ΑΠΟ ΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ ΜΕΧΡΙ ΤΗΝ ΙΤΑΛΙΑ
ΠΟΛΕΜΟ ΣΤΑ ΚΡΑΤΗ, ΦΩΤΙΑ ΣΤΗΝ ΕΞΟΥΣΙΑ
Βιώνοντας τις τελευταίες επιθέσεις του κράτους προς αγωνιζόμενα κομμάτια και κυρίως προς τον αναρχικό χώρο, θεωρούμε κομβικής σημασίας την απάντηση στις κατασταλτικές μεθοδεύσεις της εξουσίας. Από τις εκκενώσεις καταλήψεων σε αρκετές πόλεις της ελλάδας, το ξύλο σε πορείες, τις συλλήψεις και τους βασανισμούς στα Α.Τ., τη δημοσιοποίηση προσωπικών στοιχείων και φωτογραφιών συλληφθέντων αγωνιστών, την ποινικοποίηση των φιλικών, συντροφικών και συγγενικών σχέσεων, μέχρι την επιβολή εξοντωτικών περιοριστικών όρων, αλλά και τις εφόδους της αντιτρομοκρατικής σε σπίτια αναρχικών και του στενού τους κύκλου.
No Expo – Πρωτομαγιά 2015, Μιλάνο, Ιταλία.
Με αφορμή την πραγματοποίηση της διεθνούς έκθεσης EXPO, η οποία είχε διάρκεια από τη 1/5 έως τον Οκτώβριο του ’15 και έλαβε χώρα στο Μιλάνο, κατέβηκαν στο δρόμο πάνω από 30.000 άτομα για να διαδηλώσουν εναντίον της. Ανάμεσα στις χιλιάδες κόσμου που βρίσκονταν εκείνη τη μέρα στο δρόμο υπήρχαν και 500 αναρχικοί οι οποίοι συγκρούστηκαν αποφασιστικά με τις δυνάμεις καταστολής, έσπασαν και έκαψαν καπιταλιστικούς στόχους και πολυτελή οχήματα.
6 μήνες μετά, και συγκεκριμένα στις 12/11, ημέρα γενικής απεργίας, μπάτσοι εισβάλλουν στα σπίτια 5 αγωνιζόμενων φοιτητών στην Αγ.Παρασκευή και τους συλλαμβάνουν μετά από έκδοση ευρωπαϊκού εντάλματος σε βάρος τους από το ιταλικό κράτος. Την ίδια μέρα συλλαμβάνονται και προφυλακίζονται στο Μιλάνο άλλα 4 άτομα, αφού υπήρχαν εντάλματα και γι’αυτούς, ενώ καταζητούνται και άλλα άτομα τόσο στην ελλάδα, όσο και στην ιταλία αλλά και σε άλλες χώρες. Ο λόγος γι’αυτές τις διώξεις και προφυλακίσεις είναι η συμμετοχή αυτού του κόσμου στην πορεία της πρωτομαγιάς στο Μιλάνο. Ειδικότερα, για τους 5 αγωνιζόμενους φοιτητές από την ελλάδα εκκρεμεί απόφαση για την έκδοσή τους, ή μη, από το ελληνικό κράτος στο ιταλικό μέχρι το τέλος του Νοεμβρίου. Αυτή τη στιγμή βρίσκονται σε ένα ιδιότυπο καθεστώς ομηρίας καθώς θα πρέπει να εμφανίζονται στο Α.Τ. της περιοχής τους κάθε Δευτέρα, Τετάρτη και Παρασκευή μέχρι να βγει η απόφαση.
