L’ emprisonnement sur l’autel du spectacle

L’ emprisonnement sur l’autel du spectacle

Introduction

L’emprisonnement est une pratique ancienne et intensive de la civilisation humaine, utilisé pour la domestication, l’imposition et la punition. Il y a beaucoup de formes de l’emprisonnement, comme la division et la propriété de la terre, la capture des animaux non-humains et leur exploitation pour la prospérité humaine. Encore, on peut remarquer  l’imposition visible et non-visible du complexe technologique / industriel, l’isolement et l’emprisonnement de gens qui ne comportent  pas avec les normes sociales et institutionnelles.

Civilisation humaine, qui est basé sur le colonialisme et la guerre, a créé les conditions  pour les dirigeants d’exploiter la vie de toute façon  ils veulent. Les progrès ont été et sera toujours un avantage  pour quelques privilégiés, pour l’élite scientifique des nations et la  capitale qui draine tous les aspects de la vie sur cette planète au nom de la science et de profit. Religions, autrefois, sont été les instructeurs de la vie des gens, mais maintenant ils sont remplacés par le ‘méga-machine’ qui est vénérée comme la nouvelle religion et qui est responsable de la poursuite et le développement de l’aliénation et de domination.

La vanité humaine se reflétée entièrement  sur la captivité et la domination des autres animaux humains et non-humains. Le colonialisme européen en Afrique, en Amérique et en Asie a créé l’emprisonnement de l’étranger, de l’inconnu et de bizarre. Par exemple, les zoos humains dans lesquels les blancs entassaient les Noirs dans le but de satisfaire leur voyeurisme misérable. En plus, les zoos d’animaux avec des espèces “exotiques” ou non exotiques, les aquariums et les delphinariums prouvent que la culture du spectacle capture, exile et aliène la faune. C’est la preuve de la maladie de l’homme civilisé qui impose sa manie autoritaire sur toute forme de vie, en étant absolument étrangère à la nature et éloigné de la réalité urbaine.

Civilisation anthropocentrique

Depuis la civilisation est une création entièrement humaine, il pourrait être  exclusivement anthropocentrique. Dans sa forme primaire, les hommes exploitaient la terre pour la culture intensive, les animaux destinés à l’agriculture et d’autres hommes de main-d’œuvre. Depuis lors, avec la tendance de l’homme pour le pouvoir, la propriété et la possession de quantités croissantes de la richesse grâce à l’accumulation, le réseau des mentalités autoritaires, qui ont conduit à la création des nations et des frontières, a formé. Tous ceux-ci, ainsi que le progrès technologique et scientifique au service de la domination, ont ouvert la voie à l’assaut total de la civilisation.

Emprisonnement- contrôle sociale

En conséquence de l’autorité, la domination a dû trouver des moyens de se protéger contre ceux qui s’y opposent. En dehors de ses armées et toutes les sortes de flics, elle a créé l’institution de l’emprisonnement. C’est une institution utilisé comme une punition pour ceux qui ne suivent pas les commandes de chaque autorité, mais aussi comme un moyen de faire peur à personne qui pourrait vouloir résister. Le progrès technologique et scientifique mise à niveau les prisons aux établissements à sécurité maximale et introduit de nouveaux moyens de répression, alors que cette institution se prolonge et étend à l’extérieur des murs de la prison, dans chaque aspect de la structure sociale. Le complexe techno-industriel ensemble, il servite l’autorité, il se nourrit et se nourrit d’elle, tandis que la science ensemble est présenté comme une divinité moderne, en vertu de laquelle nous sommes tous impuissants. Le même état d’esprit autoritaire que les humains utilisent contre d’autres êtres humains, soit de les exploiter pour le profit ou pour les contrôler et les réformer, est utilisé contre les animaux non humains pour quelques raisons différentes. Dans l’hypothèse de sa supériorité, l’homme exploite tous les autres animaux de toutes les manières possibles à son avantage. Il les abat pour sa nourriture, pour  avoir de vêtements et  produits luxueux, il les torture de manière brutale dans les laboratoires de recherche au nom du progrès et de la science et encore plus, il a provoqué l’élimination totale de leurs instincts sauvages pour la raison de spectacle et de divertissement humaine.

