Συλλογική Vegan κουζίνα στην Κατάληψη Terra Incognita τα Σάββατα 5 και 12 Οκτώβρη.

.

 

Παρέμβαση με αφισοκόλληση, τρικάκια και στένσιλ στους δρόμους της Άνω Πόλης τον Φεβρουάριο του ’13, με αφορμή τη δολοφονία σκυλιών και γατιών στην περιοχή.

(Οι 2 παραπάνω εικόνες είναι έτοιμα στημένα τρικάκια σε Α4 σε περίπτωση που κάποιος θέλει να τα ανατυπώσει)

Την Τρίτη 11 Ιούνη, στα πλαίσια της Ημέρας Διεθνούς Αλληλεγγύης στους Marie Mason, Eric McDavid και άλλους αναρχικούς με μακροχρόνιες ποινές, έγινε μικροφωνική στην πλατεία Ροτόντας στην Θεσσαλονίκη, με σκοπό την ενημέρωση για την κατάσταση των δύο φυλακισμένων αναρχικών συντρόφων στις Η.Π.Α. αλλά και υπόλοιπων αναρχικών κρατουμένων που βρίσκονται στα κελιά της δημοκρατίας με μακροχρόνιες ποινές.

Η μπροσούρα που μοιράστηκε στην εκδήλωση βρίσκεται σε pdf εδώ, ενώ ακολουθεί ολόκληρη παρακάτω.

Ο αγώνας ενάντια στην εκμετάλλευση των ζώων και της γης είναι αγώνας για την ελευθερία.

Πάγια τακτική του εκάστοτε κράτους ήταν και είναι η καταστολή προς όλους όσους αγωνίζονται και «διαταράσσουν» την ομαλή λειτουργία του. Έτσι λοιπόν, κράτος και καπιταλισμός δείχνοντας το πραγματικό τους πρόσωπο στοχοποιούν και φυλακίζουν τα πιο ριζοσπαστικά κομμάτια.

Ένα από αυτά τα κομμάτια είναι και ο αναρχικός αγώνας ο οποίος συμπεριλαμβάνει και τον αγώνα για την απελευθέρωση της γης και των μη ανθρώπινων ζώων. Ανά τον κόσμο άνθρωποι παλεύουν ενάντια στην καταστροφή της γης, την εκμετάλλευση, το βασανισμό και τον εγκλεισμό των ζώων τα οποία γίνονται θυσία στο βωμό του κέρδους για τα συμφέροντα των πολυεθνικών. Ζώα που χρησιμοποιούνται για πειράματα από βιομηχανίες φαρμάκων και καλλυντικών, ως θέαμα από τσίρκο και ζωολογικούς κήπους, όπως επίσης και εξολοθρεύονται μαζικά μέσα σε σφαγεία, είτε για να καταλήξουν στο πιάτο μας, είτε για να ντύσουν τη ματαιοδοξία των ανθρώπων με τη γούνα τους. Φυσικά, η καταστροφική μανία του ανθρώπου δε θα μπορούσε να σταματήσει στην εκμετάλλευση των ζώων αλλά επεκτάθηκε και εις βάρος της γης. Αποψιλώσεις μεγάλων δασικών περιοχών, εξορύξεις πολύτιμων μετάλλων, λίθων και πετρελαίου, μόλυνση γης, υδάτων και αέρα είναι μόνο κάποιες απ’τις περιπτώσεις επέμβασης του ανθρώπου πάνω στη γη.

Μπροστά σε αυτή την επέλαση του ανθρώπου που σαρώνει τα πάντα στο πέρασμά της κάποιοι επέλεξαν να αντισταθούν και να δράσουν. Κατ’αυτό τον τρόπο δημιουργήθηκαν το ALF(Animal Liberation Front-Μέτωπο Απελευθέρωσης των Ζώων), το ELF(Earth Liberation Front-Μέτωπο Απελευθέρωσης της Γης), καθώς και άλλες αντίστοιχες ομάδες. Το μέτωπο απελευθέρωσης των ζώων δημιουργήθηκε το 1973 ως Band Of Mercy, και αργότερα, το 1976, μετονομάστηκε σε Animal Liberation Front. Το ALF είναι ένα δίκτυο που αποτελείται από αυτόνομους πυρήνες ανθρώπων, που αναλαμβάνουν τις ευθύνες των ενεργειών τους, εφόσον αυτές είναι σύμφωνες με τις βασικές αρχές του, που έχουν θεσπιστεί από την αρχή δημιουργίας του κινήματος.