Εκθέσεις EXPO
Οι παγκόσμιες εκθέσεις ΕΧΡΟ αποτελούν στην ουσία “γιορτές” του καπιταλιστικού κόσμου. Οι θεματικές αλλά και η διοργανώτρια χώρα καθορίζεται από το Γραφείο Διεθνών Εκθέσεων, που έχει έδρα την Γαλλία, και στο οποίο συμμετέχουν 168 κράτη. Σ’ αυτές τις εκθέσεις εταιριών παρουσιάζονται όλα τα “νέα τεχνολογικά επιτεύγματα” και τα “προϊόντα του μέλλοντος”, αλλά αποτελούν συγχρόνως και το έδαφος για να διαφημιστούν και να κλείσουν συμφωνίες όλες οι εταιρίες-κολοσσοί που ανταγωνίζονται στη συσσώρευση κεφαλαίου. Μέσα από αυτές τις συνεργασίες των κρατών και εταιριών διαφαίνεται η διακρατική στρατηγική και πολιτική πάνω σε συγκεκριμένα ζητήματα, καθώς και η επιβολή των λύσεων στα προβλήματα που η κυριαρχία τους έχει δημιουργήσει. Επιπλέον οι εκθέσεις αποτελούν το έδαφος όπου οι νέες τεχνολογίες ελέγχου, οι νέες επιστημονικές καινοτομίες που θα προχωρήσουν ένα βήμα ακόμη την πολυπόθητη ανθρώπινη πρόοδο, παρουσιάζονται και εφαρμόζονται στο κοινωνικό πεδίο.
Η συγκεκριμένη ΕΧΡΟ, η οποία προφασίζονταν την “επίλυση της παγκόσμιας πείνας” και προωθούσε το “φαγητό του μέλλοντος”, είχε ως κύρια θεματολογία το δικαίωμα στο υγιεινό φαγητό, την περιβαλλοντική, κοινωνική και οικονομική βιωσιμότητα της τροφικής αλυσίδας και τη διαφύλαξη της γευστικότητας αλλά και των διαφορετικών συνηθειών του κάθε λαού. Η τραγική ειρωνεία είναι ότι 2 από τους πάμπολλους χορηγούς της συγκεκριμένη έκθεσης ήταν τα McDonald’s και η Coca Cola.
Επιθέσεις των κρατών απέναντι στους αγωνιζόμενους
Η συγκεκριμένη κατασταλτική επιχείρηση που εξελίσσεται αυτή τη στιγμή από το ιταλικό κράτος, το οποίο έχει μεγάλη παράδοση στον τομέα καταστολή, δεν πρέπει σε καμία περίπτωση να ιδωθεί ξεκομμένα. Θα ήταν εκτός από έλλειμμα ανάλυσης, και μεγάλο λάθος να μη την εκλάβουμε ως μία συνέχεια αντίστοιχων επιχειρήσεων που έχουν εξαπολύσει τα κράτη, τόσο εντός Ε.Ε. όσο και εκτός, προς τα αγωνιζόμενα κομμάτια.
Οι διώξεις σχετικά με την πορεία ΝΟ ΕΧΡΟ έρχονται να προστεθούν σε έναν μακρύ κατάλογο των επιθέσεων της κυριαρχίας εναντίον, σε πρώτη φάση του αναρχικού χώρου, αλλά όπως πλέον επιβεβαιώνεται και με αυτή την υπόθεση, και προς όλους όσους αντιδρούν.
Κάποια από τα πιο πρόσφατα παραδείγματα καταστολής αποτελούν οι 2 μεγάλες επιχειρήσεις του ισπανικού κράτους, Πανδώρα και Πινιάτα, που έλαβαν χώρα η 1η στα τέλη του ’14 και η 2η τον Απρίλιο του ’15. Αυτές αποτέλεσαν την απάντηση του ισπανικού κράτους στις μαζικές και δυναμικές κινητοποιήσεις και αντιδράσεις που είχαν ξεσπάσει ενάντια στον νέο νόμο «φιμωτρο». Κατά τη διάρκειά τους πραγματοποιήθηκαν επιδρομές σε σπίτια, στέκια και κοινωνικά κέντρα αναρχικών σε διάφορες πόλεις της Ισπανίας που είχαν σαν αποτέλεσμα υπεράριθμες διώξεις αλλά και προφυλακίσεις αναρχικών, με το πρόσχημα της συμμετοχής τους σε τρομοκρατική οργάνωση.
