ΕΝΑΤΙΑ ΣΕ ΚΡΑΤΟΣ ΚΑΙ ΚΑΘΕ ΕΞΟΥΣΙΑ

ΓΙΑ ΤΗΝ ΟΛΙΚΗ ΑΠΕΛΕΥΘΕΡΩΣΗ ΚΑΙ ΤΗΝ ΑΝΑΡΧΙΑ

Περιγράφοντας το περιβάλλον μέσα στο οποίο ζούμε, είναι εμφανής η συνεχώς εντεινόμενη επίθεση της κυριαρχίας στους από τα κάτω αυτής της κοινωνίας και η ολοκληρωτική εκμετάλλευση του φυσικού κόσμου, συμπεριλαμβανομένων και των μη ανθρώπινων ζώων. Σε ελλαδικό επίπεδο, η βίαιη αναδιάρθρωση του κράτους, το οποίο προσπαθεί να ανταπεξέλθει στην κρίση που διέρχεται το καπιταλιστικό οικοδόμημα παγκοσμίως, πραγματοποιείται μέσα από το ξερίζωμα κεκτημένων χρόνιων αγώνων και την εξαθλίωση των εκμεταλλευόμενων. Απαραίτητη προϋπόθεση για την άντληση της κοινωνικής συναίνεσης είναι η ενστάλαξη του φόβου στις τάξεις των καταπιεσμένων. Έτσι το πρώην προνοιακό μοντέλο έρχεται να αντικατασταθεί από το κράτος ασφάλειας-καταστολής. Τμήμα αυτής της αναδιάρθρωσης είναι οι συνέπειες για όποιον επιλέξει να αντισταθεί στο περιβάλλον που επιβάλλεται, μέσα από ριζοσπαστικούς αγώνες, οι οποίες έχουν σκιαγραφηθεί μέσα από τις επιστρατεύσεις των απεργιών, τις εκκενώσεις κατειλημμένων χώρων, τις συλλήψεις διαδηλωτών και τις φυλακίσεις αναρχικών και κομμουνιστών αγωνιστών.

Η εξουσία ωστόσο, ανεξάρτητα από τις αναδιπλώσεις και τις διαφοροποιήσεις που εμφανίζουν μέσα στο ιστορικό συνεχές οι κρατικές πολιτικές και η καπιταλιστική ανάπτυξη, αλλά και πριν την εμφάνιση αυτών, δομείται και εξαπλώνεται, διαχρονικά, σαν πλέγμα μέσα στο κοινωνικό πεδίο. Αν θέλουμε να μιλήσουμε ολιστικά γι’ αυτήν πρέπει να την αντιληφθούμε σε όλες της τις εκφάνσεις. Τόσο στην εκβιαστική πραγματικότητα της μισθωτής σκλαβιάς όσο και στο θεσμό της ιδιοκτησίας. Τόσο στο ξεζούμισμα των από τα κάτω απ’ τα αφεντικά τους, όσο και στο όνειρο ορισμένων για ανέλιξη στην κοινωνικοταξική πυραμίδα πατώντας στα κεφάλια των διπλανών τους. Τόσο στην επιβολή των κατασταλτικών μηχανισμών και την ύπαρξη των φυλακών, όσο και στο αίτημα των νοικοκυραίων για ασφάλεια. Τόσο στη φρίκη των ψυχιατρείων όσο και στη μετατροπή του σώματος σε δεξαμενή φαρμάκων. Τόσο στο ρόλο του αυταρχικού καθηγητή, όσο και στον ανταγωνισμό και το γλείψιμο στο σχολείο. Η εξουσία εντοπίζεται μέσα στις κοινωνικές σχέσεις και στους ρόλους που μοιράζει εντός της κοινωνίας, δημιουργώντας «δυνατούς» και «αδύναμους», «καθαρούς» και «βρώμικους», «άξιους» και «περιθωριακούς», «ανώτερους» και «κατώτερους». Στην πατριαρχία εντός της «ιερής» οικογένειας, στον ατομισμό, στις ανταγωνιστικές σχέσεις, στο ρατσισμό που επιτίθεται στη διαφορετικότητα και στις αποκλίνουσες από τη νόρμα επιλογές.