Zoos humains

Au cours de la 18e, 19e et jusqu’au début du 20e siècle, les zoos humains, aussi appelés parcs ethnologiques ou villages nègres, étaient une source de profit pour les Européens blancs, mais vraiment ils étaient une réalisation effective de leurs croyances racistes intolérants. L’européen civilisé cherchait à prouver la pureté de sa race, de sorte qu’il a emprisonne des personnes de différentes ethnies (de l’Afrique, l’Asie et l’Amérique du Sud) et il a comparé leur morphologie et leur comportement à celui d’animaux sauvages. Essentiellement, il capturait tout ce qui était sauvage et différente, humain ou non humain. En outre, dans une tournée des zoos humains, ils ont présenté les Nubiens, les Lapons, les Esquimaux, les moines bouddhistes, Soudanais et les Amérindiens comme des espèces exotiques. Ces zoos ont été trouvés dans les grands centres urbains comme  New York, Londres, Varsovie, Barcelone, Hambourg et d’autres villes à travers le monde.

Zoos

Une partie de l’exploitation humaine et la domination sur les autres espèces et le monde naturel sont les zoos de toute nature et les différents parcs dits nationaux. Dans le cadre de “la curiosité humaine”, pour couvrir sa profonde séparation de la nature ou de classer scientifiquement toute forme de vie sur la planète, l’homme asservit, exilé et emprisonne d’autres animaux dans les cages pour le spectacle et le profit. Les parcs nationaux, sous prétexte de protection de la faune- ou autant la faune reste encore dans les coins de la planète que l’homme ne peut pas exploiter par d’autres moyens- apportent des quantités énormes  de profit pour le gouvernement, mais aussi ils  les cachent derrière le masque de préoccupation environnementale. Safaris, les voyages de chasse d’animaux tropicaux par les riches Occidentaux, mais aussi les milliards de dollars en fonds pour la préservation des parcs nationaux au nom du développement vert, font tous partie de la domination humaine et de la vanité. Le colonialisme, sur les terres inconnues par les Européens, a révélé de nouvelles opportunités pour les industries du divertissement .A côté de zoos humains, qui ont cessé d’exister dans le milieu du 20e siècle, les zoos de nombreuses espèces d’animaux existaient toujours. Exilé de leur environnement naturel, en captivité et en état d’humiliation publique, ils sont entassés dans des cages plus petites à proximité ou à l’intérieur des centres urbains. La variété des espèces animales ,qui sont affichés, change de place en place, mais en général il y a des animaux exotiques en provenance des zones sauvages de l’Amérique, l’Asie, l’Afrique et l’Australie qui ont été capturés, mais aussi des animaux qui vivaient libres dans les pays de l’Europe avant la domination complète de la civilisation humaine. L’observation de la faune est, pour l’homme aliéné de  la nature, une approche à fleur de peau à  la nature du point de vue de la supériorité, et il mentalement  confirme la moralité anthropocentrique qui est inhérent à la base de la société civilisée établi. “Observation” est le contrôle, “connaissance” est la connaissance scientifique, la «protection» est la vie en captivité et “la préservation de la faune sauvage” est la formulation d’un nouveau monde loin de l’empathie et de l’équilibre des écosystèmes.

En cas des zoos, le paradoxe réside dans le fait que l’imposition d’une vie en prison est présentée comme la vie naturelle, dans laquelle les animaux agissent comme ils vivent dans leur environnement et peuvent créer des familles et des comportements sociaux. En réalité, les animaux,  comme chaque qui est brutalement privé de sa liberté, développent  des troubles du comportement, perdent leurs instincts pour paraître plus convivial pour les téléspectateurs de prison, et en cas nombreux, comme les dauphins, ils apprennent par la torture à effectuer des tours et des performances pour le divertissement misérable du vide homme moderne.