Παρόμοιες κρατικές επιθέσεις έχουν πραγματοποιηθεί και σε άλλες χώρες. Στο Βέλγιο με εφόδους και συλλήψεις ατόμων που αγωνίζονταν ενάντια στην κατασκευή ενός συγκροτήματος φυλακών υψίστης ασφαλείας, και κατηγορήθηκαν για «παρακίνηση σε διάπραξη τρομοκρατικών πράξεων» και «συμμετοχή σε τρομοκρατική οργάνωση». Στην Ιταλία με διώξεις για τον αγώνα ενάντια στην κατασκευή υπερταχείας TAV (κίνημα NO TAV). Στη Χιλή, στην Ελλάδα κλπ.
Κάποιες από τις τελευταίες περιπτώσεις καταστολής στον ελλαδικό χώρο
*Η υπόθεση των 2 αναρχικών Αντρέα και Ερρόλ. Οι 2 συνελήφθησαν μετά τις συγκρούσεις σε πορεία στις Σκουριές στις 23/8 και αποφασίστηκε η διοικητική απέλασή τους, η οποία έχει μπλοκαριστεί προς το παρόν. Αυτές οι συλλήψεις εντάσσονται σε ένα γενικότερο κατασταλτικό πλαίσιο του αγώνα ενάντια στα μεταλλεία χρυσού.
*Στις 24/9 συλλαμβάνεται ο καταζητούμενος Γιώργος Πετρακάκος. Μαζί του συλλαμβάνονται και άλλα 4 άτομα, συμπεριλαμβανομένης και της συζύγου του, Μαρίας Θεοφίλου, ενώ η ίδια αρνείται κάθε κατηγορία. Μέσα σε ένα κλίμα τρομοϋστερίας που καλλιεργήθηκε μέσω των ΜΜΕ, δημοσιοποιούνται προσωπικά στοιχεία και φωτογραφίες των συλληφθέντων, ακόμα και του ενός που αφέθηκε ελεύθερος.
*Η περίπτωση σύλληψης της Αθηνάς Τσάκαλου και της Εύης Στατήρη, 2 προσώπων του στενού οικογενειακού κύκλου 2 μελών της ΣΠΦ. Και οι δύο κατηγορήθηκαν για ένταξη στην οργάνωση και μετά από αγώνα που δόθηκε μέσω απεργιών πείνας «αποφυλακίστηκαν» από τις φυλακές Κορυδαλλού, για να φυλακιστούν, η Α.Τσάκαλου στο νησί της Σαλαμίνας και η Ε.Στατήρη στο σπίτι της με ακτίνα κίνησης ενός χιλιομέτρου.
Σ’αυτό το σημείο είναι άξιο να αναφερθούμε στη συγκεκριμένη μεθόδευση των κατασταλτικών μηχανισμών, που είναι η ποινικοποίση των φιλικων-συντροφικών-συγγενικών σχέσεων φυλακισμένων αγωνιστών. Το ίδιο έγινε και στην υπόθεση των Juan Flores, Guillermo Duran και Nataly Casanova, 3 αναρχικών συλληφθέντων στη Χιλή. Οι 3 ξεκίνησαν απεργία πείνας στις 14/4/15 και το ένα από τα αιτήματά τους ήταν να σταματήσει ο εκφοβισμός και οι διώξεις εναντίον του κοντινού τους περίγυρου. Αυτό αποτελεί ακόμη μία απόδειξη της κοινής κατασταλτικής στρατηγικής των κρατών.
Ένα άλλο συμπέρασμα που εξάγεται, είναι η προσπάθεια εδραίωσης από πλευράς εξουσίας, μιας νέου τύπου καταστολής «με το γάντι», που δεν είναι άλλη από τους ακραίους περιοριστικούς όρους που επιβάλλονται, συνθήκη η οποία τείνει να γίνει κανόνας. Αυτό βλέπουμε ότι εφαρμόζεται, προσωρινά τουλάχιστον, και στην περίπτωση των 5 αγωνιστών που απειλούνται με έκδοση στην Ιταλία, με την επιβολή της παρουσίας τους 3 φορές την εβδομάδα στο Α.Τ. Για το ιταλικό κράτος οι βαρύτατοι περιοριστικοί δεν είναι κάτι καινούριο καθώς επιβάλλονται σχεδόν σε όλες τις υποθέσεις που οι κατηγορούμενοι κρίνονται ένοχοι από τη δικαιοσύνη τους. Χαρακτηριστική είναι η περίπτωση κάποιοων αναρχικών του κινήματος NOTAV, που αφού κρίθηκαν ένοχοι, τέθηκαν σε κατ’οίκον περιορισμό και επιπλέον απαγορεύεται να συναντηθούν με οποιοδήποτε άτομο δεν έχει μόνιμη διαμονή στο ίδιο σπίτι με αυτούς. Ίδια στρατηγική ακολουθεί κατά κόρον και το χιλιανό κράτος.