Οφείλουμε, όμως, εν τέλει, να εντοπίσουμε την εξουσία και στην καταστροφή του φυσικού κόσμου, να την αναγνωρίσουμε ως κύριο συστατικό της αντίληψης εκείνης που τοποθετεί τον άνθρωπο σε μία ανώτερη θέση από τα υπόλοιπα ζώα και ορίζει τη φύση σαν μηχανή παραγωγής χρήσιμων πόρων για τον ίδιο.

Η λεηλασία της φύσης

Υπεύθυνοι για τις περιβαλλοντικές αποδιαρθρώσεις δεν είναι οι άνθρωποι γενικά αλλά η αρπακτική κοινωνία και οι πλούσιοι που επωφελούνται από αυτή, όπως διατύπωνε το 1989 ο Μάρεϊ Μπούκτσιν. Έτσι, λοιπόν, τεράστιες εκτάσεις δασών αποψιλώνονται για εξορυκτικές διεργασίες με σκοπό την υπερσυσσώρευση κεφαλαίου, όπως συμβαίνει στην περιοχή των Σκουριών στην Β.Α Χαλκιδική, όπου πάνω από 3.300 στρέμματα αρχέγονου δάσους καταστρέφονται και είδη άγριας ζωής απειλούνται λόγω της ρύπανσης από τις τοξικές ουσίες που απελευθερώνονται στην περιοχή από τις εξορύξεις. Έτσι, για την επιβίωση και την επέκταση της κυριαρχίας και του καπιταλισμού σε όλο τον κόσμο, όλο και περισσότερα ορυχεία εμφανίζονται σκάβοντας το υπέδαφος, ρυπαίνοντας τους βιότοπους και οδηγώντας, εντέλει, στον θάνατο πολλά από τα έμβια όντα των τοπικών οικοσυστημάτων. Όλες αυτές βέβαια οι διαδικασίες έχουν σαν σκοπό την εκπλήρωση και κατασκευή περισσότερων επίπλαστων αναγκών στηρίζοντας έτσι την υπερκατανάλωση και τελικά τα προνόμια της εκάστοτε εξουσίας.

Οι επιπτώσεις, όμως της εκβιομηχάνισης ή αλλιώς της επέλασης του κεφαλαίου και των λογικών του στη φύση δεν περιορίζονται στις εξορύξεις, τα ορυχεία και τις εκχερσώσεις. Η επέκταση της αστικοποίησης οδηγεί στον κατακερματισμό των ενδιαιτημάτων, των βιοκατοικιών, δηλαδή, στις οποίες διαβιούν τα εναπομείναντα εν ζωή μη ανθρώπινα ζώα και οι εναπομείναντες ιθαγενείς ανθρώπινοι πληθυσμοί. Η απομύζηση των φυσικών πόρων προς όφελος της παγκόσμιας οικονομικής ελίτ συνδυάζεται με τη διοχέτευση τεραστίων ποσοτήτων λυμάτων και αποβλήτων σε φυσικά ή ημιφυσικά, υδάτινα ή χερσαία οικοσυστήματα. Η σύνθεση της ατμόσφαιρας έχει τροποποιηθεί ριζικά καθώς μεγάλες ποσότητες αζώτου και διοξειδίου του άνθρακα χαρακτηρίζουν πια τον αέρα που αναπνέουμε. Ρύπανση της ατμόσφαιρας και των εδαφών, αποψίλωση των δασών, πυρκαγιές, αποξήρανση υγροτόπων, εξαφανίσεις ειδών, δραματικές μειώσεις σε πληθυσμούς άγριων ζώων φαντάζουν αναστρέψιμα μπροστά στο νέο κίνδυνο που εγκυμονεί η τερατώδης επιστημονική ανάπτυξη του τενχοβιομηχανικού συμπλέγματος. Η επίδραση στο DNAαπό τους λακέδες του καθεστώτος, μοριακούς βιολόγους/ γενετιστές ανανεώνει το καπιταλιστικό βιοπολιτικό οπλοστάσιο με τερατόμορφες τεχνικές επιβολής του ελέγχου απειλώντας ταυτόχρονα το φυσικό κόσμο. Οι επιπτώσεις των γενετικά τροποποιημένων οργανισμών (φυτικών και ζωικών) στο περιβάλλον είναι ήδη ορατές.

