«Μια επανάσταση, όμως, που θα μπορούσε να καταστρέψει τον πολιτισμό και να αποκαταστήσει τη ζωτική ενέργεια της αδάμαστης επιθυμίας, δε μπορεί να είναι παρόμοια με καμία από τις επαναστάσεις του παρελθόντος. Όλες οι επαναστάσεις μέχρι σήμερα ήταν επικεντρωμένες γύρω από την εξουσία, τη χρήση και την αναδιανομή της. Δεν επιζητούσαν να ξεριζώσουν τους κοινωνικούς θεσμούς εξημέρωσης, στην καλύτερη περίπτωση επιδίωκαν να ξεριζώσουν τις σχέσεις εξουσίας μέσα σε αυτούς τους θεσμούς. Οι επαναστάτες του παρελθόντος, όντας επικεντρωμένοι στη εξουσία, δεν κατάφεραν να δουν τις ύπουλες δυνάμεις της κυριαρχίας να περικυκλώνουν την καθημερινή μας ύπαρξη, και παρά ότι κάποιες φορές κατάφεραν να ανατρέψουν την εξουσία, στο τέλος κατέληξαν να την αναδημιουργήσουν. Για να αποφευχθεί αυτό θα πρέπει να μην εστιάζουμε στην εξουσία, αλλά στη μάχη και στην επιθυμία μας για μια άγρια ζωή στα ακραία όριά της».
Feral Faun

Λίγα λόγια για την 11^η Ιούνη – Ημέρα παγκόσμιας αλληλεγγύης σε αναρχικούς κρατούμενους με μακροχρόνιες ποινές.

Η 11η Ιούνη καθιερώθηκε αρχικά από συντρόφους στις ΗΠΑ ως ημέρα αλληλεγγύης στον Jeff Luers, καθώς στις 11/6/2001 του ανακοινώθηκε η 22ετής ποινή του για τον εμπρησμό οχημάτων στο Όρεγκον ως διαμαρτυρία ενάντια στο φαινόμενο του θερμοκηπίου. Η μέρα αυτή διατηρήθηκε και μετά την αποφυλάκισή του ως παγκόσμια ημέρα αλληλεγγύης σε κατηγορούμενους για υποθέσεις οικοτρομοκρατίας και αναρχικούς με μακροχρόνιες ποινές. Στα πλαίσια της 11η Ιούνη γίνονται σε όλο τον κόσμο δράσεις αλληλεγγύης, από ενημερωτικές παρεμβάσεις μέχρι πορείες και επιθετικές ενέργειες. Η αλληλεγγύη για μας είναι ένα αναπόσπαστο κομμάτι του καθημερινού μας αγώνα ενάντια σε ό, τι μας καταπιέζει και δεν περιορίζεται από εθνικά σύνορα.

Με γνώμονα τα παραπάνω, όπως τις προηγούμενες χρονιές, έτσι και φέτος, θέλουμε να απευθύνουμε και εμείς με τη σειρά μας (σε συνάρτηση με το ήδη ανακοινωμένο κάλεσμα των συντρόφων από τις ΗΠΑ), κάλεσμα στον αναρχικό χώρο με αφορμή την 11^η Ιούνη. Έτσι προτείνουμε ένα 3ημερο δράσεων αλληλεγγύης στους αιχμάλωτους αναρχικούς στις 9, 10 και 11 Ιούνη. Βασικός μας στόχος είναι η όξυνση του πολύμορφου αναρχικού αγώνα με όλα τα μέσα, ώστε να ξαναγίνει η Αναρχία επικίνδυνη προς τους εχθρούς της.

Περιπτώσεις καταστολής

Παρατηρώντας μια ενιαία παγκόσμια κατασταλτική στρατηγική ενάντια στα αγωνιζόμενα κομμάτια και κυρίως στους αναρχικούς, θεωρούμε κομβικής σημασίας την απάντηση στις κατασταλτικές μεθοδεύσεις της εξουσίας. Κοινό χαρακτηριστικό της είναι ότι οι περισσότερες διώξεις φυλακισμένων αγωνιστών είναι βασισμένες πάνω στους αντιτρομοκρατικούς νόμους.