Άμεση και έμμεση καταστολή και ο ρόλος της τεχνολογίας
Μέσα από τα παραπάνω διαφαίνεται ότι ένα από τα βασικά όπλα της εξουσίας είναι η καταστολή όσων αγωνίζονται και εξεγείρονται. Παρατηρούμε πως η αντιμετώπιση των αναρχικών ως εγχώρια τρομοκρατική απειλή και οι ανάλογες κατασταλτικές μέθοδοι που χρησιμοποιούνται εδώ και χρόνια στο εξωτερικό, έχουν αρχίσει και εφαρμόζονται και στον ελλαδικό χώρο. Όλα αυτά αποτελούν μέρος της διακρατικής κατασταλτικής στρατηγικής για την αντιμετώπιση του εσωτερικού, και όχι μόνο, εχθρού (ένα παράδειγμα που το επιβεβαιώνει αυτό είναι η υπογραφή συμφωνίας μεταξύ Ισπανίας και Χιλής τον Δεκέμβριο του ’14 για την «καταπολέμησης της αναρχικής τρομοκρατίας»). Εξέχοντας είναι ο ρόλος των ΗΠΑ και της ΕΕ που κινούν τα νήματα παγκοσμίως. Διαχρονικά η κυριαρχία βρίσκει τρόπους για να αντιμετωπίζει τους εχθρούς της και συνεχώς ανακαλύπτει νέες τακτικές, αλλά και εξελίσσει τις ήδη υπάρχουσες για να το επιτύχει.
Από τη μία υπάρχει η ίδια η φυλακή με τα ορατά κάγκελα που φυλακίζουν το άτομο και ουσιαστικά ανακόπτουν τη δράση του, παραδειγματίζοντας παράλληλα και όποιον άλλο θα ήθελε να αντιδράσει και να αγωνιστεί. Από την άλλη πλευρά υπάρχει η διεύρυνση της συνθήκης του εγκλεισμού και εκτός των τειχών, με την επιβολή περιοριστικών όρων όπως του κατ’ οίκον περιορισμού, της απαγόρευσης εξόδου από έναν στενά προσδιορισμένο γεωγραφικό τόπο ή του ελέγχου κάθε κίνησης μέσω της ηλεκτρονικής επιτήρησης (βραχιολάκι).
Το αν θα μπορέσουμε να καταστρέψουμε τα αόρατα κάγκελα που βρίσκονται παντού γύρω μας και συνθέτουν το τοπίο της πόλης-φυλακής, είναι το πραγματικό στοίχημα. Οι εξουσιαστές πάντα ποντάρουν στο να εμφυσήσουν το φόβο μέσα στους εξουσιαζόμενους ώστε να ελαχιστοποιήσουν και την παραμικρή πιθανότητα αντίδρασης.
Μεγάλος σύμμαχός τους σε αυτό είναι η εξέλιξη της τεχνολογίας στην υπηρεσία της εξουσίας, καθώς η τεχνολογία δεν αποσκοπεί μόνο στην άμεση καταστολή αλλά και στον καθολικό κοινωνικό έλεγχο. Ο κοινωνικός έλεγχος αποτελεί μία προκατασταλτική μέθοδο προς τα κομμάτια της κοινωνίας που αγωνίζονται για την επανάσταση. Όμως έχει προεκτάσεις και σε όλη την κοινωνία μέσω ηλεκτρονικών ελέγχων σε κάθε βήμα, με την παρακολούθηση των ζωών μας πολλές φορές και αυτοβούλως (για παράδειγμα με τα σύγχρονα κινητά και τα κοινωνικά μέσα δικτύωσης), με κάμερες σε κάθε γωνιά των μητροπόλεων, στα πολυτελή σπίτια, στις τράπεζες, στα κυβερνητικά κτήρια, στα καπιταλιστικά κέντρα.