Η εκμετάλλευση των μη ανθρώπινων ζώων

Η ίδια τακτική επιβολής της κυριαρχίας στη φύση ασκείται και στα μη ανθρώπινα ζώα. Δισεκατομμύρια ζώα εκτρέφονται, κακοποιούνται και δολοφονούνται κάθε χρόνο από τη βιομηχανία κρέατος και ζωικών προϊόντων για να τραφεί και να ντυθεί ο άνθρωπος. Κατά αυτή τη διαδικασία χιλιάδες στρέμματα αποψιλώνονται είτε για την κατασκευή κτηνοτροφικών φυλακών είτε για την καλλιέργεια ζωοτροφών, ενώ τεράστιες ποσότητες νερού σπαταλούνται και τεράστιες ποσότητες CO₂απελευθερώνονται στην ατμόσφαιρα. Οι συνθήκες διαβίωσης των ζώων στις κτηνοτροφικές φυλακές είναι άθλιες καθώς στοιβάζονται το ένα πάνω στο άλλο με συνέπεια να πάσχουν από σωματικές και ψυχικές ασθένειες. Το πιο σημαντικό όμως είναι ότι ζωντανοί οργανισμοί με σκέψεις και συναισθήματα αντιμετωπίζονται σαν εμπορεύματα, αφού ο προορισμός τους είναι να τεμαχιστούν και να βρεθούν στο πιάτο ή στη ντουλάπα του καταναλωτή. Με την ίδια ακριβώς λογική του εμπορεύματος λειτουργούν και άλλα είδη σύγχρονων φυλακών. Έχουμε λοιπόν τους ζωολογικούς κήπους και τα τσίρκο, όπου διάφορα είδη, απειλούμενα και μη, απαγάγονται από το φυσικό τους περιβάλλον ή γεννιούνται και εκτρέφονται εκεί με μοναδικό σκοπό να αποδώσουν κέρδη σε κάθε λογής άρρωστο μυαλό, που κερδοφορεί απομυζώντας τα. Συγκεκριμένα αναγκάζονται να ζήσουν όλη τους τη ζωή ως αντικείμενα θεάματος μέσα σε ένα κλουβί ζωολογικού κήπου με το πρόσχημα της «εκπαίδευσης» και της «διατήρησης της βιοποικιλότητας», είτε να κάνουν διάφορα κόλπα για να διασκεδάσουν τους διεστραμμένους λάτρεις των τσίρκο. Αυτοί οι «πρωταγωνιστές» της παράστασης προφανώς και δεν κάνουν τα διάφορα κόλπα από δικιά τους βούληση, αντίθετα η συμπεριφορά τους είναι αποτέλεσμα χρόνιας καταπίεσης, τιμωρίας και ταπείνωσης της προσωπικότητάς τους. Επίσης αν θεωρούμε ότι τα παραπάνω διδάσκουν κάτι, τότε σίγουρα αυτό είναι ότι τα μη-ανθρώπινα ζώα, υπάρχουν για να φυλακίζονται και να ψυχαγωγούν και ότι όλος ο φυσικός κόσμος υπάρχει για να είναι εκμεταλλεύσιμος.

Μια άλλη περίπτωση είναι αυτή των pet shop όπου τα μελλοντικά κατοικίδια του ανθρώπου της πόλης ζουν φυλακισμένα μέχρι κάποιος να τα αγοράσει ενώ πολλά πεθαίνουν από τις άθλιες συνθήκες διαβίωσης και μεταφοράς. Επιπλέον γύρω στα 100 εκατομμύρια ζώα χρησιμοποιούνται κάθε χρόνο σε πειράματα τα οποία, ούτως η άλλως, τις περισσότερες φορές είναι άχρηστα λόγω της διαφοράς του ανθρώπινου οργανισμού από αυτόν των πειραματόζωων. Οι πειραματιστές φυλακίζουν τα ζώα, τα μετατρέπουν σε εργαλεία και τα αναγκάζουν να ζουν μια ζωή στον πόνο υπό τη στέρηση της ελευθερίας και της αυτενέργειας στο όνομα μιας «ανθρώπινης προόδου» η οποία πατάει επί πτωμάτων.