Οι ακτιβιστές του κάθε πυρήνα δε γνωρίζουν τους ακτιβιστές των υπόλοιπων πυρήνων, και η δομή τους είναι μη-ιεραρχική. Οι ακτιβιστές του ALF τα πρώτα χρόνια περιορίζονταν στις απελευθερώσεις αιχμαλωτισμένων ζώων από εργαστήρια, φάρμες και άλλα περιβάλλοντα εγκλεισμού τους. Τώρα πια οι τακτικές τους περιλαμβάνουν φθορές, σαμποτάζ, εμπρησμούς και εκφοβιστικές απειλές. Με τις δράσεις τους έχουν καταφέρει να κλείσουν κάποια εργαστήρια και έχει εμποδιστεί σε άλλα η επέκταση ή η εδραίωσή τους υπό τον φόβο καινούριων επιθέσεων. Το ALF γνωστοποιεί τις ενέργειές του με αναλήψεις ευθύνης στα ΜΜΕ για λόγους προβολής της εκμετάλλευσης και της αιχμαλωσίας των ζώων. Από τη δημιουργία του ALF μέχρι τώρα, έχουν φυλακιστεί 200 περίπου ακτιβιστές κατηγορούμενοι για χιλιάδες ενέργειες. Όσον αφορά την καταστολή απέναντι στο μέτωπο απελευθέρωσης των ζώων, το αμερικανικό κράτος τους παρουσιάζει ως τρομοκράτες και τους έχει αποκαλέσει πολλές φορές ως υπ’ αριθμόν ένα εσωτερικό εχθρό της χώρας.

Το Earth Liberation Front είναι μια διεθνής οργάνωση που δημιουργήθηκε στη Βρετανία το 1992 από πρώην μέλη της Earth First. Το ELF χρησιμοποιεί την τακτική του οικονομικού σαμποτάζ με σκοπό την παύση της καταστροφής του φυσικού περιβάλλοντος. Έχει προκαλέσει ζημιές που υπερβαίνουν τα 100 εκατομμύρια δολάρια σε κρατικούς αλλά και ιδιωτικούς στόχους στη Β.Αμερική, που εκμεταλλεύονται τα ζώα και τη γη για το κέρδος. Και οι δύο οργανώσεις έχουν παρόμοια χαρακτηριστικά, όσον αφορά τον αντιιεραρχικό τους χαρακτήρα και τη δομή τους. Σε αντίθεση με το ALF όμως, το ELF αποφεύγει τη δημοσιοποίηση των ενεργειών τους στα ΜΜΕ, λόγω του ότι θέλουν τη μέγιστη εξάπλωση του δικτύου τους, και τη λιγότερο δυνατή στοχοποίησή του. Η γνωστοποίηση των δράσεων του ELF γίνεται μέσω του Γραφείου Τύπου, το οποίο είναι μια αυτόνομη ομάδα.