Épilogue

La conclusion logique de tout ce qui précède, est que les mêmes mentalités et les logiques de la supériorité d’une espèce sur une autre fasciste, ne sont pas discriminatoires. Les ennemis de la liberté utilisent sans arrière-pensée chaque chose sur cette planète pour satisfaire leur cupidité. Ceux qui empoisonnent la terre, tuent des gens qui ne « valent rien » profitent du «peuple utiles» dans toutes les manières possibles, ce sont eux qui capturent et utilisent tous les autres animaux pour leurs fins respectives.

Et “ils” ne sont pas seulement les nations, la domination ou une élite économique, mais tout le monde qui pense de cette façon. Parce que ces points de vue ne sont pas seulement tenus par ceux au pouvoir, mais sont présents dans la vie quotidienne de chacun de nous.

 

Aucune tolérance pour les ennemis de la liberté

Jusqu’à la destruction de CHAQUE COMPLEXE AUTORITAIRE

POUR libération totale et l’anarchie

Ο εγκλεισμός στην αρένα του θεάματος

Ο εγκλεισμός στην αρένα του θεάματος

1 Εισαγωγή

Ο εγκλεισμός αποτελεί μια χρόνια και εντατική πρακτική του πολιτισμού, ως μέσο εξημέρωσης, επιβολής και τιμωρίας. Από την περιχαράκωση της γης, την σκλαβιά των μη-ανθρώπινων ζώων για την πλήρη εκμετάλλευσή τους για την ευημερία του ανθρώπινου είδους, την αόρατη και ορατή επιβολή του τεχνοβιομηχανικού συμπλέγματος, ως την απομόνωση, σε φυλακές και κάτεργα, των ανθρώπων που δεν εξημερώθηκαν σύμφωνα με τα κρατικά και κοινωνικά πρότυπα.

Ο ανθρώπινος πολιτισμός βασισμένος στην αποικιοκρατία και στους πολέμους για την κυριαρχία του επί των πάντων, δημιούργησε ένα εύφορο έδαφος για τους εξουσιαστές ώστε να εκμεταλλευτούν όπως το ορίζουν αυτοί τη ζωή. Η πρόοδος που ήταν και πάντα θα είναι για τους λίγους και εκλεκτούς, για την επιστημονική ελίτ των κρατών και του κεφαλαίου, απομυζεί κάθε πτυχή της ζωής στον πλανήτη στο όνομα του κέρδους και της επιστήμης. Οι θρησκείες που αποτελούσαν τον καθοδηγητή της ζωής των λαών, έχουν αντικατασταθεί από την λατρεία στην μεγα-μηχανή, η οποία συνεχίζει και επεκτείνει την παράδοση της αλλοτρίωσης, της αποξένωσης και της κυριαρχίας.

Η ανθρώπινη ματαιοδοξία αποτυπώνεται πλήρως στην σκλαβιά και επιβολή επί άλλων ανθρώπινων και μη ζώων. Η ευρωπαϊκή αποικιοκρατία στην αφρική, την αμερική και την ασία, γέννησαν την φυλάκιση του ξένου, του αγνώστου και του περίεργου. Από τους ανθρώπινους ζωολογικούς κήπους όπου οι λευκοί στοίβαζαν μαύρους ανθρώπους για να καλύψουν την μίζερη ηδονοβλεψία τους, τους ζωολογικούς κήπους εξωτικών και όχι μόνο ειδών ζώων, μέχρι τα κάθε είδους δελφινάρια και μουσειακά ενυδρεία, η κουλτούρα του θεάματος σκλαβώνει, εξορίζει και αλλοτριώνει την άγρια ζωή. Είναι η αρρώστια του πολιτισμένου ανθρώπου, που αποξενωμένος από την φύση του και αλλοτριωμένος από την αστική πραγματικότητα, επιβάλει την εξουσιαστική του μανία σε κάθε μορφή ζωής στον πλανήτη.

