δεν θέλουμε να υπάρχει ούτε μισθωτή εργασία, ούτε κανενός είδους σκλαβιά και συστηματοποιημένη καταστροφή του φυσικού κόσμου.

Η πρωτομαγιά καθιερώθηκε σχεδόν παντού όχι σαν μια μέρα αντίστασης στην κυριαρχία αλλά σαν δοξασία της παραγωγής και της εργασίας. Αυτό πρέπει να αλλάξει επειδή η παραγωγή είναι το πρόβλημα, η βιομηχανία είναι το πρόβλημα, τα κράτη είναι το πρόβλημα, η μαζική κοινωνία είναι το πρόβλημα.

Σε αυτό το πλαίσιο λοιπόν, πραγματοποιήθηκε την 1η Μάη 2015 στην πλατεία Συντάγματος (οδός Ερμού) συγκέντρωση ενάντια στη βιομηχανία κρέατος και γούνας. Κατά τη διάρκεια της δίωρης δράσης (12-2), βρέθηκαν στο σημείο περίπου 50 άτομα, μοιράστηκαν κείμενα, αναρτήθηκαν 3 πανό, φωνάχτηκαν συνθήματα, ενώ προς το τέλος αποκλείστηκε συμβολικά για μερικά λεπτά η είσοδος των McDonald’s.

Ανάμεσα σε άλλα, ακούστηκαν και τα παρακάτω συνθήματα: Λευτεριά σ’ όσους είναι στα κελιά, λευτεριά σ’ όσους είναι στα κλουβιά // Στις μηχανές μπουρλότο, στις φάμπρικες φωτιά, για μια ζωή αδάμαστη και για τη λευτεριά // Λευτεριά σε ζώα, ανθρώπινα και μη, μπουρλότο και φωτιά σε κάθε φυλακή // Όλες οι αξίες του πολιτισμού, είναι εργοστάσια μαζικού εγκλεισμού // Από την Ελλάδα ως το Μεξικό, θάνατο στο σύστημα το τεχνολογικό // Εμπρός νεολουδίτες, εμπρός καταστροφείς, για την απελευθέρωση ολάκερης της Γης.

Το ερχόμενο Σάββατο 9 Μάη, στις 12:00 στο Σύνταγμα, καλείται πορεία για το ίδιο ζήτημα από τις Συναντήσεις αναρχικών ενάντια σε κάθε μορφή εγκλεισμού και στην καταστροφή της βιόσφαιρας από την κυριαρχία.

51

 

Η διατροφή υπό το πρίσμα του απελευθερωτικού προτάγματος – Κρακατόα

Πηγή: Κρακατόα

Χωρίς-τίτλο-212x300

Περί της πολιτικής διάστασης της χορτοφαγίας

Διανύουμε μια εποχή, που κράτος και κεφάλαιο έχουν επιβάλει την αντίληψη και την πρακτική ότι ο μόνος τρόπος να καλυφθεί ένα πλήθος αναγκών, βασικές αλλά και επίπλαστες, είναι μέσω της βάναυσης εξόντωσης του φυσικού κόσμου. Ο καπιταλισμός, άμεσα συνδεδεμένος με φαινόμενα όπως η αστικοποίηση, ρυθμίζει το σύγχρονο πολύπλοκο εξουσιαστικό πλέγμα. Στην κατεύθυνση της ενίσχυσης αυτού, η κυριαρχία θεμελιώνει τον ανθρωποκεντρισμό, λογική που συνεπαγωγικά προτάσσει την ανωτερότητα του ανθρώπινου είδους έναντι του υπόλοιπου φυσικού κόσμου. Εδραιώνοντας παράλληλα σε όλα τα πεδία έννοιες και πρακτικές όπως η ιδιοκτησία ή ο εγκλεισμός νομιμοποιείται κατ’ επέκταση ηθικά στο ευρύτερο κοινωνικό σύνολο ο βασανισμός, η φυλάκιση και η δολοφονία με σκοπό την εκμετάλλευση και των υπόλοιπων ζώων.

Ο καπιταλισμός ως κοινωνικό, οικονομικό και πολιτικό σύστημα συγκροτείται στην βάση των ταξικών αντιθέσεων. Η άρχουσα τάξη κατασκευάζει και χρησιμοποιεί διάφορα εργαλεία επιρροής και επιβολής. Στο πλαίσιο αυτό αξιοποιεί σκοταδισμούς, θρησκείες, παραδόσεις, ώστε να διαμορφώσει και να μπολιάσει στις συνειδήσεις του κοινωνικού συνόλου την κυρίαρχη ιδεολογία. Κάπως έτσι, στον ελλαδικό μικρόκοσμο και σε άλλους τόπους του δυτικού κόσμου η κρεοφαγία, συνδεδεμένη με μια τεράστια βιομηχανία παραγωγής θανάτου και μαζικής κατανάλωσης πτωμάτων, είναι βαθιά ριζωμένη ως πρακτική «επιβίωσης», ως «φυσική διαδικασία» (μιας και «πολλά είδη ζώων τρώνε άλλα ζώα») ή ως τμήμα εθίμων και ηθών με θρησκευτικές απαρχές (π.χ. πάσχα, τσικνοπέμπτη). Ταυτόχρονα, οι εκμεταλλευόμενοι αναπαράγουν και ενδυναμώνουν τέτοιες παθογένειες, παραβλέποντας την ουσία τους και παραμένουν έτσι εγκλωβισμένοι σε μικροσυμφέροντα και μικροαπολαύσεις όπως η γευστική ευχαρίστηση και η τάση τους να μη διαφοροποιηθούν από το επιβεβλημένο σύνολο (θρησκευτικό, κοινωνικό), αντί να αρνηθούν κάθε εξουσία και κάθε εξουσιομανία και να κινηθούν προς την κατεύθυνση της ολικής απελευθέρωσης.

Η διατροφή, ως βιολογική ανάγκη αποτελεί βασικό πεδίο για την κυριαρχία ώστε να ελέγξει, να επιβληθεί και να επεκτείνει το εύρος εξουσίας της. Και αυτό συμβαίνει, τόσο παράγοντας ανισότητες μέσω της πείνας και της κατασκευής του τρίτου κόσμου, όσο και μέσα από την αναπαραγωγή της αντίληψης και πρακτικής της κρεοφαγίας. Όπως για μας η αυτοδιάθεση του ανθρώπου και των υπόλοιπων ζώων είναι προϋπόθεση για μια ελεύθερη κοινωνία, έτσι βλέπουμε κι ότι δεν μπορούν να αποτελούν μηχανές παραγωγής προϊόντων ή αντικείμενα κάλυψης αναγκών. Οι βασανισμοί, οι φυλακίσεις, οι μαζικές και ατομικές δολοφονίες για να καταλήξουν τα ζώα στο στομάχι κάποιου, καθόλου μη εξουσιαστικές δεν φαντάζουν. Αντιθέτως.