Άλλες ομάδες που δημιουργήθηκαν μετά την ανάπτυξη του ALF είναι η Compassion Over Killing και η Mercy For Animals, των οποίων ενέργειες περιορίζονται στις απελευθερώσεις ζώων από φάρμες εκτροφής και παραγωγής, απαλλασσόμενες από αυτές της καταστροφής ιδιοκτησιών. Ακόμη υπάρχουν η Animal Rights Militia και η Justice Department οι οποίες προβαίνουν σε πιο βίαιες τακτικές, όπως η αποστολή ταχυδρομικώς, δεμάτων με βόμβες. Μία ακόμη ομάδα είναι η SHAC η οποία μάχεται ενάντια στην HLS με το μέσο της αντιπληροφόρησης. Η Huntigdon Life Sciences (HLS), είναι μια βρετανική εταιρία βιολογικών επιστημών που εφαρμόζει τις περισσότερες ζωοτομές παγκοσμίως. Η HLS κάθε χρόνο προβαίνει σε ζωοτομές 75.000 περίπου κουταβιών της ράτσας μπήγκλ, ποντίκια, γάτες, μαϊμούδες, κουνέλια, μπαμπουίνους, χάμστερ και σε διάφορα άλλα ζώα. Η καμπάνια της SHAC κατάφερε τη διακοπή της συνεργασίας δεκάδων εταιριών με την HLS. Η αποτελεσματική αυτή δουλειά ανησύχησε την εταιρία και το αμερικανικό και βρετανικό κράτος. Αυτό είχε ως αποτέλεσμα 6 μέλη της να φυλακιστούν με ποινές που κυμαίνονται από 1 έως 6 έτη. Ένας από τους 6, ο Andrew Stepanian, έγινε το πρώτο πρόσωπο στις Ην. Πολιτείες που καταδικάστηκε στο πλαίσιο του νόμου προστασίας επιχειρήσεων που ωφελούνται από τη χρήση ζώων. Οι 6 ορίστηκε να πληρώσουν μαζί χρηματικό πρόστιμο που αγγίζει το 1 εκατομμύριο δολάρια για οικονομικές ζημιές στην HLS.

Το κίνημα του ALF και ELF δέχθηκε την καταστολή πολλές φορές από την αμερικάνικη κυβέρνηση. Η επιχείρηση “Back re” ήταν μία από τις πιο σοβαρές περιπτώσεις καταστολής που αντιμετώπισε. “Green Scare” είναι το όνομα που δόθηκε από συντρόφους για την εκστρατεία αυτή που έχει ξεκινήσει από το 2005 και περιλαμβάνει δικαστικές υποθέσεις στις οποίες φυλακίζονται ή διώκονται πολλοί αγωνιστές. Η “Operation Back re” του FBI, αφορά μια ομάδα από το Όρεγκον που φέρονται ως ακτιβιστές των ALF/ELF και κατηγορούνται για 20 σοβαρά σαμποτάζ όπως εμπρησμοί και πολλές επιθέσεις σε γεωργικά πειράματα γενετικής μηχανικής. Στα πλαίσια αυτής της επιχείρησης συνελήφθησαν πολλοί ακτιβιστές, κάποιοι από τους οποίους είναι οι Rod Coronado, Je “Free” Luers, Critopher McIntosh κ.ά.

2 ακτιβιστές οι οποίοι συνελήφθησαν στα πλαίσια του Green Scare και κρατούνται ακόμη είναι ο Eric McDavid και η Marie Jeanette Mason, με ποινές 20 και 22 χρόνια αντίστοιχα.

O Eric είναι αναρχικός και βίγκαν, ο οποίος καταδικάστηκε για συνωμοσία με τη χρήση φωτιάς ή εκρηκτικών για να καταστρέψει εταιρικά και κρατικά ακίνητα, χωρίς να έχει πραγματοποιήσει κάποια δράση αλλά για έγκλημα σκέψης. Ενώ ο εισαγγελέας των ΗΠΑ Scott McGregor κάλεσε τον Eric ως το πρώτο πρόσωπο στις ΗΠΑ που διώκεται για το ELF, η δίκη αποκάλυψε ότι η ομάδα του McDavid δεν είχε αποφασίσει αν πρέπει ή όχι να διεκδικήσουν τις προβλεπόμενες ενέργειες στο όνομα του ELF. Στις 27/09/2007, κρίθηκε ένοχος για όλες τις ενέργειες, (η ομοσπονδιακή επιτροπή του Σακραμέντο καταδίκασε τον Eric με τη συνωμοσία για την διάπραξη εγχώριας τρομοκρατίας) και τον Μάη 2008 καταδικάστηκε σε σχεδόν 20 χρόνια φυλάκιση, ως τρομοκράτης.