Κάποια παραδείγματα καταστολής είναι οι εξής υποθέσεις:

Στον ελλαδικό χώρο:

• Η καταδίκη του Ν.Μαζιώτη σε ισόβια κάθειρξη για έκρηξη βόμβας, κάτι το οποίο συμβαίνει πρώτη φορά.
• Η προφυλάκιση και στη συνέχεια οι ακραίοι περιοριστικοί όροι που επιβλήθηκαν στις Ε.Στατήρη και Α.Τσάκαλου (συγγενείς μελών της ΣΠΦ). Παρόμοια υπόθεση ποινικοποίησης συγγενικών-συντροφικών σχέσεων είναι και αυτή της Μ.Θεοφίλου (συζύγου του Γ.Πετρακάκου).
• Το τσουβάλιασμα υποθέσεων (οι οποίες αναφέρονται σε ενέργειες της ΣΠΦ) 22 αναρχικών σε ένα μόνο εφετείο, και η προσπάθεια να ενταχθεί σε αυτό και η διπλή απαλλοτρίωση στο Βελβεντό Κοζάνης, για την οποία οι σύντροφοι, πρωτόδικα, είχαν απαλλαχτεί από την κατηγορία της ένταξης σε τρομοκρατική οργάνωση.
• Σε συνέχεια των εκδικητικών προφυλακίσεων και καταδικών έρχονται να προστεθούν και οι βίαιες εισβολές των εκαμ σε κελιά αναρχικών για έρευνες ή μεταγωγές, οι αποσπάσεις DNA και η απειλή της απομόνωσης.
• Παράλληλα με την καταστολή εντός των τειχών, παρατηρείται πολλαπλασιασμός των επιθέσεων σε στέκια και καταλήψεις από κράτος και φασίστες. Από τη μία πολλές είναι οι περιπτώσεις εκκενώσεων κατηλειμμένων χώρων και από την άλλη εξίσου πολλές είναι οι εμπρηστικές επιθέσεις από τους φασίστες.

Κατασταλτικές επιχειρήσεις στο εξωτερικό

• Επιχείρηση “Backfire” (‘Η αλλιώς Green Scare όπως ονομάστηκε από τους ίδιους τους διωκόμενους σε παραλληλισμό με το Red Scare). Στα τέλη του 2005 πραγματοποιήθηκε η μεγαλύτερη κατασταλτική επίθεση στο κίνημα ALF και ELF, μέσα σε μια περίοδο που οι άμεσες δράσεις από τις 2 οργανώσεις πολλαπλασιάζονταν τόσο στις ΗΠΑ όσο και στον υπόλοιπό κόσμο. Φυλακίστηκαν και επιβλήθηκαν εξοντωτικές ποινές σε πολλούς αγωνιστές/ακτιβιστές.
• Εν μέσω αντιδράσεων και δυναμικών κινητοποιήσεων ενάντια στο νέο νόμο «φίμωτρο», το ισπανικό κράτος πραγματοποιεί δύο μεγάλες κατασταλτικές επιχειρήσεις με στόχο τους αναρχικούς, την επιχείρηση Πανδώρα (16/12/14 Μετά από εισβολές σε σπίτια και στέκια αναρχικών συνελήφθησαν 15 άτομα με κατηγορίες για «συμμετοχή σε εγκληματική οργάνωση αναρχικού χαρακτήρα με σκοπό την τρομοκρατία») και την επιχείρηση Πινιάτα (1/4/15 Συλλαμβάνονται 39 αναρχικοί και προφυλακίζονται 5. Όλοι κατηγορούνται για συμμετοχή στο Συντονιστικό Αναρχικών Ομάδων και οι 5 επιπρόσθετα για συμμετοχή σε τρομοκρατική οργάνωση «εξεγερσιακού-αναρχικού προσανατολισμού»).
• Τον Ιούνιο του 2015 στις Βρυξέλλες, μπάτσοι πραγματοποίησαν εφόδους σε σπίτια αναρχικών που αγωνίζονταν ενάντια στην κατασκευή ενός συγκροτήματος φυλακών υψίστης ασφαλείας, αλλά και στο στέκι που αποτελούσε τοπικό κέντρο αγώνα σχετικά με την υπόθεση. Οι συλληφθέντες κατηγορούνται για «παρακίνηση σε διάπραξη τρομοκρατικών πράξεων» και «συμμετοχή σε τρομοκρατική οργάνωση».
• Οι κρατικές επιθέσεις με τη μορφή επιχειρήσεων που συχνά έπαιρναν τεράστιες διαστάσεις, με πολλούς συλληφθέντες αναρχικούς, κάποιοι από τους οποίους παραμένουν ακόμη έγκλειστοι στα κελιά του, είναι πάρα πολλές. Η υπόθεση «Security» το 2008, η υπόθεση «βόμβες» στην Χιλή το 2010, η επιχείρηση «Ardire» στην Ιταλία το 2012 είναι μόνο κάποιες λίγες.
• Πάρα πολλές είναι οι περιπτώσεις αναρχικών που τίθενται σε κατ’ οίκον περιορισμό, κάτι που τείνει να γίνει κανόνας. Πολλά είναι τα παραδείγματα από τη Χιλή και από την Ιταλία (περίπτωση αναρχικών που κρίθηκαν ένοχοι για σαμποτάζ στο εργοτάξιο της υπερταχείας TAV και πλέον απαγορεύεται να συναντηθούν με οποιοδήποτε άτομο δεν έχει μόνιμη διαμονή στο ίδιο σπίτι με αυτούς). Επίσης, μία ακόμη μέθοδος αποτροπής ταραχών είναι αυτή που παρατηρήθηκε και πρόσφατα στη Γαλλία. Οι μπάτσοι θέτουν σε κατ’ οίκον περιορισμό «επικίνδυνους ακτιβιστές» τις ημέρες που διεξάγονται πορείες.
• Περίπτωση ποινικοποίησης συντροφικών και συγγενικών σχέσεων έγινε και στην υπόθεση των Juan Flores, Guillermo Duran και Nataly Casanova, 3 αναρχικών συλληφθέντων στη Χιλή. Οι 3 ξεκίνησαν απεργία πείνας στις 14/4/15 και το ένα από τα αιτήματά τους ήταν να σταματήσει ο εκφοβισμός και οι διώξεις εναντίον του κοντινού τους περίγυρου.
• Τέλος, η εκδικητική στάση του κράτους, των σωφρονιστικών και της δικαστικής εξουσίας γίνεται εμφανής μέσα από το διαρκή αγώνα του αναρχικού κρατούμενου Osman Evcan, στην Τουρκία. Ο σύντροφος με αλλεπάλληλες απεργίες πείνας, αλλά και σπάζοντας τις κάμερες παρακολούθησης του κελιού του, απαιτούσε την πρόσβασή του σε vegan φαγητό και μια σειρά από άλλα αιτήματα που αφορούν τις συνθήκες κράτησης (κάμερες, βιβλία και γράμματα από αλληλέγγυους, επισκεπτήρια, κλπ.), τα οποία προς το παρόν έχουν γίνει δεκτά.