Η σύνδεση της κρεοφαγίας με την επιβολή είναι άμεση, ιστορικά αλλά και στο σήμερα, τόσο σε πρακτικό όσο και σε συμβολικό επίπεδο. Το κρέας ιστορικά αποτελεί σύμβολο της εξουσίας και με το να το καταναλώνει το άτομο συμβάλλει στην αναπαραγωγή μίας ακόμη εξουσιαστικής συνθήκης. Αποτελούσε ανέκαθεν, όπως και τα γαλακτοκομικά προϊόντα, είδος πολυτελείας και η «κατανάλωσή» του ήταν εφικτή μόνο για τους πλούσιους και τους ισχυρούς, μετατρέποντας έτσι τη διατροφή συνολικά σε ακόμη ένα πεδίο ταξικής διαφοροποίησης. Δεδομένης της πατριαρχικής κοινωνικής οργάνωσης, το αρσενικό φύλο είναι ταυτισμένο με την ισχύ και την επιβολή. Ακριβώς ταυτόσημη με αυτές είναι και η κρεοφαγία, όπως έχει αναλυθεί και προηγούμενα. Η τομή των δύο αυτών αδιαμφισβήτητων συνθηκών, μπορεί εύκολα να εντοπιστεί, μέσα από ενδεικτικά παραδείγματα, τόσο στην εικόνα που επικρατεί για το προϊστορικό παρελθόν, όπου ο άντρας ως εγγυητής της οικογενειακής ομαλότητας και υπεύθυνος κάλυψης των αναγκών έβγαινε για κυνήγι, όσο και στο σήμερα, που το κυνήγι αποτελεί «αντρικό σπορ» και ο άντρας της οικογένειας είναι εκείνος που αναλαμβάνει το τελετουργικό ψήσιμο. Στα ίδια πλαίσια, γίνεται και από σεξιστικής πλευράς, η προβολή του γυναικείου σώματος ως σάρκα, προοριζόμενη προς κατανάλωση.

Με άλλα λόγια, ο πολιτισμός είναι έτσι δομημένος που η ερμηνεία της επιθυμίας του ανθρώπου στην κατανάλωση κρέατος δηλώνει απτά την ικανότητα επιβολής του στα υπόλοιπα ζώα, και κατ’ επέκταση στο φυσικό κόσμο.
Μέσω της κατανόησης του αξιακού συστήματος που επικρατεί μπορούν να ερμηνευτούν οι κοινωνικές προεκτάσεις της κατανάλωσης πτωμάτων, γιατί είναι γνωστό ότι αναπτύσσονται και διαχέονται επιχειρήματα από την κυριαρχία και αφομοιώνονται, στη συνέχεια, από την κοινωνία προκειμένου να δικαιολογηθούν συνήθειες, ήθη, έθιμα και παραδόσεις ως κανονικά, ελαχιστοποιώντας, έτσι, την όποια αμφισβήτηση προς αυτά. Οποιοδήποτε επιχείρημα, λοιπόν, περί φυσικότητας της κρεοφαγίας φανερώνει ότι η επιβολή και η εξουσία είναι βαθιά μπολιασμένες στις συνειδήσεις. Γιατί όπως μας φαίνεται σαθρό το επιχείρημα ότι ο άντρας- αρχηγός είναι «φυσικό» να εξουσιάζει τη γυναίκα- υποτελή σε μια πατριαρχική κοινωνία, έτσι και το να δολοφονούνται ζώα, ώστε να φαγωθούν, με πρόσχημα ότι κάτι τέτοιο είναι φυσικό, είναι εξίσου σαθρό. Άλλωστε, στη βάση της φυσικότητας διατυπώνονται νοσηρότητες όπως ο κοινωνικός δαρβινισμός και ο ρατσισμός απέναντι στους αδύναμους και όσους αποκλίνουν από τα επιβεβλημένα κοινωνικά πρότυπα.

Από την άλλη, η χορτοφαγία στο σήμερα μπορεί να αποτελέσει μια ηθική και πολιτική επιλογή μέσα στην ευρύτερη εξουσιαστική συνθήκη που βιώνουμε κι όχι μια διατροφική επιλογή ή μια φιλευσπλαχνία απέναντι στα ζώα. Ως ατομική επιλογή βρίσκεται στην κατεύθυνση της κατάργησης της εκμετάλλευσης των ζώων και της συνειδητοποίησης της μη ανωτερότητας του ανθρώπου έναντι των άλλων ειδών, ενώ παράλληλα βρίσκεται απέναντι στην εμπορευματική και ιδιοκτησιακή υπόσταση που έχει προσδώσει ο άνθρωπος στα άλλα ζώα. Μια μόνο διατροφική προσέγγισή της θα ήταν μερική και ασύνδετη με τα συνολικά μας προτάγματα.
Αναγνωρίζοντας την εκμετάλλευση ως βάση του καπιταλισμού και πως κάθε παραγόμενο προϊόν είναι αποτέλεσμα αυτής, τασσόμαστε ξεκάθαρα ενάντιά της. Από την παιδική εργασία, τις γαλακτοβιομηχανίες μέχρι τις εξορύξεις είναι φανερό, πως τίποτα δεν μένει έξω από τη σφαίρα της καπιταλιστικής υποδούλωσης. Για το λόγο αυτό, το μποϋκοτάζ προϊόντων και υποπροϊόντων που παράγονται από έγκλειστα και βασανισμένα ζώα θα μπορούσε να συμβάλλει στον αγώνα ενάντια στη βιομηχανία παραγωγής πτωμάτων. Κι όταν ο αγώνας αυτός διακατέχεται από συνολικά ρηξιακά χαρακτηριστικά και θεώρηση, ενδυναμώνει την προώθηση ενός συνολικού απελευθερωτικού προτάγματος. Γιατί στόχος μας είναι η καταστροφή κάθε μορφής εκμετάλλευσης είτε είναι στη φύση, είτε στον άνθρωπο, είτε στα υπόλοιπα ζώα.