O Eric έχει ήδη συμμετάσχει σε πολλές διαδηλώσεις, ιδιαίτερα εκείνες που αφορούσαν το Green Scare. Τον Ιούλη 2005 συμμετείχε στο Crimethlnc (μία αναρχική κολεκτίβα πρώην εργαζομένων, που αποτελείται από πολλά άτομα που δρουν ανεξάρτητα για έναν ελεύθερο κόσμο). Μαζί με την Lauren Weiner, τον Zachary Jenson και την “Anna” (πληρωμένη πληροφοριοδότης του FBI – κοινώς ρουφιάνα), φέρεται να είχε σχεδιάσει εμπρησμούς και σαμποτάζ στο φράγμα Nimbus και σε εκκολαπτήριο ψαριών στο American River κοντά στο Σακραμέντο, στο ινστιτούτο δασικής υπηρεσίας των ΗΠΑ για την δασική γενετική, σε πύργους κινητής τηλεφωνίας, σε σταθμούς παραγωγής ηλεκτρικής ενέργειας και σε άλλους στόχους. Κατά την κατάθεσή της η “Άννα” ισχυρίστηκε ότι η ομάδα θεωρούσε τη δολοφονία των διερχόμενων πολιτών ως παράπλευρες απώλειες, παρ’όλα αυτά τα σχέδιά τους επικεντρώθηκαν σε υλικές ζημιές. Η “Άννα” συνεργαζόταν με το FBI για να διεισδύσει στην ομάδα απ’το 2004. Ενθάρρυνε τις δραστηριότητές τους και τους παρείχε πληροφορίες για την κατασκευή βομβών, χρήματα για να αγοράσουν τις πρώτες ύλες, τη μεταφορά τους και ένα χώρο για να εργάζονται σε αυτό.

Στις 13/01/2006 οι 3 συνελήφθησαν έξω από ένα κατάστημα, όπου είχαν αγοράσει χημικά προϊόντα οικιακής χρήσης, κατά πάσα πιθανότητα για κατασκευή βόμβας. Κανείς τους δεν είχε προηγούμενες καταδίκες. Ο Eric δήλωσε ότι θα αρχίσει απεργία πείνας λόγω της άρνησης των φυλακών να του παρέχουν vegan φαγητό. Άρχισε να του δίνεται σταδιακά. Το 2008 στις δίκες τους, η Weiner και ο Jenson κρίθηκαν ένοχοι και κατέθεσαν εναντίον του Eric με αντάλλαγμα μικρότερη ποινή. Ο δικηγόρος του υποστήριξε ότι αυτός (ο Eric) έπεσε θύμα παγίδας αλλά παρ’όλα αυτά κρίθηκε ένοχος και καταδικάστηκε σε 20 χρόνια σχεδόν φυλακή. Στις 06/05/2009 ο δικηγόρος του άσκησε έφεση, η οποία ακόμη εκκρεμεί…

Η Marie, μέλος του ELF, είναι μία περιβαλλοντική ακτιβίστρια απ’το Cincinatti, η οποία το 2009 καταδικάστηκε σε 22 χρόνια φυλάκιση αφού παραδέχτηκε 14 κατηγορίες (13 για ELF και μία ALF) για εμπρησμούς και υλικές ζημιές σε ακίνητα ύψους 4 εκατομ. δολαρίων (σε καμία από αυτές δεν υπήρξε τραυματίας). Η Marie διώχθηκε για μία επίθεση, το 1999 σε ένα κτίριο στο Michigan State University, που προκάλεσε ζημιές πάνω από 1 εκατομ. ευρώ, η οποία πραγματοποιήθηκε ως ένδειξη διαμαρτυρίας κατά της έρευνας των γενετικά τροποποιημένων καλλιεργeιών. Επιπλέον, 3 εκατομ. δολάρια σε ζημιές που περιλαμβάνουν επιθέσεις σε κτίρια υπό κατασκευή και σε σκάφη που κατείχε ένας παραγωγός γάλακτος. Υποστηρικτές ισχυρίζονται ότι η υπόθεση αυτή αποτελεί μία μορφή πολιτικής δίωξης, ως μέρος του φαινόμενου του Green Scare, κατά την οποία δίνεται ατομικά μία υπερβολικά μεγάλη ποινή για εγκλήματα κατά ιδιοκτησίας.