2α Ανθρωποκεντρικός πολιτισμός

Από τη στιγμή που ο πολιτισμός είναι εξ’ ολοκλήρου δημιούργημα του ανθρώπου, δε θα μπορούσε να είναι τίποτα άλλο παρά ανθρωποκεντρικός. Από την πρωταρχική του μορφή με την εκμετάλλευση της γης για εντατική γεωργία, των ζώων για την κτηνοτροφία και του ανθρώπου για την εργασία, και μαζί με την τάση του ανθρώπινου είδους για εξουσία, ιδιοκτησία και κατοχή όλο και περισσότερου πλούτου μέσω της υπερσυσσώρευσης, σχηματίζει το σύμπλεγμα των εξουσιαστικών νοοτροπιών που είχαν ως αποτέλεσμα τη δημιουργία των κρατών και των συνόρων τους. Όλα αυτά, μαζί με την ανάπτυξη της τεχνολογίας και της επιστήμης στην υπηρεσία της κυριαρχίας, έχουν πλέον στρώσει το έδαφος για την ολοκληρωτική επέλαση του πολιτισμού.

2β Εγκλεισμός – κοινωνικός έλεγχος

Ως επακόλουθο της εξουσίας, η κυριαρχία έπρεπε να ανακαλύψει μέσα για την προστασία της, απέναντι σε όσους την αμφισβητούσαν. Εκτός από τους στρατούς και τους κάθε είδους μπάτσους της, καθιέρωσε και τον θεσμό του εγκλεισμού. Ένας θεσμός που χρησιμοποιείται ως τιμωρία προς όσους δεν ακολουθούν τις προσταγές της εκάστοτε εξουσίας, αλλά και ως φόβητρο προς όλους όσους θα ήθελαν να αγωνιστούν. Με την ανάπτυξη της τεχνολογίας και της επιστήμης, αναβαθμίζονται οι φυλακές σε υψίστης ασφαλείας και εισάγονται νέα κατασταλτικά μέσα, ενώ παράλληλα, αυτός ο θεσμός  διευρύνεται και επεκτείνεται και έξω από τα κάγκελα της φυλακής, σε κάθε κύτταρο του κοινωνικού ιστού. Ολόκληρο το τεχνοβιομηχανικό σύστημα υπηρετεί την εξουσία, την τροφοδοτεί και τροφοδοτείται και το ίδιο από αυτήν, ενώ το σύνολο της επιστήμης παρουσιάζεται πλέον ως μια σύγχρονη θεότητα, κάτω από την οποία βρισκόμαστε όλοι αδύναμοι.

Η ίδια εξουσιαστική νοοτροπία που εφαρμόζεται από άνθρωπο σε άνθρωπο είτε για την εκμετάλλευση με σκοπό το κέρδος, είτε για τον έλεγχο και σωφρονισμό, εφαρμόζεται και στα άλλα ζώα για περισσότερους αλλά και διαφορετικούς λόγους. Ως απόρροια της αντίληψης του για την ανωτερότητα του επί των άλλων ειδών, ο άνθρωπος εκμεταλλεύεται όλα τα άλλα ζώα με κάθε δυνατό τρόπο προς όφελός του. Από τη σφαγή τους για τροφή, ρουχισμό και προϊόντα πολυτελείας, τα αρρωστημένα βασανιστήρια τους στα ερευνητικά κέντρα στο όνομα της προόδου και της επιστήμης, μέχρι την καθολική αφαίρεση των άγριων ενστίκτων τους στο βωμό του θεάματος και της ανθρώπινης διασκέδασης.