Βέβαια η μη σύνδεση της χορτοφαγίας με συνολικότερα ζητήματα, συνακόλουθα οδηγεί στην αφομοίωσή της από τους εξουσιαστικούς μηχανισμούς. Η κάλυψη των αναγκών που προκύπτουν από την τάση ενός «εναλλακτικού» τρόπου ζωής και διατροφής (βιγκανισμός- χορτοφαγία) πραγματοποιείται μέσα από την ανάπτυξη του πράσινου καπιταλισμού. Μια νέα βιομηχανία παραγωγής χορτοφαγικών και βιολογικών προϊόντων στήνεται για να διαχειριστεί τον νέου τύπου καταναλωτή αποσκοπώντας στην υπερκερδοφορία. Πουλώντας οικολογική συνείδηση, δεν έχουν σαν στόχο την προστασία των ζώων ή της φύσης, παρά μόνο το κέρδος, εκμεταλλευόμενοι και την παραμικρή θέληση των ανθρώπων σε έναν άλλο τρόπο ζωής.

Από την αποδόμηση της μισθωτής σκλαβιάς, στις κοινότητες της αυτοδιαχείρισης

Η εξουσία, η οποία πηγάζει από την ιεραρχία (που με τη σειρά της εκδηλώνεται μέσω της επικυριαρχίας του ανθρώπου σε άνθρωπο, μη ανθρώπινα ζώα και φυσικό περιβάλλον) οδήγησε στη σταδιακή αλλαγή του τρόπου με τον οποίο ο άνθρωπος αλληλεπιδρούσε με τον φυσικό κόσμο, ώστε να καταλήξει σε μια σχέση επιβολής και εκμετάλλευσης με όρους λεηλασίας. Η σχέση εκμετάλλευσης σε συνδυασμό με τη μόνιμη εγκατάσταση σε συγκεκριμένο γεωγραφικό χώρο (πρώτες αγροτικές κοινωνίες) γέννησε την ατομική ιδιοκτησία. Για να διαφυλαχθεί η ιεραρχία και κατ’ επέκταση η ιδιοκτησία είναι απαραίτητη προϋπόθεση η δουλειά/δουλεία του κατώτερου της πυραμίδας για το συμφέρον του ανώτερου. Μια γνώριμη συνθήκη καθώς αποτελεί τη θεμελιώδη αρχή της εργασίας μέσα στον καπιταλισμό.

Εντός αυτού, η κατανάλωση είναι άρρηκτα συνδεδεμένη με την εκμετάλλευση και πολλές φορές με τη δολοφονία όλων όσων προσφέρουν τις «πρώτες ύλες» ή την ενέργεια για την παραγωγή των προϊόντων. Η διατροφή αποτελεί ένα πεδίο εν γένει ταυτισμένο με την κατανάλωση και πραγματοποιείται μέσα από ένα πλήθος επιλογών εντός του βιομηχανικού πολιτισμού, με μία από αυτές να είναι η κατανάλωση δολοφονημένων ζώων. Ένας από τους κύριους παράγοντες που καθορίζει αυτές τις επιλογές είναι η ατομική ηθική σε συνδυασμό με την πολιτική σκέψη και κατ’ επέκταση την αποδόμηση, ή και όχι, του «κανονικού» /θεσμοθετημένου χαρακτήρα της εκάστοτε επιλογής.

Στον αγώνα ενάντια στο εξουσιαστικό οικοδόμημα και το οικονομικό σύστημα που το συντηρεί, οι πολιτικές επιλογές χωρίς συνολικό πρόταγμα είναι μερικές. Αυτό γιατί η εξουσία έχει αναπτύξει τέτοιους κατασταλτικούς μηχανισμούς, μυαλού και σώματος, ώστε να βάζει φραγμούς στην επαναστατική προοπτική και να υποβιβάζει πολιτικές επιλογές σε προσωπικές. Το βασικό βήμα ώστε να δομηθεί ένας πολιτικά συγκροτημένος τρόπος σκέψης και δράσης από τον οποίο θα εκλείπουν οι συμβιβασμοί, οι υπαναχωρήσεις και η μερικότητα, είναι η αποδόμηση των θεσμών που καταστέλλουν την ελεύθερη σκέψη και διαιωνίζουν την εξουσία.

Ένας από αυτούς τους θεσμούς είναι η εργασία, η οποία συντηρεί και αναπαράγει τα πρότυπα εκμετάλλευσης και εξουσίας με τα οποία έχουμε γαλουχηθεί. Η εργασία μέσα στον καπιταλισμό είναι κινητήριος δύναμη που τον τροφοδοτεί και τον διαιωνίζει, ενώ ταυτόχρονα αλλοτριώνει και παθητικοποιεί όλους αυτούς που την αποδέχονται ως μια φυσική διαδικασία. Ο αλλοτριωμένος άνθρωπος αρέσκεται στο να διατηρεί πλήρη άγνοια ή ακόμα και να αδιαφορεί έχοντας πλήρη επίγνωση, σχετικά με το τι επί της ουσίας καταναλώνει και των διαδικασιών παραγωγής αυτού (γραμμές παραγωγής εργοστασίων σε τριτοκοσμικές χώρες, δουλεία παιδιών στα λατομεία της Αφρικής, σφαγεία κ.ά.).

Από την άλλη η «εργασία» ως μέσο κάλυψης των βασικών αναγκών και συντήρησης των δομών σε μια μετεπαναστατική συλλογικοποίηση, δε θα μπορούσε να είναι τίποτα άλλο από την αυτόβουλη προσφορά της δημιουργικής δραστηριότητας του ατόμου προς όφελος της συλλογικότητας (αυτονόητα και προς το συμφέρον του ατόμου ως κομμάτι της συλλογικότητας). Χωρίς ανταλλακτική αξία και όχι ως εξαγοράσιμο προϊόν, αλλά ισότιμα κατανεμημένη ανάλογα με τις δυνατότητες και την επιθυμία του καθενός. Η παραπάνω συνθήκη δε θα μπορούσε να ισχύει ως νόμος ή ως καθεστώς της κοινότητας, αλλά ως κομμάτι της συνείδησης των ατόμων που την απαρτίζουν.

Ένα ακόμα σημαντικό κομμάτι στη συνείδηση του ατόμου που είναι αναγκαίο για τον συμβιωτικό τρόπο ζωής σε μια μετεπαναστατική συλλογικοποίηση/ κοινότητα είναι η συνολική απόρριψη του εξουσιαστικού πλέγματος. Εξουσιαστικές πρακτικές (οργάνωση σε πόλεις, κράτη κλπ), θεσμοί (θρησκεία, οικογένεια, εργασία), λογικές (εκμετάλλευση, κοινωνικός κανιβαλισμός) αλλά και η ανθρωποκεντρική/σπισιστική θεώρηση, αναπόφευκτα θα εκλείψουν ώστε να οικοδομηθεί ένας κόσμος ελευθερίας, ισότητας και αλληλεγγύης.