Οι ανθρώπινες δραστηριότητες επεκτείνονται όμως και στους υδρόβιους οργανισμούς είτε σαρώνοντας την θάλασσα με φονικά εργαλεία και παγίδες είτε εκτρέφοντας τους στα ιχθυοτροφία. Ο άνθρωπος χρησιμοποιεί ψάρια και άλλα είδη που ζουν στη θάλασσα, στα ποτάμια και στις λίμνες κυρίως ως κομμάτι της διατροφής του αλλά και κάποιες φορές για την προσωπική ευχαρίστηση και αυτοπροβολή. Έτσι ακριβώς συμβαίνει και με άλλα είδη που κυνηγιούνται από διάφορους επίδοξους δολοφόνους με γεμάτο στομάχι οι οποίοι επιστρατεύουν όπλα και ειδικά εκπαιδευμένα σκυλιά για αυτό το σκοπό. Τέλος, άλλες περιπτώσεις επιβολής του ανθρώπου πάνω στα ζώα είναι οι μάχες μεταξύ τους, οι ιπποδρομίες, η εκπαίδευση κι η χρήση τους από κατασταλτικούς μηχανισμούς κ.ά.

Όλα όσα έχουν ειπωθεί παραπάνω και πολλά ακόμα που δεν έχουμε αναφέρει, δεν τα διαχωρίζουμε ως προς την σημασία τους, αλλά για να περιγράψουμε την φρίκη που χαρακτηρίζει όλες τις μορφές εκμετάλλευσης του φυσικού περιβάλλοντος και των ζώων, ανθρώπινων και μη, θα θέλαμε ολόκληρους τόμους.

Το πρόταγμα της ολικής απελευθέρωσης στο εδώ και το τώρα

Η επίθεση που δεχόμαστε από την πλευρά της κυριαρχίας είναι συνολική, και μόνο με ένα πρόταγμα συνολικό, όπως αυτό της ολικής απελευθέρωσης, μπορούμε να αντεπιτεθούμε. Καμιά απελευθέρωση δεν θα υπάρξει ποτέ αν δεν απορριφθεί κάθε είδους εξουσία, είτε αυτή ασκείται στα ανθρώπινα είτε στα μη ανθρώπινα ζώα. Η απελευθέρωση της φύσης και των στοιχείων που την αποτελούν θα έρθει από την καταστροφή του κράτους και του κεφαλαίου, των δομών τους και των σχέσεων που προωθούν. Προϋποθέτει επίσης την καλλιέργεια της αντίληψης ότι η ελευθερία των ανθρώπων είναι ισάξια με την ελευθερία των υπόλοιπων ζώων και της φύσης συνολικά και την αποδόμηση της ανθρωποκεντρικής λογικής, η οποία προτάσσει την ανωτερότητα του ανθρώπινου είδους έναντι των άλλων και πως η φύση είναι αποκομμένη από εμάς και υπάρχει μόνο για να την εκμεταλλευόμαστε.

Έτσι, στην κατεύθυνση της συλλογικοποίησης των αντιστάσεων μας ενάντια στο εξουσιαστικό οικοδόμημα επιλέξαμε να δημιουργήσουμε αυτή τη συλλογικότητα. Μέσα σε μια εποχή που το μούδιασμα των κοινωνικών αντανακλαστικών και η αφομοίωση του κόσμου από τους μηχανισμούς του κράτους είναι τόσο έντονα, προτάσσουμε ένα συνολικό αγώνα ενάντια στο οικοδόμημα της κυριαρχίας, με ριζοσπαστικότητα όχι μόνο σε επίπεδο λόγου αλλά και δράσης. Ως αναρχικοί/αντιεξουσιαστές λειτουργούμε στη βάση της αυτοοργάνωσης και της αλληλεγγύης, ισότιμα και αντι-ιεραρχικά. Αντιτασσόμαστε στη λογική διαχωρισμού των καταπιεσμένων, συνδέοντας αγώνες που εναντιώνονται σε κάθε μορφή επιβολής της εξουσίας. Γιατί κανένας δεν θα είναι ελεύθερος μέχρι την εξ ολοκλήρου συντριβή και των τελευταίων εξουσιαστικών μηχανισμών, οι οποίοι ξεζουμίζουν καθημερινά τη γη και στερούν την ελευθερία και την αυτενέργεια από όλους και όλες μας.