3 Ανθρώπινοι ζωολογικοί κήποι

Κατά τη διάρκεια του 18ου, 19ου και μέχρι τις αρχές του 20ου αιώνα οι ανθρώπινοι ζωολογικοί κήποι, που τους ονόμαζαν επίσης και εθνολογικά πάρκα ή χωριά νέγρων, αποτελούσαν πηγή εσόδων για τους λευκούς ευρωπαίους αλλά και την ουσιαστική πραγμάτωση των μισαλλόδοξων ρατσιστικών νοοτροπιών τους. Καθώς ο πολιτισμένος ευρωπαίος πάσχιζε να αποδείξει την καθαρότητα της φυλής του, φυλάκιζε ανθρώπους διαφορετικών εθνικοτήτων (από Αφρική, Ασία και Νότια Αμερική), συγκρίνοντάς τους μορφολογικά και συμπεριφορικά με άγρια ζώα. Στην ουσία δηλαδή, αιχμαλώτιζε οτιδήποτε ήταν άγριο και διαφορετικό, είτε ήταν κάποιο ζώο είτε ήταν άνθρωπος. Επιπρόσθετα, περιέφεραν σε κινούμενους ανθρώπινους ζωολογικούς κήπους και Νούβιους, Λάπωνες, Εσκιμώους, Καλμούχους, βουδιστές μοναχούς, Σουδανούς και Ινδιάνους παρουσιάζοντάς τους ως εξωτικά είδη. Τέτοιοι κήποι βρίσκονταν σε μεγάλα αστικά κέντρα όπως η Νέα Υόρκη, το Λονδίνο, η Βαρσοβία, η Βαρκελώνη, το Αμβούργο και άλλες πόλεις σε όλο τον κόσμο.

4 Ζωολογικοί κήποι

Μέρος της ανθρώπινης εκμετάλλευσης και κυριαρχίας επί των άλλων ειδών και του φυσικού κόσμου, αποτελούν οι κάθε είδους ζωολογικοί κήποι και τα διάφορα λεγόμενα εθνικά πάρκα. Στο πλαίσιο της «ανθρώπινης περιέργειας» για να καλυφθεί το κενό της αποφυσικοποίησής του, η για να ταξινομηθεί επιστημονικά κάθε ζωή στον πλανήτη, ο άνθρωπος σκλαβώνει, εξορίζει και φυλακίζει τα άλλα ζώα σε κλουβιά με σκοπό το θέαμα και το οικονομικό όφελος.

Τα εθνικά πάρκα, με την πρόφαση της προστασίας της άγριας ζωής, όσης τουλάχιστον έχει απομείνει στις γωνιές του πλανήτη που δεν μπορεί να εκμεταλλευτεί με άλλον τρόπο ο άνθρωπος, εξασφαλίζουν στις εξουσίες μια τεράστια πηγή κέρδους, αλλά και τις προσδίδουν με ευκολία το προσωπείο της περιβαλλοντικής ανησυχίας. Τα σαφάρι, τα κυνηγετικά ταξίδια των πλουσίων της δύσης για τα τρόπαια της σφαγής εξωτικών ειδών, αλλά και τα κονδύλια δισεκατομμυρίων για την διατήρηση των εθνικών πάρκων στο όνομα της πράσινης ανάπτυξης, είναι κομμάτι της κυριαρχίας και της ανθρώπινης ματαιοδοξίας.

Οι συνθήκες της αποικιοκρατίας σε χώρες άγνωστες για τους ευρωπαίους, άνοιξαν νέους ορίζοντες στις επιχειρήσεις του θεάματος. Εκτός από τους ανθρώπινους ζωολογικούς κήπους, που καταργήθηκαν στα μέσα του 20ου αιώνα, υπήρχαν και συνεχίζουν να υπάρχουν οι ζωολογικοί κήποι πολλών ειδών ζώων. Εξορισμένα από το φυσικό τους περιβάλλον, σε καθεστώς αιχμαλωσίας και δημόσιου εξευτελισμού, στοιβάζονται σε μικρά ή μεγαλύτερα κλουβιά κοντά ή μέσα στα αστικά κέντρα. Τα είδη ζώων που βρίσκονται εκεί ποικίλουν από τόπο σε τόπο αλλά ο κανόνας δείχνει πως αιχμαλωτίζονται εξωτικά ζώα από τις άγριες εκτάσεις της αμερικής, της ασίας, της αφρικής και της αυστραλίας, αλλά και ζώα που ζούσαν ελεύθερα στην ευρώπη πριν την ολοκληρωτική επέκταση του ανθρώπινου πολιτισμού.