Η Marie έχει εργαστεί ως κηπουρός, μουσικός, συγγραφέας, οργανώτρια για το Earth First και υπήρξε εθελόντρια σε μία κολεκτίβα για ελεύθερη φυτική υγειονομική περίθαλψη. Είναι 51 χρονών και μητέρα δύο παιδιών. Η Marie και ο τότε σύζυγός της, Frank Ambrose, πυρπόλησαν ένα γραφείο στο οποίο υπήρχαν αρχεία σχετικά με την έρευνα για τις γενετικά τροποποιημένες «ανθεκτικές πατάτες», που χρηματοδοτούνταν απ’ το USAID και την γιγαντιαία βιοτεχνολογική εταιρία Monsanto. Την επομένη, η Marie και ο Frank πυρπόλησαν εμπορικό εξοπλισμό υλοτομίας. Και για τους δύο εμπρησμούς την ευθύνη ανέλαβε η ELF ως δράσεις κατά της γενετικής μηχανικής, της αποψίλωσης των δασών και άλλων καταστροφικών πράξεων για το περιβάλλον. Στη συνέχεια ο Frank πιάστηκε και συμφώνησε να γίνει πληροφοριοδότης (ρουφιάνος δηλαδή και αυτός) της κυβέρνησης δίνοντας πληροφορίες που οδήγησαν στη σύλληψη της Marie. Συνελήφθη στις 10/03/2008 από πράκτορες του FBI (την ίδια ημέρα ο Frank είχε καταθέσει διαζύγιο).

Η ποινή που επιβλήθηκε στην υπόθεση της Marie είναι η μεγαλύτερη που έχει δοθεί σε υποθέσεις τέτοιου είδους. Στη δίκη, κατά την διάρκεια 3 ωρών ακρόασης η Marie είπε: “Πραγματικά ζητώ συγνώμη σε όσους τρομοκρατήθηκαν από τις πράξεις μου. Είχα ως στόχο να εμπνεύσω σκέψεις και συμπόνια και όχι φόβο”. Κατά τη διάρκεια της δίκης το FBI έστειλε δελτίο τύπου στα τοπικά μέσα ενημέρωσης προειδοποιώντας για το ενδεχόμενο διαδηλώσεων από μέλη του ALF και ELF. Η προειδοποίηση αυτή καταγγέλθηκε από τους υποστηρικτές ως μία προσπάθεια να τρομάξουν τους ανθρώπους που επιθυμούσαν να εκφράσουν την αλληλεγγύη τους. Η Marie αποστέλλεται σε διαχωρισμένη ομοσπονδιακή μονάδα στη Μινεσότα. Ένα μήνα μετά μεταφέρθηκε στη γυναικεία μονάδα διαχείρισης Επικοινωνιών στο Τέξας, όπου και της απαγορεύτηκαν γράμματα και επισκέψεις, εκτός του στενού οικογενειακού της κύκλου, για αρκετούς μήνες.

Αυτή τη στιγμή πέντε ακόμη ακτιβιστές βρίσκονται φυλακισμένοι για υποθέσεις απελευθέρωσης γης και ζώων. Αυτοί είναι: ο George House, ο Walter Edmund Bond, ο Steve Murphy, ο Viktor Padellaro και ο Justin Solondz.

Κάποια παραδείγματα αντίστοιχων αγώνων ενάντια στη λεηλασία της φύσης έχουμε και στον ελλαδικό χώρο. Ενδεικτικά αναφέρουμε τους αγώνες ενάντια στην εκτροπή του Αχελώου, στην επέκταση του καζίνο της Πάρνηθας, στην κατασκευή ΧΥΤΑ στην Κερατέα, όπως και ενάντια στα μεταλλεία χρυσού στη ΒΑ Χαλκιδική. Πρόσφατα ο τελευταίος έχει ενταθεί, με τους κατοίκους αλλά και αλληλέγγυους να περνούν στην αντεπίθεση ενάντια στο κεφάλαιο και το «κράτος ανάπτυξης» το οποίο προσπαθεί να επιβληθεί στην περιοχή. Στις 17 Μαρτίου πυρπολείται το εργοτάξιο της υπεύθυνης για το έργο εταιρίας «Ελληνικός Χρυσός». Αυτό είχε σαν αποτέλεσμα τη δίωξη 20 κατοίκων αλλά και την προφυλάκιση 2 εξ’αυτών.