Η αποδόμηση του θεσμού της εργασίας και το ξεπέρασμά της, όχι μόνο θα απελευθερώσει το χρόνο του ανθρώπου και θα επαναφέρει τη χαμένη του δημιουργικότητα, αλλά θα συνεισφέρει έμπρακτα στην κατάργηση των ιεραρχικών και εκμεταλλευτικών λογικών που διέπουν το ισχυρό εξουσιαστικό πλέγμα της αστικής κοινωνίας. Σε μια τέτοια κατεύθυνση, ο άνθρωπος θα βρεθεί αντιμέτωπος με τους όρους παραγωγής-εκμετάλλευσης, θα κατανοήσει βαθύτερα τις διατροφικές του επιλογές και θα έχει πλήρη έλεγχο αυτών, όπως επίσης θα αντιληφθεί και ένα κομμάτι της ατομικής του ταυτότητας που συνθέτουν οι επιλογές αυτές.

Αποτέλεσμα των παραπάνω δε θα ήταν μόνο η οικοδόμηση μια χειραφετημένης ανθρώπινης κοινωνίας, αλλά και η συνολική απελευθέρωση του φυσικού κόσμου από τον εξουσιαστικό πολιτισμό του σημερινού ανθρώπου. Αγωνιζόμαστε προς τον ορίζοντα ενός κόσμου αποτελούμενου από συνεργαζόμενες οικοκοινότητες αλληλοβοήθειας, όπου τα μέλη τους θα είναι ισότιμα και ελεύθερα, ενώ κανένα αισθανόμενο ον δε θα γίνεται αντικείμενο εκμετάλλευσης και η δολοφονία γι’ αυτό το σκοπό θα είναι αδιανόητη. Η χρήση της βίας θα πραγματοποιείται μόνο απέναντι σε εχθρούς ή όταν απειλείται η ζωή μας και όχι για λόγους όπως η διατροφή. Άλλωστε και σήμερα η επαναστατική αντιβία αποτελεί για μας ένα εργαλείο-μέσο απέναντι στους εξουσιαστές μας κι όχι κάποιο φετίχ ή αυτούσια ευχαρίστηση.

αναρχική/ αντιεξουσιαστική συλλογικότητα για την ολική απελευθέρωση, κρακατόα

Αυτοπαρουσιαστικό κείμενο της αναρχικής/αντιεξουσιαστικής συλλογικότητας για την ολική απελευθέρωση, Κρακατόα

ΕΝΑΤΙΑ ΣΕ ΚΡΑΤΟΣ ΚΑΙ ΚΑΘΕ ΕΞΟΥΣΙΑ

ΓΙΑ ΤΗΝ ΟΛΙΚΗ ΑΠΕΛΕΥΘΕΡΩΣΗ ΚΑΙ ΤΗΝ ΑΝΑΡΧΙΑ

Περιγράφοντας το περιβάλλον μέσα στο οποίο ζούμε, είναι εμφανής η συνεχώς εντεινόμενη επίθεση της κυριαρχίας στους από τα κάτω αυτής της κοινωνίας και η ολοκληρωτική εκμετάλλευση του φυσικού κόσμου, συμπεριλαμβανομένων και των μη ανθρώπινων ζώων. Σε ελλαδικό επίπεδο, η βίαιη αναδιάρθρωση του κράτους, το οποίο προσπαθεί να ανταπεξέλθει στην κρίση που διέρχεται το καπιταλιστικό οικοδόμημα παγκοσμίως, πραγματοποιείται μέσα από το ξερίζωμα κεκτημένων χρόνιων αγώνων και την εξαθλίωση των εκμεταλλευόμενων. Απαραίτητη προϋπόθεση για την άντληση της κοινωνικής συναίνεσης είναι η ενστάλαξη του φόβου στις τάξεις των καταπιεσμένων. Έτσι το πρώην προνοιακό μοντέλο έρχεται να αντικατασταθεί από το κράτος ασφάλειας-καταστολής. Τμήμα αυτής της αναδιάρθρωσης είναι οι συνέπειες για όποιον επιλέξει να αντισταθεί στο περιβάλλον που επιβάλλεται, μέσα από ριζοσπαστικούς αγώνες, οι οποίες έχουν σκιαγραφηθεί μέσα από τις επιστρατεύσεις των απεργιών, τις εκκενώσεις κατειλημμένων χώρων, τις συλλήψεις διαδηλωτών και τις φυλακίσεις αναρχικών και κομμουνιστών αγωνιστών.

Η εξουσία ωστόσο, ανεξάρτητα από τις αναδιπλώσεις και τις διαφοροποιήσεις που εμφανίζουν μέσα στο ιστορικό συνεχές οι κρατικές πολιτικές και η καπιταλιστική ανάπτυξη, αλλά και πριν την εμφάνιση αυτών, δομείται και εξαπλώνεται, διαχρονικά, σαν πλέγμα μέσα στο κοινωνικό πεδίο. Αν θέλουμε να μιλήσουμε ολιστικά γι’ αυτήν πρέπει να την αντιληφθούμε σε όλες της τις εκφάνσεις. Τόσο στην εκβιαστική πραγματικότητα της μισθωτής σκλαβιάς όσο και στο θεσμό της ιδιοκτησίας. Τόσο στο ξεζούμισμα των από τα κάτω απ’ τα αφεντικά τους, όσο και στο όνειρο ορισμένων για ανέλιξη στην κοινωνικοταξική πυραμίδα πατώντας στα κεφάλια των διπλανών τους. Τόσο στην επιβολή των κατασταλτικών μηχανισμών και την ύπαρξη των φυλακών, όσο και στο αίτημα των νοικοκυραίων για ασφάλεια. Τόσο στη φρίκη των ψυχιατρείων όσο και στη μετατροπή του σώματος σε δεξαμενή φαρμάκων. Τόσο στο ρόλο του αυταρχικού καθηγητή, όσο και στον ανταγωνισμό και το γλείψιμο στο σχολείο. Η εξουσία εντοπίζεται μέσα στις κοινωνικές σχέσεις και στους ρόλους που μοιράζει εντός της κοινωνίας, δημιουργώντας «δυνατούς» και «αδύναμους», «καθαρούς» και «βρώμικους», «άξιους» και «περιθωριακούς», «ανώτερους» και «κατώτερους». Στην πατριαρχία εντός της «ιερής» οικογένειας, στον ατομισμό, στις ανταγωνιστικές σχέσεις, στο ρατσισμό που επιτίθεται στη διαφορετικότητα και στις αποκλίνουσες από τη νόρμα επιλογές.