Το θέαμα και η παρακολούθηση της άγριας ζωής για τον αλλοτριωμένο από τη φύση άνθρωπο, αποτελεί ένα φαινομενικό πλησίασμα στη φύση, από την θέση πάντα του ανώτερου, και επισφραγίζει στο μυαλό του την ανθρωποκεντρική νοοτροπία που ενυπάρχει στη βάση της εδραιωμένης πολιτισμένης κοινωνίας. Η «παρατήρηση» είναι ο έλεγχος, η «γνωριμία» είναι η επιστημονική γνώση, η «προστασία» είναι μια ζωή σε αιχμαλωσία, και η «διατήρηση της άγριας ζωής» είναι η διαμόρφωση του νέου κόσμου μακριά από την ενσυναίσθηση και την ισορροπία των οικοσυστημάτων.

Το παράδοξο στην υπόθεση των ζωολογικών κήπων είναι η επιβολή μιας ζωής στην φυλακή, η οποία πλασάρεται ως φυσιολογική, όπου τα ζώα συμπεριφέρονται όπως στο περιβάλλον τους, δημιουργούν οικογένειες και κοινωνικές συμπεριφορές. Στην πραγματικότητα, τα ζώα, όπως και κάθε ον που του στερείται βίαια η ελευθερία, εμφανίζουν συμπεριφορικές διαταραχές, χάνουν τα ένστικτά τους για να παρουσιάζονται πιο φιλικά στους θεατές της φυλακής, και σε πολλές περιπτώσεις, όπως στα δελφινάρια, μαθαίνουν μέσω βασανιστηρίων να εκτελούν κόλπα και παραστάσεις για την μίζερη διασκέδαση του κενού σύγχρονου ανθρώπου.

5 Επίλογος

Το συμπέρασμα που εύκολα εξάγεται από τα παραπάνω, είναι ότι οι ίδιες φασιστικές νοοτροπίες και λογικές περί ανωτερότητας ενός είδους έναντι σε κάποιο άλλο, δεν κάνουν διακρίσεις. Οι εχθροί της ελευθερίας χρησιμοποιούν χωρίς δισταγμό το καθετί πάνω σ’ αυτόν τον πλανήτη για να ικανοποιήσουν τις ορέξεις τους. Αυτοί που δηλητηριάζουν τη γη, δολοφονούν ανθρώπους όταν δε τους χρειάζονται και εκμεταλλεύονται με κάθε δυνατό τρόπο τους «χρήσιμους», είναι οι ίδιοι που αιχμαλωτίζουν και χρησιμοποιούν για τους εκάστοτε σκοπούς τους και όλα τα υπόλοιπα ζώα.

Και όλοι αυτοί δεν είναι μόνο τα κράτη, η κυριαρχία ή κάποια οικονομική ελίτ, αλλά και ο κάθε ένας που διακατέχεται από τέτοιες λογικές. Γιατί αυτές δεν εντοπίζονται μόνο στους «από τα πάνω» αλλά τις βρίσκουμε μπροστά μας σε κάθε πτυχή της καθημερινότητας όλων μας.

 

ΚΑΜΙΑ ΑΝΟΧΗ ΣΤΟΥΣ ΕΧΘΡΟΥΣ ΤΗΣ ΕΛΕΥΘΕΡΙΑΣ

ΜΕΧΡΙ ΤΗΝ ΕΞΑΛΕΙΨΗ ΚΑΘΕ ΕΞΟΥΣΙΑΣΤΙΚΟΥ ΣΥΜΠΛΕΓΜΑΤΟΣ

ΓΙΑ ΤΗΝ ΟΛΙΚΗ ΑΠΕΛΕΥΘΕΡΩΣΗ ΚΑΙ ΤΗΝ ΑΝΑΡΧΙΑ

 Αναρχική συλλογικότητα Μαύρο/Πράσινο