Η τεχνολογία επιπροσθέτως αποτελεί και τη βάση για την αναδιάρθρωση της καταστολής, η οποία εξανθρωπίζεται φαινομενικά, ενώ με τα νέα μέσα που εφευρίσκει τοποθετεί τον εαυτό της στον θρόνο του αλάνθαστου και αντικειμενικού κριτή των κατηγορουμένων (DNA και αποτυπώματα). Δεν είναι τυχαίο πως τα τελευταία χρόνια το DNA χρησιμοποιείται τακτικά για την καταδίκη ή τη δίωξη αγωνιστών. Επίσης η κυριαρχία προσπαθεί να δημιουργήσει και να επεκτείνει την βάση προσωπικών δεδομένων για τον καθολικό έλεγχο των πάντων.
Ενώ ο κοινωνικός έλεγχος μπορεί να πλασαριστεί με όρους ασφάλειας προς όλους, προς τις ιδιοκτησίες και τις ιδιωτικές ζωές, στην πραγματικότητα είναι αυτός που χειραγωγεί τις κινήσεις μας, που δημιουργεί τον σύγχρονο τρόπο ζωής στις πολιτισμένες κοινωνίες.
Να μην αφήσουμε καμία κρατική επίθεση αναπάντητη
Οποιαδήποτε επίθεση εξαπολύουν τα κράτη απέναντι στους αγωνιζόμενους δε θα έπρεπε να την αντιλαμβανόμαστε σαν κάτι μακρινό και ξένο προς εμάς. Η καταστολή δεν κάνει διακρίσεις αλλά επιτίθεται σε όποιον «παρεκκλίνει» από την κανονικότητα που η εξουσία έχει ορίσει.
Εμείς από την πλευρά μας, ως αναρχικοί, δε θα έπρεπε να αφήνουμε καμία επίθεση εναντίον μας αναπάντητη, από όποιον και αν προέρχεται, ώστε να μπαίνουν κάθε φορά τα κατάλληλα αναχώματα. Αλλά παράλληλα, πεποίθησή μας είναι ότι ο αναρχικός χώρος οφείλει και πρέπει να ξεκινάει αγώνες από μόνος του, χωρίς να είναι ακολουθητής των γεγονότων. Πρέπει να βγαίνει μπροστά δυναμικά και επιθετικά απέναντι σε κράτη και κάθε είδους εξουσία με γνώμονα την ολική απελευθέρωση.
«Ο χρόνος μας τελειώνει, μας πιέζει ασφυκτικά. Η μίζερη κατάσταση μας οδηγεί στην τρέλα. Οι επιλογές τελειώσανε, το βλέπεις καθαρά. ΜΕΙΝΕ, ΣΚΕΨΟΥ, ΠΟΛΕΜΑ τους συνέχεια. Ξέρεις πόσο υπέφερες, μάθε απ’το παρελθόν σου. Αν σταματήσουμε εδώ χανόμαστε για πάντα».
Να μην αφήσουμε κανέναν και καμία μόνο/η απέναντι στους εξουσιαστές.
ΑΜΕΣΗ ΑΠΕΛΕΥΘΕΡΩΣΗ ΤΩΝ ΙΤΑΛΩΝ ΣΥΝΤΡΟΦΩΝ που βρίσκονται προφυλακισμένοι για τα γεγονότα της 1/5 στην πορεία ενάντια στην EXPO.
ΑΓΩΝΑΣ ΓΙΑ ΝΑ ΜΗΝ ΕΚΔΟΘΟΥΝ ΟΙ 5 ΑΓΩΝΙΣΤΕΣ ΣΤΟ ΙΤΑΛΙΚΟ ΚΡΑΤΟΣ
Αναρχική συλλογικότητα Μαύρο/Πράσινο