(Αυτά τα λίγα και πιο πρόσφατα παραδείγματα –καθώς, δυστυχώς, είναι άπειρα – αναφέρονται ενδεικτικά, για να επισημάνουμε την ενιαία διακρατική κατασταλτική στρατηγική που ακολουθείται για την αντιμετώπιση του εσωτερικού, και όχι μόνο, εχθρού και όχι επειδή διαχωρίζουμε κάποιες υποθέσεις από κάποιες άλλες).

Άμεση και έμμεση καταστολή και ο ρόλος της τεχνολογίας

Μέσα από τα παραπάνω διαφαίνεται ότι ένα από τα βασικά όπλα της εξουσίας είναι η καταστολή όσων αγωνίζονται και εξεγείρονται. Παρατηρούμε πως η αντιμετώπιση των αναρχικών ως εγχώρια τρομοκρατική απειλή και οι ανάλογες κατασταλτικές μέθοδοι που χρησιμοποιούνται εδώ και χρόνια στο εξωτερικό, έχουν αρχίσει και εφαρμόζονται και στον ελλαδικό χώρο. Όλα αυτά αποτελούν μέρος της διακρατικής κατασταλτικής στρατηγικής που προαναφέραμε (ένα παράδειγμα που το επιβεβαιώνει αυτό είναι η  υπογραφή συμφωνίας μεταξύ Ισπανίας και Χιλής τον Δεκέμβριο του ’14 για την «καταπολέμησης της αναρχικής τρομοκρατίας»), με εξέχοντα το ρόλο των ΗΠΑ και της ΕΕ που κινούν τα νήματα παγκοσμίως. Διαχρονικά η κυριαρχία βρίσκει τρόπους για να αντιμετωπίζει τους εχθρούς της και συνεχώς ανακαλύπτει νέες τακτικές, αλλά και εξελίσσει τις ήδη υπάρχουσες για να το επιτύχει.