Οφείλουμε, όμως, εν τέλει, να εντοπίσουμε την εξουσία και στην καταστροφή του φυσικού κόσμου, να την αναγνωρίσουμε ως κύριο συστατικό της αντίληψης εκείνης που τοποθετεί τον άνθρωπο σε μία ανώτερη θέση από τα υπόλοιπα ζώα και ορίζει τη φύση σαν μηχανή παραγωγής χρήσιμων πόρων για τον ίδιο.

Η λεηλασία της φύσης

Υπεύθυνοι για τις περιβαλλοντικές αποδιαρθρώσεις δεν είναι οι άνθρωποι γενικά αλλά η αρπακτική κοινωνία και οι πλούσιοι που επωφελούνται από αυτή, όπως διατύπωνε το 1989 ο Μάρεϊ Μπούκτσιν. Έτσι, λοιπόν, τεράστιες εκτάσεις δασών αποψιλώνονται για εξορυκτικές διεργασίες με σκοπό την υπερσυσσώρευση κεφαλαίου, όπως συμβαίνει στην περιοχή των Σκουριών στην Β.Α Χαλκιδική, όπου πάνω από 3.300 στρέμματα αρχέγονου δάσους καταστρέφονται και είδη άγριας ζωής απειλούνται λόγω της ρύπανσης από τις τοξικές ουσίες που απελευθερώνονται στην περιοχή από τις εξορύξεις. Έτσι, για την επιβίωση και την επέκταση της κυριαρχίας και του καπιταλισμού σε όλο τον κόσμο, όλο και περισσότερα ορυχεία εμφανίζονται σκάβοντας το υπέδαφος, ρυπαίνοντας τους βιότοπους και οδηγώντας, εντέλει, στον θάνατο πολλά από τα έμβια όντα των τοπικών οικοσυστημάτων. Όλες αυτές βέβαια οι διαδικασίες έχουν σαν σκοπό την εκπλήρωση και κατασκευή περισσότερων επίπλαστων αναγκών στηρίζοντας έτσι την υπερκατανάλωση και τελικά τα προνόμια της εκάστοτε εξουσίας.

Οι επιπτώσεις, όμως της εκβιομηχάνισης ή αλλιώς της επέλασης του κεφαλαίου και των λογικών του στη φύση δεν περιορίζονται στις εξορύξεις, τα ορυχεία και τις εκχερσώσεις. Η επέκταση της αστικοποίησης οδηγεί στον κατακερματισμό των ενδιαιτημάτων, των βιοκατοικιών, δηλαδή, στις οποίες διαβιούν τα εναπομείναντα εν ζωή μη ανθρώπινα ζώα και οι εναπομείναντες ιθαγενείς ανθρώπινοι πληθυσμοί. Η απομύζηση των φυσικών πόρων προς όφελος της παγκόσμιας οικονομικής ελίτ συνδυάζεται με τη διοχέτευση τεραστίων ποσοτήτων λυμάτων και αποβλήτων σε φυσικά ή ημιφυσικά, υδάτινα ή χερσαία οικοσυστήματα. Η σύνθεση της ατμόσφαιρας έχει τροποποιηθεί ριζικά καθώς μεγάλες ποσότητες αζώτου και διοξειδίου του άνθρακα χαρακτηρίζουν πια τον αέρα που αναπνέουμε. Ρύπανση της ατμόσφαιρας και των εδαφών, αποψίλωση των δασών, πυρκαγιές, αποξήρανση υγροτόπων, εξαφανίσεις ειδών, δραματικές μειώσεις σε πληθυσμούς άγριων ζώων φαντάζουν αναστρέψιμα μπροστά στο νέο κίνδυνο που εγκυμονεί η τερατώδης επιστημονική ανάπτυξη του τενχοβιομηχανικού συμπλέγματος. Η επίδραση στο DNAαπό τους λακέδες του καθεστώτος, μοριακούς βιολόγους/ γενετιστές ανανεώνει το καπιταλιστικό βιοπολιτικό οπλοστάσιο με τερατόμορφες τεχνικές επιβολής του ελέγχου απειλώντας ταυτόχρονα το φυσικό κόσμο. Οι επιπτώσεις των γενετικά τροποποιημένων οργανισμών (φυτικών και ζωικών) στο περιβάλλον είναι ήδη ορατές.

Η εκμετάλλευση των μη ανθρώπινων ζώων

Η ίδια τακτική επιβολής της κυριαρχίας στη φύση ασκείται και στα μη ανθρώπινα ζώα. Δισεκατομμύρια ζώα εκτρέφονται, κακοποιούνται και δολοφονούνται κάθε χρόνο από τη βιομηχανία κρέατος και ζωικών προϊόντων για να τραφεί και να ντυθεί ο άνθρωπος. Κατά αυτή τη διαδικασία χιλιάδες στρέμματα αποψιλώνονται είτε για την κατασκευή κτηνοτροφικών φυλακών είτε για την καλλιέργεια ζωοτροφών, ενώ τεράστιες ποσότητες νερού σπαταλούνται και τεράστιες ποσότητες CO2απελευθερώνονται στην ατμόσφαιρα. Οι συνθήκες διαβίωσης των ζώων στις κτηνοτροφικές φυλακές είναι άθλιες καθώς στοιβάζονται το ένα πάνω στο άλλο με συνέπεια να πάσχουν από σωματικές και ψυχικές ασθένειες. Το πιο σημαντικό όμως είναι ότι ζωντανοί οργανισμοί με σκέψεις και συναισθήματα αντιμετωπίζονται σαν εμπορεύματα, αφού ο προορισμός τους είναι να τεμαχιστούν και να βρεθούν στο πιάτο ή στη ντουλάπα του καταναλωτή. Με την ίδια ακριβώς λογική του εμπορεύματος λειτουργούν και άλλα είδη σύγχρονων φυλακών. Έχουμε λοιπόν τους ζωολογικούς κήπους και τα τσίρκο, όπου διάφορα είδη, απειλούμενα και μη, απαγάγονται από το φυσικό τους περιβάλλον ή γεννιούνται και εκτρέφονται εκεί με μοναδικό σκοπό να αποδώσουν κέρδη σε κάθε λογής άρρωστο μυαλό, που κερδοφορεί απομυζώντας τα. Συγκεκριμένα αναγκάζονται να ζήσουν όλη τους τη ζωή ως αντικείμενα θεάματος μέσα σε ένα κλουβί ζωολογικού κήπου με το πρόσχημα της «εκπαίδευσης» και της «διατήρησης της βιοποικιλότητας», είτε να κάνουν διάφορα κόλπα για να διασκεδάσουν τους διεστραμμένους λάτρεις των τσίρκο. Αυτοί οι «πρωταγωνιστές» της παράστασης προφανώς και δεν κάνουν τα διάφορα κόλπα από δικιά τους βούληση, αντίθετα η συμπεριφορά τους είναι αποτέλεσμα χρόνιας καταπίεσης, τιμωρίας και ταπείνωσης της προσωπικότητάς τους. Επίσης αν θεωρούμε ότι τα παραπάνω διδάσκουν κάτι, τότε σίγουρα αυτό είναι ότι τα μη-ανθρώπινα ζώα, υπάρχουν για να φυλακίζονται και να ψυχαγωγούν και ότι όλος ο φυσικός κόσμος υπάρχει για να είναι εκμεταλλεύσιμος.