Ανυποχώρητος αγώνας για έναν ανεξούσιο ελεύθερο κόσμο.

αναρχική/ αντιεξουσιαστική συλλογικότητα για την ολική απελευθέρωση, κρακατόα.

Πάτρα, Δεκέμβρης 2014.

olikiapeleutherosi@espiv.net

olikiapeleutherosi.espivblogs.net

Πηγή: Αλογόμυγες

ΦΟΛΕΣ ΘΕΛΟΥΝ ΤΑ ΚΕΦΑΛΙΑ ΤΟΥΣ

Μπήκε η άνοιξη και μαζί με τη φύση «ξύπνησαν» και κάποιοι επιχειρηματίες και τουριστοϋπεύθυνοι, από αυτούς που σε κοιτάνε με το σήμα του ευρώ στα μάτια και άρχισαν το ζέσταμα και τις επικύψεις για να δεχτούν τους τουρίστες στα Χανιά. Προφανώς χρειάζεται να καθαρίσουν την περιοχή (Παλιό λιμάνι, Κουμ Καπί, Χαλέπα) από τις κινούμενες βρομιές και εστίες μόλυνσης που αποτελεί για αυτούς ό,τι κινείται αλλά δεν τρώγεται, τουλάχιστον σύμφωνα με τις δικές τους συνήθειες, που είναι άλλωστε και οι «ορθές». Ή είναι το κέντρο του κόσμου ή όχι….

Φυτοφάρμακα, ποντικοφάρμακα, γυαλιά, κρυμμένα μέσα σε φαγητό για να ξεγελάσουν τα ζώα που και πείνα αισθάνονται, και δίψα, και πόνο και φόβο, σε αντίθεση με τους ψυχοσυναισθηματικά νεκρούς που πετάνε τις φόλες και η δική τους «ανώτερη» ανθρωποευφυία ξέρει μόνο να κάνει υπολογισμούς και εξισώσεις μετρώντας δύναμη, κεφάλια τουριστών και κέρδη. Τα σκατά που είναι μέσα στο κεφάλι τους είναι πολύ περισσότερα από όσα είναι στα πεζοδρόμια.

Γνωρίζουμε ότι όπως οποιαδήποτε βιομηχανία, έτσι και η τουριστική βασίζεται για τα κέρδη της στην εκμετάλλευση και το αίμα των πιο ευάλωτων, είτε αυτοί είναι «εργαζόμενοι» υπηρέτες αφεντικών, είτε «τοπικά εδέσματα», «εκθέματα» σε κήπους, ενυδρεία και ψαροπεντικιουράδικα, μασκαρεμένοι κουβαλητές σε άμαξες, «αδέσποτα» που τους χαλάνε την εικόνα, είτε η γη που ισοπεδώνουν και ξεζουμίζουν για να συντηρήσουν τις ξενοδοχειάρες τους με τις πισίνες και το γκαζόν.

Από την άλλη, βεβαιώνουμε όποιον αμφιβάλει και όποιον αδιαφορεί, ότι εμείς είμαστε με την πλευρά των ζωντανών που μπορούν και αισθάνονται, χαίρονται όταν βλέπουν τη ζωή και τη διαφορετικότητά της και οργίζονται όταν οποιοσδήποτε προσπαθεί να κυριαρχήσει πάνω της και να την καταστρέψει. Είμαστε κι εμείς ζώα και πολύ πιο λυσσασμένα από αυτά πουπροσπαθούν να σκοτώσουν με τα δηλητήρια που ξεχειλίζουν τη σκέψη τους και σκορπίζουν στους δρόμους.