Από τη μία υπάρχει η ίδια η φυλακή και η αναβάθμιση των συνθηκών της με τη δημιουργία των κελιών υψίστης ασφαλείας, την απομόνωση φυλακισμένων αγωνιστών, αλλά και το σπάσιμο των κοινοτήτων αγώνα που προσπαθούν να δημιουργήσουν. Τα ορατά κάγκελα που φυλακίζουν το άτομο ουσιαστικά ανακόπτουν τη δράση του, παραδειγματίζοντας παράλληλα και όποιον άλλο θα ήθελε να αντιδράσει και να αγωνιστεί. Σε αυτή την περίπτωση εάν ο φυλακισμένος δεν υποταχθεί και δεν συμμορφωθεί, θα έχει να αντιμετωπίσει μια σειρά εκδικητικών κινήσεων από τους ανθρωποφύλακες και τη δικαστική εξουσία. Από την άλλη πλευρά υπάρχει η διεύρυνση της συνθήκης του εγκλεισμού και εκτός των τειχών, με την επιβολή περιοριστικών όρων όπως του κατ’ οίκον περιορισμού, της απαγόρευσης εξόδου από έναν στενά προσδιορισμένο γεωγραφικό τόπο ή του ελέγχου κάθε κίνησης μέσω της ηλεκτρονικής επιτήρησης (βραχιολάκι).

Το αν θα μπορέσουμε να καταστρέψουμε τα αόρατα κάγκελα που βρίσκονται παντού γύρω μας και συνθέτουν το τοπίο της πόλης-φυλακής, είναι το πραγματικό στοίχημα. Οι εξουσιαστές πάντοτε επιχειρούν να σπείρουν το φόβο στους εξουσιαζόμενους ώστε να ελαχιστοποιήσουν  την παραμικρή πιθανότητα αντίδρασης. Μεγάλος σύμμαχός τους σε αυτό είναι η εξέλιξη της τεχνολογίας στην υπηρεσία της εξουσίας, καθώς η τεχνολογία δεν αποσκοπεί μόνο στην άμεση καταστολή αλλά και στον ολοκληρωτικό κοινωνικό έλεγχο. Ο τελευταίος αποτελεί μία προκατασταλτική μέθοδο ενάντια στα κομμάτια της κοινωνίας που αγωνίζονται για την επανάσταση. Παράλληλα, έχει προεκτάσεις και σε όλη την κοινωνία: οι ηλεκτρονικοί έλεγχοι σε κάθε βήμα,η παρακολούθηση των ζωών μας πολλές φορές και αυτοβούλως (για παράδειγμα με τα σύγχρονα κινητά και τα κοινωνικά μέσα δικτύωσης), οι κάμερες σε κάθε γωνιά των μητροπόλεων, στα πολυτελή σπίτια, στις τράπεζες, στα κυβερνητικά κτήρια, στα καπιταλιστικά κέντρα, συνθέτουν πλέον την καθημερινή πραγματικότητα.

Η τεχνολογία, επιπροσθέτως, αποτελεί και τη βάση για την αναδιάρθρωση της καταστολής, η οποία εξανθρωπίζεται φαινομενικά, ενώ με τα νέα μέσα που εφευρίσκει τοποθετεί τον εαυτό της στον θρόνο του αλάνθαστου και αντικειμενικού κριτή των κατηγορουμένων (DNA και αποτυπώματα). Δεν είναι  τυχαίο πως τα τελευταία χρόνια το DNA χρησιμοποιείται τακτικά για την καταδίκη ή τη δίωξη αγωνιστών. Επίσης η κυριαρχία προσπαθεί να δημιουργήσει και να επεκτείνει την βάση προσωπικών δεδομένων για τον καθολικό έλεγχο των πάντων.

Ενώ ο κοινωνικός έλεγχος μπορεί να πλασαριστεί με όρους ασφάλειας προς όλους, προς τις ιδιοκτησίες και τις ιδιωτικές ζωές, στην πραγματικότητα είναι αυτός που χειραγωγεί τις κινήσεις μας, που δημιουργεί τον σύγχρονο τρόπο ζωής στις πολιτισμένες κοινωνίες.