Μια άλλη περίπτωση είναι αυτή των pet shop όπου τα μελλοντικά κατοικίδια του ανθρώπου της πόλης ζουν φυλακισμένα μέχρι κάποιος να τα αγοράσει ενώ πολλά πεθαίνουν από τις άθλιες συνθήκες διαβίωσης και μεταφοράς. Επιπλέον γύρω στα 100 εκατομμύρια ζώα χρησιμοποιούνται κάθε χρόνο σε πειράματα τα οποία, ούτως η άλλως, τις περισσότερες φορές είναι άχρηστα λόγω της διαφοράς του ανθρώπινου οργανισμού από αυτόν των πειραματόζωων. Οι πειραματιστές φυλακίζουν τα ζώα, τα μετατρέπουν σε εργαλεία και τα αναγκάζουν να ζουν μια ζωή στον πόνο υπό τη στέρηση της ελευθερίας και της αυτενέργειας στο όνομα μιας «ανθρώπινης προόδου» η οποία πατάει επί πτωμάτων.

Οι ανθρώπινες δραστηριότητες επεκτείνονται όμως και στους υδρόβιους οργανισμούς είτε σαρώνοντας την θάλασσα με φονικά εργαλεία και παγίδες είτε εκτρέφοντας τους στα ιχθυοτροφία. Ο άνθρωπος χρησιμοποιεί ψάρια και άλλα είδη που ζουν στη θάλασσα, στα ποτάμια και στις λίμνες κυρίως ως κομμάτι της διατροφής του αλλά και κάποιες φορές για την προσωπική ευχαρίστηση και αυτοπροβολή. Έτσι ακριβώς συμβαίνει και με άλλα είδη που κυνηγιούνται από διάφορους επίδοξους δολοφόνους με γεμάτο στομάχι οι οποίοι επιστρατεύουν όπλα και ειδικά εκπαιδευμένα σκυλιά για αυτό το σκοπό. Τέλος, άλλες περιπτώσεις επιβολής του ανθρώπου πάνω στα ζώα είναι οι μάχες μεταξύ τους, οι ιπποδρομίες, η εκπαίδευση κι η χρήση τους από κατασταλτικούς μηχανισμούς κ.ά.

Όλα όσα έχουν ειπωθεί παραπάνω και πολλά ακόμα που δεν έχουμε αναφέρει, δεν τα διαχωρίζουμε ως προς την σημασία τους, αλλά για να περιγράψουμε την φρίκη που χαρακτηρίζει όλες τις μορφές εκμετάλλευσης του φυσικού περιβάλλοντος και των ζώων, ανθρώπινων και μη, θα θέλαμε ολόκληρους τόμους.

Το πρόταγμα της ολικής απελευθέρωσης στο εδώ και το τώρα

Η επίθεση που δεχόμαστε από την πλευρά της κυριαρχίας είναι συνολική, και μόνο με ένα πρόταγμα συνολικό, όπως αυτό της ολικής απελευθέρωσης, μπορούμε να αντεπιτεθούμε. Καμιά απελευθέρωση δεν θα υπάρξει ποτέ αν δεν απορριφθεί κάθε είδους εξουσία, είτε αυτή ασκείται στα ανθρώπινα είτε στα μη ανθρώπινα ζώα. Η απελευθέρωση της φύσης και των στοιχείων που την αποτελούν θα έρθει από την καταστροφή του κράτους και του κεφαλαίου, των δομών τους και των σχέσεων που προωθούν. Προϋποθέτει επίσης την καλλιέργεια της αντίληψης ότι η ελευθερία των ανθρώπων είναι ισάξια με την ελευθερία των υπόλοιπων ζώων και της φύσης συνολικά και την αποδόμηση της ανθρωποκεντρικής λογικής, η οποία προτάσσει την ανωτερότητα του ανθρώπινου είδους έναντι των άλλων και πως η φύση είναι αποκομμένη από εμάς και υπάρχει μόνο για να την εκμεταλλευόμαστε.

Έτσι, στην κατεύθυνση της συλλογικοποίησης των αντιστάσεων μας ενάντια στο εξουσιαστικό οικοδόμημα επιλέξαμε να δημιουργήσουμε αυτή τη συλλογικότητα. Μέσα σε μια εποχή που το μούδιασμα των κοινωνικών αντανακλαστικών και η αφομοίωση του κόσμου από τους μηχανισμούς του κράτους είναι τόσο έντονα, προτάσσουμε ένα συνολικό αγώνα ενάντια στο οικοδόμημα της κυριαρχίας, με ριζοσπαστικότητα όχι μόνο σε επίπεδο λόγου αλλά και δράσης. Ως αναρχικοί/αντιεξουσιαστές λειτουργούμε στη βάση της αυτοοργάνωσης και της αλληλεγγύης, ισότιμα και αντι-ιεραρχικά. Αντιτασσόμαστε στη λογική διαχωρισμού των καταπιεσμένων, συνδέοντας αγώνες που εναντιώνονται σε κάθε μορφή επιβολής της εξουσίας. Γιατί κανένας δεν θα είναι ελεύθερος μέχρι την εξ ολοκλήρου συντριβή και των τελευταίων εξουσιαστικών μηχανισμών, οι οποίοι ξεζουμίζουν καθημερινά τη γη και στερούν την ελευθερία και την αυτενέργεια από όλους και όλες μας.

Ανυποχώρητος αγώνας για έναν ανεξούσιο ελεύθερο κόσμο.

αναρχική/ αντιεξουσιαστική συλλογικότητα για την ολική απελευθέρωση, κρακατόα.