Στα πλαίσια της διεθνούς ημέρας αλληλεγγύης δεν θα έπρεπε να παραλείψουμε και κάποιες χαρακτηριστικές περιπτώσεις στη ελλάδα, όπου το κράτος έδειξε και εκεί την εκδικητικότητά του με εξοντωτικές ποινές φυλάκισης απέναντι σε όσους συνεχίζουν να αγωνίζονται. Η υπόθεση της 17Νοέμβρη, του Επαναστατικού Αγώνα και της Συνομωσίας Πυρήνων της Φωτιάς, στις οποίες οι ανώτερες ποινές στα μέλη τους είναι 25 φορές ισόβια, 50 χρόνια και 77 χρόνια αντίστοιχα.

Παίρνοντας σαφή και ξεκάθαρη θέση σαν αναρχικοί σ’αυτό τον πόλεμο ενάντια στο κράτος, οφείλουμε να μην ξεχνάμε τους φυλακισμένους αγωνιστές και να μη σταματάμε να τους στηρίζουμε ηθικά και υλικά.

Μαύρο/Πράσινο

mavroprasino@gmail.com

 

 

Στις 5/4/2013 κάναμε την πρώτη μας εκδήλωση στην κατάληψη Terra Incognita. Προβλήθηκαν 2 ντοκιμαντέρ, το End:Civ και το Meet Your Meat, ενώ λειτουργούσε Vegan κουζίνα.

Μαύρο/Πράσινο

Το πρώτο κείμενο της αναρχικής ομάδας “Μαύρο/Πράσινο”, ως μια προσπάθεια αυτοπαρουσίασης.

Ο ΑΓΩΝΑΣ ΓΙΑ ΟΛΙΚΗ ΑΠΕΛΕΥΘΕΡΩΣΗ ΣΥΝΕΧΙΖΕΤΑΙ

«Η οικολογική δράση ή είναι επαναστατική δράση ή δεν είναι τίποτα. Η οικολογία ή θα αποκαλύπτει τις ταξικές κοινωνικές αιτίες και τις απάνθρωπες σχέσεις που δημιούργησαν ένα ολοκληρωτικά δηλητηριασμένο πλανήτη ή θα
είναι ένα καλλυντικό του καπιταλισμού.»

Μάρεϊ Μπούκτσιν

Όσο γιγαντώνεται η καπιταλιστική συσσώρευση, όσο ανοίγει η ψαλίδα μεταξύ πλουσίων και φτωχών, όσο το κεφάλαιο παγκοσμιοποιείται, όσο το αστυνομικό κράτος θωρακίζεται πίσω από το χαρτομάνι της γραφειοκρατίας, όσο οι άνθρωποι βλέπουν τον μόχθο τους να ξεπουλιέται για ένα κομμάτι ψωμί, όσο ο πλούσιος βορράς καταναλώνει για να την πληρώνει ο φτωχός νότος, τόσο καταλαβαίνουμε ότι τα προβλήματά μας είναι
αλληλένδετα. Γι’ αυτό και χρειάζεται μια συνολική απάντηση, που θα αντιμετωπίζει τα προβλήματα ως τα πλοκάμια ενός και μόνο μηχανισμού. Η καπιταλιστική μεγέθυνση, η κρατική καταστολή και η οικολογική υποβάθμιση είναι μέρος του ίδιου προβλήματος και βεβαίως δεν μπορούν να απαντηθούν ούτε με έναν ήπιο σοσιαλισμό, ούτε με λιγότερο κράτος, ούτε με τα τερτίπια του πράσινου καπιταλισμού.