Εγκλεισμός

«Συνέβη τότε μια ιστορία που δε θα ξεχάσω ποτέ. Η κλούβα είχε σταματήσει μπροστά σε έναν φωτεινό σηματοδότη, όταν ήρθε και σταμάτησε δίπλα μας ένα φορτηγό μεταφοράς ζώων. Ακριβώς απέναντι από το παραθυράκι από το οποίο κοιτούσα εγώ, ακριβώς μπροστά μου, ένα μοσχάρι με κοιτούσε με τα μεγάλα και σκούρα μάτια του καθώς βύζαινε το κάγκελο του κλουβιού του, συγχέοντάς το ίσως με το μαστό της μητέρας του που τώρα βρισκόταν μακριά. Κοιταχτήκαμε σταθερά, με περιέργεια, και ένιωσα ότι είχαμε κάτι κοινό, κάτι αρκετά κοινό. Και τους δύο μας πήγαιναν για σφαγή, μόνο που στη δική του περίπτωση θα γινόταν πιο γρήγορα. Και οι δύο είμασταν θύματα των σχεδίων ανθρώπων που αυτοαναγορέυτηκαν αφεντικά, αυτό των δικών του, και εγώ αυτών που προσπαθούσαν να γίνουν τα δικά μου αφεντικά».
Xose Tarrio Gonzales

«Τρέξε, άνθρωπε, τρέξε»

Ο εγκλεισμός δεν είναι σύγχρονο φαινόμενο και δεν αφορά μόνο τους ανθρώπους. Και αν ο εγκλεισμός των ανθρώπινων ζώων αποσκοπεί στην τιμωρία και την «πειθάρχηση», στα υπόλοιπα ζώα ξεφεύγει από τα στενά αυτά πλαίσια. Κλειδωμένα και αυτά μέσα σε κελιά, αναγκάζονται να ζούνε κάτω από εξίσου άθλιες συνθήκες, με τη μόνη διαφορά ότι δεν γνωρίζουν τι θα απογίνουν και δεν μπορούν να αντιδράσουν και να πράξουν ενάντια σε αυτό.

Ως αναρχικές/-οί, δεν διαχωρίζουμε κανένα είδος εγκλεισμού, αναγνωρίζουμε τη σύνδεσή του με την κυριαρχία και την εξουσία, γι’ αυτό και η αλληλεγγύη μας σε όλα τα όντα είναι αναπόσπαστο κομμάτι της καθημερινής μας δράσης για την καταστροφή του υπάρχοντος. Ο λόγος και οι πράξεις μας ενάντια σε κάθε είδος εξουσίας, εκμετάλλευσης και επιβολής πρέπει να είναι καθολικοί για να είμαστε όλοι ελεύθεροι, και γι’ αυτό ο πόλεμός μας δεν τελειώνει μέχρι την καταστροφή κάθε κλουβιού/κελιού.

Κλείνοντας

Ελπίζουμε αυτό το κάλεσμα να αποτελέσει ένα ακόμη έναυσμα για ολομέτωπη επίθεση, όχι μόνο ενάντια στο κράτος και το κεφάλαιο, αλλά και στην κυριαρχία στο σύνολό της, καθώς και στον τεχνο-βιομηχανικό πολιτισμό και τα εξουσιαστικά συμπλέγματα που αυτός γεννάει έξω και μέσα μας.

Για να μη μένουμε θεατές μπροστά στην θωράκιση και ισχυροποίηση του κράτους της τάξης και της ασφάλειας, μέσω του κοινωνικού ελέγχου και του τεχνολογικού ολοκληρωτισμού. Για να μην είμαστε απλοί παρατηρητές καθώς η δικαιοσύνη οπλίζεται με αντιτρομοκρατικούς νόμους και επιτίθεται στους επαναστάτες, «αναβαθμίζοντας» τα μπουντρούμια της δημοκρατίας σε υψίστης ασφαλείας και ο εγκλεισμός διευρύνεται στην κοινωνία-φυλακή.

Παίρνοντας σαφή και ξεκάθαρη θέση μάχης ως αναρχικοί σε αυτόν τον πόλεμο, οφείλουμε να αγωνιζόμαστε ανυποχώρητα για την ολική απελευθέρωση γης, ανθρώπινων και μη ζώων. Όπως και να μην ξεχνάμε τους φυλακισμένους αγωνιστές και να μη σταματάμε να τους στηρίζουμε ηθικά και υλικά.

Μέχρι να καταστρέψουμε τον θεσμό της δικαιοσύνης και της έννομης τάξης, να γκρεμίσουμε και το τελευταίο κελί/κλουβί, να εξαφανίσουμε ό, τι καταδυναστεύει τις ζωές μας, να δούμε αυτό το σάπιο κόσμο να γίνεται στάχτες. Μέχρι την Αναρχία.

Μαύρο/πράσινο