Πάτρα, Δεκέμβρης 2014.

olikiapeleutherosi@espiv.net

olikiapeleutherosi.espivblogs.net

Φόλες θέλουν τα κεφάλια τους – Αφίσα από τις Αλογόμυγες

foles

Πηγή: Αλογόμυγες

ΦΟΛΕΣ ΘΕΛΟΥΝ ΤΑ ΚΕΦΑΛΙΑ ΤΟΥΣ

Μπήκε η άνοιξη και μαζί με τη φύση «ξύπνησαν» και κάποιοι επιχειρηματίες και τουριστοϋπεύθυνοι, από αυτούς που σε κοιτάνε με το σήμα του ευρώ στα μάτια και άρχισαν το ζέσταμα και τις επικύψεις για να δεχτούν τους τουρίστες στα Χανιά. Προφανώς χρειάζεται να καθαρίσουν την περιοχή (Παλιό λιμάνι, Κουμ Καπί, Χαλέπα) από τις κινούμενες βρομιές και εστίες μόλυνσης που αποτελεί για αυτούς ό,τι κινείται αλλά δεν τρώγεται, τουλάχιστον σύμφωνα με τις δικές τους συνήθειες, που είναι άλλωστε και οι «ορθές». Ή είναι το κέντρο του κόσμου ή όχι….

Φυτοφάρμακα, ποντικοφάρμακα, γυαλιά, κρυμμένα μέσα σε φαγητό για να ξεγελάσουν τα ζώα που και πείνα αισθάνονται, και δίψα, και πόνο και φόβο, σε αντίθεση με τους ψυχοσυναισθηματικά νεκρούς που πετάνε τις φόλες και η δική τους «ανώτερη» ανθρωποευφυία ξέρει μόνο να κάνει υπολογισμούς και εξισώσεις μετρώντας δύναμη, κεφάλια τουριστών και κέρδη. Τα σκατά που είναι μέσα στο κεφάλι τους είναι πολύ περισσότερα από όσα είναι στα πεζοδρόμια.

Γνωρίζουμε ότι όπως οποιαδήποτε βιομηχανία, έτσι και η τουριστική βασίζεται για τα κέρδη της στην εκμετάλλευση και το αίμα των πιο ευάλωτων, είτε αυτοί είναι «εργαζόμενοι» υπηρέτες αφεντικών, είτε «τοπικά εδέσματα», «εκθέματα» σε κήπους, ενυδρεία και ψαροπεντικιουράδικα, μασκαρεμένοι κουβαλητές σε άμαξες, «αδέσποτα» που τους χαλάνε την εικόνα, είτε η γη που ισοπεδώνουν και ξεζουμίζουν για να συντηρήσουν τις ξενοδοχειάρες τους με τις πισίνες και το γκαζόν.

Από την άλλη, βεβαιώνουμε όποιον αμφιβάλει και όποιον αδιαφορεί, ότι εμείς είμαστε με την πλευρά των ζωντανών που μπορούν και αισθάνονται, χαίρονται όταν βλέπουν τη ζωή και τη διαφορετικότητά της και οργίζονται όταν οποιοσδήποτε προσπαθεί να κυριαρχήσει πάνω της και να την καταστρέψει. Είμαστε κι εμείς ζώα και πολύ πιο λυσσασμένα από αυτά πουπροσπαθούν να σκοτώσουν με τα δηλητήρια που ξεχειλίζουν τη σκέψη τους και σκορπίζουν στους δρόμους.

Όσο και να κρύβονται, θα μυρίζουμε τους σκατόψυχους από μακριά,
θα τους βρίσκουμε και θα απαντάμε από κοντά…

ΑΝΥΠΟΧΩΡΗΤΟΣ ΑΓΩΝΑΣ ΓΙΑ ΖΩΗ ΚΑΙ ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ

ΜΕΧΡΙ ΤΗΝ ΟΛΙΚΗ ΑΠΕΛΕΥΘΕΡΩΣΗ

ΑΛΟΓΟΜΥΓΕΣ

horsefly_2

Χανιά, έναρξη τουριστικής σεζόν 2015…

 

 

Γράμμα του αναρχικού Eric McDavid

Αναδημοσίευση από: Contra Info

«δεν μπορώ ν’ αρχίσω αυτό το σημείωμα χωρίς να πω ένα ευχαριστώ που ξεχειλίζει ορμητικά απ’ την καρδιά μου για την καταπληκτική υποστήριξη, ενίσχυση και αλληλεγγύη που μου παρείχαν τόσο πολλοί άνθρωποι από τόσο πολλά μέρη – όσες κι όσοι μου στάθηκαν αυτά τα τελευταία 9 χρόνια για να με φέρουν σπίτι… τα δάκρυα της απελευθέρωσης και της χαράς θα συνεχίσουν να βρέχουνε τα μάγουλά μου – δεν τα σκουπίζω από το πρόσωπό μου… η ομάδα στήριξης κρατουμένων του Σακραμέντο δε δίστασε ούτε στιγμή να τα δώσει όλα, ενώ υπέμενε όλες τις πιέσεις που συνεπάγεται η εναντίωση σε ό,τι το FBI είχε θεωρήσει σαν λήξασα υπόθεση – σας αγαπώ όλους κι όλες τόσο μονάκριβα. στους συνηγόρους μου που τρέξανε την αίτηση απελευθέρωσής μου (habeas corpus), τον μαρκ και τον μπεν: το έργο σας πάνω σε αυτήν τη διαδικασία σίγουρα δεν έχει αλλάξει την άποψή μου για το νομικό σύστημα – αλλά μου απέδειξε ότι τ’ ανθρώπινα πλάσματα μπορούν στ’ αλήθεια να επιβιώσουνε του νόμου με τις δυνατές κι όμορφες καρδιές τους ακέραιες, ακόμη δεμένες αναμεταξύ τους, και επιμένουσες ως κατευθυντήρια δύναμη στις ζωές τους = «σας ευχαριστώ» δε θα είναι ποτέ αρκετό, σας αγαπάω και τους δυο… τ’ ότι επέζησα αυτά τα τελευταία 9 χρόνια μού έδωσε μια νέα κατανόηση της υπομονής και πώς μπορεί να είναι παθιασμένη, ενισχύοντας έτσι την ανάγκη για μια πιο μακροπρόθεσμη προοπτική· αυτήν που θα εξακολουθήσει να με βοηθάει όσο θα προστρέχω σε στήριξη εκείνων που εξακολουθούν να βρίσκονται έγκλειστοι πίσω από συρματόπλεκτους φράχτες, τσιμέντο και ατσάλι… τόσοι άλλοι βαρύνονται με υποθέσεις που είναι εξίσου γελοίες με τη δική μου – κάποιες πολύ χειρότερες, που τους έχουν κρατήσει μέσα για δεκαετίες· μερικούς τους γνώρισα προσωπικά, κι άλλους ονειρεύομαι να τους γνωρίσω από κοντά με την αποφυλάκισή τους. σας ευχαριστώ όλους κι όλες σας πάρα πολύ για όλη σας την αγάπη και την υποστήριξη, τώρα που μπαίνω σε αυτή την επόμενη φάση της ζωής μου. θα επικοινωνήσω και πάλι σύντομα. για τώρα, ελπίζω να επικεντρωθώ στο να περάσω χρόνο με τ’ αγαπημένα μου πρόσωπα και να επανασυνδεθώ με την κοινότητα που αγαπάω και μου ’λειψε για τόσο πολύ καιρό.