γεωργία και καπιταλισμός 

Ο αγώνας μας για τη γη και την ελευθερία είναι περισσότερο επίκαιρος από ποτέ. Οι πολυεθνικές των μεταλλαγμένων ελέγχουν την αγορά των σπόρων και πιέζουν τα κράτη για νομοθεσίες που θα ελέγχουν ή θα απαγορεύουν τη χρήση ντόπιων ποικιλιών. Επίσης, σήμερα ο γεωργός της «ανεπτυγμένης» δύσης αναγκάζεται να εντατικοποιεί την παραγωγή του με φυτοφάρμακα και μεταλλαγμένα προκειμένου να ανταγωνιστεί τον εξαθλιωμένο δουλοπάροικο αγρότη του «αναπτυσσόμενου» κόσμου που πουλά την εργασία του για μισό κομμάτι ψωμί. Εντωμεταξύ, μεγάλο μέρος των καλλιεργήσιμων εκτάσεων δεν προορίζονται για το πιάτο μας, αλλά για το ρεζερβουάρ των οικολογικά
ανησυχούντων Ευρωπαίων και Αμερικανών. Τα βιοκαύσιμα προτείνονται ως η «καθαρή» λύση για την κλιματική κρίση και τεράστιες εκτάσεις δεσμεύονται, ανεβάζοντας έτσι τις τιμές των τροφίμων και οδηγώντας στην πείνα και την εξαθλίωση ακόμα μεγαλύτερο κομμάτι του παγκόσμιου πληθυσμού. Σε κάθε περίπτωση βέβαια το καπιταλιστικό
σύστημα φροντίζει να διατηρεί τα επίπεδα των τιμών εκεί που προσφέρουν το υψηλότερο δυνατό κέρδος. Ένα άλλο μεγάλο μέρος των καλλιεργειών μάλιστα προορίζεται για κατανάλωση από τις στρατιές των μη ανθρώπινων ζώων που εκτρέφονται προκειμένου να καταλήξουν ως ζωική τροφή στο πιάτο του πλούσιου βορρά. Αυτά τα ζώα είναι εν
δυνάμει μπριζόλες αφού γεννιούνται και μεγαλώνουν για να φαγωθούν από τον άνθρωπο.

απελευθέρωση των ανθρώπων/απελευθέρωση των ζώων

Τα ζώα της βιομηχανικής εκτροφής είναι ένας μόνο κρίκος της αλυσίδας της εκμετάλλευσης των μη ανθρώπινων ζώων, μαζί με τα ζώα που κακοποιούνται στα τσίρκο και τους ζωολογικούς κήπους, τα ζώα που υποφέρουν και τεμαχίζονται στα επιστημονικά εργαστήρια, και τα ζώα που περιμένουν κλεισμένα σε μικροσκοπικά κλουβιά τον
αγοραστή τους στα πετ-σοπ. Είμαστε ενάντια στη λογική της αποστειρωμένης πόλης και παλεύουμε για την απελευθέρωση όλων αυτών των ζώων, όχι ως «φιλόζωοι» και «ευαίσθητοι πολίτες», αλλά ως αναρχικοί και αναρχικές, ως «φανατικοί εραστές της ελευθερίας»,(1) ως άνθρωποι δηλαδή που καταλαβαίνουμε ότι και τα άλλα είδη πρέπει να
ικανοποιούν τις βασικές τους ανάγκες.

(1)«Είμαι ένας φανατικός εραστής της ελευθερίας, την οποία θεωρώ σαν το μοναδικό περιβάλλον μέσα στο οποίο μπορεί ν’ αναπτυχθεί και να εξελιχτεί η ευφυΐα, η αξιοπρέπεια και η ευτυχία του ανθρωπίνου γένους.» Μιχαήλ Μπακούνιν, Η Παρισινή Κομμούνα και η Ιδέα του Κράτους (1871).

οικολογία και αναρχία

Εδώ και μερικά χρόνια έχει αρχίσει να αρθρώνεται ένας αναρχικός λόγος στην Ελλάδα εναντίον του ειδισμού (σπισισμού), της μεροληπτικής στάσης δηλαδή εναντίον των μελών των άλλων ειδών. Δεν θέλουμε να περιχαρακωθούμε πίσω απ’ αυτή την ταυτότητα και να φτιάξουμε ακόμα έναν «ισμό» μεταξύ των υποδιαιρέσεων της αναρχικής ιδεολογίας. Πιστεύουμε όμως ότι η ενδυνάμωση αυτού του λόγου θα συμβάλει στην περαιτέρω ωρίμανση της αναρχικής σκέψης και θα την οδηγήσει σε ένα πεδίο ακόμα μεγαλύτερης ελευθερίας. Διότι έτσι θα επιδιώκουμε την ολική απελευθέρωση, ανθρώπινων και μη ανθρώπινων ζώων.

