Κλουβιά, κελιά, κάγκελα ορατά
Καταστροφή σε όλα τα κρατικά δεσμά
Τα τελευταία χρόνια παρατηρούμε τη δημιουργία πολλών εστιών αντίστασης σε όλα τα πεδία από τη μεριά των από τα κάτω, με αποτέλεσμα την αυξανόμενη ένταση της καταστολής. Το κράτος, βρισκόμενο μέσα σε μία κρίσιμη πολιτική συγκυρία, έρχεται αντιμέτωπο με πολλές από αυτές τις εστίες ταυτόχρονα, απεργίες, πορείες, αποκλεισμούς, αποδράσεις από φυλακές, άμεσες δράσεις. Οι πιο πρόσφατες αυτών ήταν οι απεργιακές συγκεντρώσεις για την κυριακάτικη αργία, τις οποίες και κατέστειλε άγρια και η απεργία πείνας του Νίκου Ρωμανού, η οποία έλαβε μεγάλες διαστάσεις και συσπείρωσε πανελλαδικά μία δυναμική, που όπως και απέδειξε θα έφτανε μέχρι τέλους. Έτσι, λοιπόν, μέσα σε όλη αυτήν την πολιτική αστάθεια, βρίσκει την ευκαιρία και επιδεικνύει το δόγμα μηδενικής ανοχής στις όποιες αντιστάσεις, εξαγγέλλει περισσότερα μέτρα ασφαλείας και νομοσχέδια με αποκορύφωμα την δημιουργία φυλακών τύπου Γ’.
Εν όψει των επερχόμενων εκλογών, το κράτος επιλέγει να επισπεύσει τη λειτουργία των φυλακών αυτών, προσπαθώντας να συσπειρώσει συντηρητικά κοινωνικά στρώματα, προσφέροντας περισσότερη τάξη και ασφάλεια. Από την άλλη ο ΣΥ.ΡΙ.ΖΑ., μέσα στο ίδιο προεκλογικό κλίμα ψηφοθηρίας, υπόσχεται την κατάργηση των φυλακών τύπου Γ’ στοχεύοντας στην πολιτική συναίνεση της κοινωνίας αλλά και του ευρύτερου ριζοσπαστικού κινήματος.
Ωστόσο, ενώ οι φυλακές Δομοκού δεν είναι έτοιμες να ¨υποδεχτούν¨ τους ¨τρομοκράτες και βαρυποινίτες¨, ξεκινάνε οι πρώτες μεταγωγές πολιτικών κρατουμένων καθώς και άλλων φυλακισμένων. Στις 30/12/2014 μετάγεται ο σύντροφος Ν. Μαζιώτης, μέλος του Επαναστατικού Αγώνα, ακολουθούν στις 2/01/2015 οι μεταγωγές των συντρόφων Κ. Γουρνά (Ε.Α.), Δ. Κουφοντίνα (17Ν), Ναξάκη και Σαραφούδη και των καταδικασμένων για συμμετοχή στην 17Ν Τζωρτζάτου και Γιωτόπουλου, και φυσικά η μεταγωγή του Χ. Ξηρού στις 9/01/15.
Ο στόχος του συστήματος μέσα στα πλαίσια της φυλακής είναι η καταστολή των κρατουμένων σε συλλογικό και ατομικό επίπεδο. Ως προς το συλλογικό, καταλύονται οι κοινότητες που έχουν διαμορφωθεί και έχουν ως σκοπό την ριζοσπαστική ρήξη με τον θεσμό της φυλακής και συνθλίβεται κατ’ αυτόν τον τρόπο κάθε δυνατότητα εξέγερσης. Εγκαθιδρύεται έτσι η απάθεια και η αδρανοποίηση των κρατουμένων μέσω της κατάπνιξης του συλλογικού αισθήματος. Οι δεσμοί που έχουν αναπτυχθεί ανάμεσα στους κρατούμενους καταστρέφονται και αποξενώνονται μεταξύ τους. Με την σκληρή απομόνωση οι κρατούμενοι στερούνται κάθε δυνατότητα κοινωνικοποίησης και η τιμωρία παίρνει την πιο ωμή της μορφή.
Έτσι λοιπόν είναι αυτονόητο πως η οποιαδήποτε αναδιάρθρωση με στόχο την ένταση της καταστολής μέσα στην φυλακή, έχει αναπόφευκτο αντίκτυπο και έξω από αυτήν. Αφενός δημιουργεί μια ψευδαίσθηση ασφάλειας και προκαλεί την αδρανοποίηση του γενικότερου κοινωνικού συνόλου και αφετέρου προσπαθεί να σπείρει τον τρόμο στα ριζοσπαστικότερα κομμάτια της κοινωνίας. Ο εκφοβισμός αυτός έχει στο στόχαστρο όσους εξεγείρονται ενάντια στο σύστημα, επιδιώκοντας να τσακίσει το φρόνημά τους και να φθείρει κάθε ψυχολογία αντίστασης. Το κράτος δηλαδή με την τροποποίηση αυτή αποσκοπεί στον παραδειγματισμό και την τρομοκράτηση, χειραγωγώντας την κοινή γνώμη και στοχοποιώντας τους αναρχικούς ως την πιο επικίνδυνη απειλή για αυτό.
Ο εγκλεισμός δεν είναι σύγχρονο φαινόμενο και δεν αφορά μόνο τους ανθρώπους. Και αν ο εγκλεισμός των ανθρώπινων ζώων αποσκοπεί στην τιμωρία και την «πειθάρχηση», στα υπόλοιπα ζώα ξεφεύγει από τα στενά αυτά πλαίσια. Κλειδωμένα και αυτά μέσα σε κελιά, αναγκάζονται να ζούνε κάτω από εξίσου άθλιες συνθήκες, με τη μόνη διαφορά ότι δεν γνωρίζουν τι θα απογίνουν και δεν μπορούνε να αντιδράσουν και να πράξουν ενάντια σε αυτό.
Ως αναρχικοί-ες, δεν διαχωρίζουμε κανένα είδος εγκλεισμού, αναγνωρίζουμε τη σύνδεσή του με την κυριαρχία και την εξουσία, γι’ αυτό και η αλληλεγγύη μας σε όλα τα όντα είναι αναπόσπαστο κομμάτι της καθημερινής μας δράσης για την καταστροφή του υπάρχοντος συστήματος. Ο λόγος και οι πράξεις μας ενάντια σε κάθε είδος εξουσίας, εκμετάλλευσης και επιβολής πρέπει να είναι καθολικοί για να είμαστε όλοι ελεύθεροι, και γι’ αυτό ο πόλεμός μας δεν τελειώνει μέχρι την καταστροφή κάθε κλουβιού/κελιού.
Υψίστης ασφαλείας ποτέ και πουθενά, μπουρλότο και φωτιά σε όλα τα κλουβιά!
Ανυποχώρητος αγώνας για την Ολική Απελευθέρωση και την Αναρχία!
Αναρχική Συλλογικότητα
Μαύρο/Πράσινο
Θεσ/νίκη Ιανουάριος 2015
mavroprasino.espivblogs.net