πάρα πολλή αγάπη.

βρείτε τη χαρά σας
d (έρικ)»

Μπορείτε να αλληλογραφήσετε με τον Έρικ (στ’ αγγλικά) επικοινωνώντας με την ομάδα στήριξης κρατουμένων του Σακραμέντο:

Eric McDavid – c/o Sacramento Prisoner Support
PO Box 163126, Sacramento, CA 95816, USA (ΗΠΑ)

Αποφυλάκιση του αναρχικού Eric McDavid

Αποφυλάκιση του αναρχικού Eric McDavid

Φίλοι και σύντροφοι,

Σας γράφουμε με ανοιχτή την καρδιά για να σας μεταφέρουμε μερικά υπέροχα νέα. Σήμερα, 8 Ιανουαρίου, ο Eric αποφυλακίστηκε. Ήταν σχεδόν 9 χρόνια ακριβώς από τότε που συνελήφθη στο Auburn της California, στις 13 Ιανουαρίου 2006.

Η αποφυλάκιση του Eric έγινε εξαιτίας της αίτησης για έφεση της ποινής από τον ίδιο και την νομική του υπεράσπιση τον Μάη του 2012. Επειδή η κυβέρνηση κράτησε κρυφά κάποια σημαντικά έγγραφα από την υπεράσπιση στην δίκη, η πρωτότυπη καταδικαστική απόφαση του Eric ακυρώθηκε και δήλωσε ένοχος για λιγότερες κατηγορίες με ποινή έως και 5 έτη φυλάκισης. Αυτό σημαίνει πως ο Eric έχει μείνει 4 χρόνια στην φυλακή παραπάνω από όσο θα έπρεπε κάτω από την νομοθεσία για τις κατηγορίες τις οποίες ανέλαβε. Έλαβε πίστωση για τα χρόνια που εξέτισε και ορίστηκε η αποφυλάκιση του.

Η προβλεπόμενη ημέρα αποφυλάκισης – μέχρι σήμερα – ήταν τον Φεβρουάριο του 2023.

Είμαστε παραπάνω από ενθουσιασμένοι που ο Eric θα είναι σύντομα σπίτι μαζί μας, όπου και ανήκει. Αλλά τίποτα δεν θα αλλάξει το γεγονός πως το κράτος έκλεψε 9 χρόνια από την ζωή του Eric και των αγαπημένων του. Ο Eric πέρασε απεργίες πείνας, μοναξιά, τον διαχωρισμό μέσω χιλιάδων χιλιομέτρων από όλους και όλα όσα αγαπάει, την απομόνωση, τους κρύους τοίχους και τα συρματοπλέγματα της φυλακής. Αυτά τα πράγματα προορίζονταν για να τον σπάσουν – αλλά το κράτος απέτυχε παταγωδώς σε αυτή του την προσπάθεια. Ο Eric παραμένει σταθερός και δυνατός. Ο Eric πολέμησε τις κατηγορίες εναντίον του 9 χρόνια πριν επειδή ήξερε πως ήταν το σωστό πράγμα να κάνει. Έχει διατηρήσει ακέραια την αξιοπρέπειά του όλα αυτά τα χρόνια μένοντας αληθινός στον εαυτό του και στα πράγματα που πιστεύει. Αλλά αυτά δεν τα έχει κάνει μόνος του στο κενό. Ένα ευχαριστώ σε όλους όσους έχουν δείξει την αγάπη και την υποστήριξη τους τα τελευταία εννιά χρόνια. Έκανε μεγάλη διαφορά. Στον καθένα που έστειλε γράμμα, ζωγραφιές δράκων και εικόνες νεραϊδών, ή έστειλε φωτογραφίες από κάτι πολύ απλό όπως ένα φύλλο χλόης… έχετε δώσει στην ζωή του Eric χρώμα, φωτιά και επικοινωνία αυτά τα εννιά χρόνια. Έχετε αποδείξει πως η αλληλεγγύη μας είναι το δυνατότερο μας όπλο.

Ανυπομονούμε να το γιορτάσουμε! Αλλά πρέπει επίσης να θυμόμαστε πως η υπόθεση του Eric είναι μια ακόμη ανάμεσα σε πολλές άλλες – και για κανέναν λόγο δεν είναι η πιο διαβόητη. Από τις 9/11 και μετά το κράτος έχει ασχοληθεί με πολιτικές διώξεις εκατοντάδων ανθρώπων σε αυτή τη χώρα – η πλειονότητα των οποίων είναι από τις μουσουλμανικές κοινότητες – για τους θρησκευτικούς και πολιτικούς τους δεσμούς. Και οι σύντροφοί μας συνεχίζουν να στοχοποιούνται και να συλλαμβάνονται επειδή ρισκάρουν να ονειρευτούν. Είμαστε πολύ χαρούμενοι που ο Eric επιστρέφει σπίτι. Αλλά επίσης γνωρίζουμε πως δεν πρέπει ποτέ να σταματήσουμε μέχρι όλοι/όλα να είναι ελεύθερα.

Ο Eric αφέθηκε ελεύθερος από τη φυλακή του Sacramento, αλλά ο αγώνας του δεν έχει τελειώσει ακόμα. Του επεβλήθη δύο χρόνια επιτήρηση και θα παρακολουθείται στενά όλο αυτό το διάστημα. Η έξοδος από τη φυλακή είναι ένα πολύπλοκο και δύσκολο ταξίδι, αλλά είναι ένα ταξίδι που είμαστε ενθουσιασμένοι και έτοιμοι να ξεκινήσουμε.

Ένα ευχαριστώ και πάλι σε όλους σας – και στους δικηγόρους του Eric – Mark Vermeulen και Ben Rosenfeld – που έχουν δουλέψει ακούραστα και με πάθος πάνω στην υπόθεση για χρόνια, χωρίς αμοιβή.

Θα είμαστε σε επαφή τις επόμενες εβδομάδες. Μέχρι τότε – γιορτάστε! Αγωνιστείτε!

Με πολλή αγάπη,

Μέχρι όλοι να είναι ελεύθεροι!

Δίκτυο Υποστήριξης Φυλακισμένων του Sacramento

Πηγή μετάφρασης: Sacramento Prisoner Support

Μετάφραση από την Αναρχική Συλλογικότητα Μαύρο/Πράσινο