Με αυτό το κείμενο αυτοπαρουσίασης λοιπόν δηλώνουμε ότι μας ενδιαφέρει να προωθήσουμε –μέσα και έξω από τον χώρο– όλα εκείνα τα στοιχεία της οικοαναρχικής σκέψης που είναι γόνιμα. Είμαστε αντίθετοι στη λογική της δημιουργίας ενός οικοαναρχικού λάιφ-στάιλ το οποίο δεν εξυπηρετεί σε τίποτα πέραν από την αυτοαναφορικότητα και την ανάλωση σε ανούσιες αντιπαραθέσεις. Ενδιαφερόμαστε για τη γονιμοποίηση όλων των στοιχείων του αναρχισμού που έχουν έναν προταγματικό χαρακτήρα για μια μελλοντική απελευθερωμένη οικολογική κοινωνία. Η δίνη μέσα στην οποία βρεθήκαμε όλοι οι κάτοικοι της νότιας Ευρώπης δεν πρέπει να μας κάνει να ιεραρχήσουμε τους αγώνες μας. Μπορούμε να παλεύουμε ταυτόχρονα για να υπερασπιζόμαστε τους μετανάστες, τους φυλακισμένους συντρόφους, τους εργαζόμενους, τους άνεργους, τους ομοφυλόφιλους, όπως και τα μη ανθρώπινα ζώα.

οι αγώνες τότε, σήμερα και για πάντα

Αντιλαμβανόμαστε ότι σήμερα, περισσότερο από ποτέ, οι αγώνες απαιτούν συστράτευση και αλληλεγγύη. Τα παραδείγματα των αγώνων που έχουν τα χαρακτηριστικά που περιγράψαμε παραπάνω είναι πολλά. Ανάμεσα σ’ αυτά, ο αγώνας εναντίον της εκτροπής των Αχελώου, ο αγώνας κατοίκων νησιών –όπως της Λέσβου και της Κρήτης– εναντίον των αιολικών πάρκων, τα δίκτυα αλληλεγγύης, τα δίκτυα ανταλλαγής προϊόντων και υπηρεσιών, ο αγώνας των κατοίκων της Κερατέας. Φυσικά, δεν πρέπει να ξεχνάμε τον αγώνα των κατοίκων της Χαλκιδικής για να μην λειτουργήσουν τα μεταλλεία του θανάτου. Ήδη δύο αγωνιστές είναι προφυλακισμένοι για αυτήν την υπόθεση, κάποιοι άλλοι περιμένουν δίκες, ενώ και ο αναρχικός Νίκος Μαζιώτης έχει καταδικαστεί για βόμβα που τοποθετήθηκε το 1997 ως ένδειξη συμπαράστασης στον αγώνα των κατοίκων της Χαλκιδικής εναντίον της τότε εταιρίας TVX Gold. Δεν ξεχνάμε ούτε τους φυλακισμένους συντρόφους του Μετώπου για την Απελευθέρωση των Ζώων (ALF) και
του Μετώπου για την Απελευθέρωση της Γης (ELF) που εκτίουν ποινές σε φυλακές των ΗΠΑ και της Ευρώπης.

Αυτό που αντιτάσσουμε στην οικονομική λαίλαπα, στην κρατική τρομοκρατία, στον εργασιακό μεσαίωνα, στην οικολογική υποβάθμιση, είναι οι οριζόντιες αντι-ιεραρχικές δομές, η άμεση δράση, η αλληλεγγύη και η αναρχία. Παλεύουμε για την απελευθέρωση ανθρώπων και ζώων, για τις ελευθεριακές οικοκοινότητες σε πόλεις και χωριά, για τη γη και την ελευθερία.

Θεσσαλονίκη, Ιούνιος 2013
μαύρο/πράσινο