Όσο και να κρύβονται, θα μυρίζουμε τους σκατόψυχους από μακριά,
θα τους βρίσκουμε και θα απαντάμε από κοντά…

ΑΝΥΠΟΧΩΡΗΤΟΣ ΑΓΩΝΑΣ ΓΙΑ ΖΩΗ ΚΑΙ ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ

ΜΕΧΡΙ ΤΗΝ ΟΛΙΚΗ ΑΠΕΛΕΥΘΕΡΩΣΗ

ΑΛΟΓΟΜΥΓΕΣ

Χανιά, έναρξη τουριστικής σεζόν 2015…

Μια σύγχρονη ιστορία εξορίας

Λεγεται ότι οι σκύλοι της Κωνσταντινούπολης έφτασαν εκεί μαζί με τους τούρκους κατά την άλωσή της το 1453. Από τότε μέχρι και τη βασιλεία του σουλτάνου Μαχμούτ ΙΙ παρέμειναν ως οι άρχοντες του δρόμου και ζούσαν σε αρμονια με τους κατοίκους. Με σκοπό τη δυτικοποίηση της οθωμανικής αυτοκρατορίας ο σουλτάνος εξόρισε τα σκυλιά στο κοντινό νησί Οξειά. Οι κραυγές των σκυλιών μετά την εγκατάλειψή τους σε ένα έρημο νησί χωρίς τροφή και νερό άρχισαν να αντηχούν στον ουρανό και ο λαός της Kωνσταντινούπολης τις εξέλαβε ως κατάρες. Ύστερα από τις έντονες αντιδράσεις των κατοίκων ο σουλτάνος διέταξε την επιστροφή των σκύλων στην πόλη. Η εμμονή όμως για την εκκαθάριση των δρόμων από τα αδέσποτα σκυλιά και τον εκμοντερνισμό της αυτοκρατορίας δεν είχε τελειώσει. Όπως και ο προκάτοχός του, ο σουλτάνος Αμπτουλαζίζ πίστευε στην αντίληψη ότι μια δυτική πόλη είναι μια πόλη δίχως αδέσποτα σκυλιά. Έτσι και αυτός υπέγραψε ένα δεύτερο φιρμάνι για την εξορία τους ξανά στο ίδιο νησί. Η φωτιά που ξεσπασε μια εβδομάδα αργότερα και ισοπέδωσε μια ολοκληρη περιοχή θεωρήθηκε ως τιμωρία και κατάρα για το δεύτερο διωγμό των σκυλιών. Για αυτό το λόγο τα σκυλιά για ακόμη μια φορά αποδεκατισμένα επέστρεψαν στους αφιλόξενους πλέον δρόμους της Κωνσταντινούπολης. Κατά την περίοδο όμως της βασιλείας Abdulhamit ΙΙ οι αδέσποτοι σκύλοι έζησαν μια περίοδο ελευθερίας καθώς ο σουλτάνος έδειχνε συμπάθεια προς αυτά. Ωστόσο στις αρχές του εικοστού αιώνα, η Επιτροπή της Ένωσης και Προόδου, υπό την διοίκηση των νεότερων Τούρκων έθεσε ως πρώτο μέλημά της το να αδειάσουν οι δρόμοι. Ηταν ο Talat Pasha, υπουργός εσωτερικών, αυτός που το 1910 ξεκίνησε τη μεγαλύτερη καμπάνια αιχμαλωσίας και διωγμού. Χιλιάδες σκυλιά συγκεντρώθηκαν και στάλθηκαν στην εξορία.

Σήμερα η τουρκική κυβέρνηση έχει επιλέξει μια πιο «ήπια» αντιμετώπιση των αδέσποτων σκύλων σε σχέση με τα προηγούμενα χρόνια. Τα σκυλιά ζουν ακόμη στους δρόμους, αλλά υπό τον έλεγχο του κράτους που τα μαζεύει, τα στειρώνει και μέσω τσιπ τα ελέγχει και τα εμποδίζει να δημιουργήσουν αγέλες. Η τακτική της εξορίας δεν έχει εκλείψει ακόμα. Το 2008 μεταφέρθηκαν σκυλιά απο το κέντρο της Κωνσταντινούπολης στο κέντρο επανένταξης» σκύλων στο χωριό Κισιρκάγια, το οποίο στην ουσία είναι ένα στρατόπεδο συγκέντρωσης. Οι αρμόδιες αρχές σχεδιάζουν άλλα δύο ίδιου τύπου κέντρα στις περιοχές Trabzon και Kocaeli.

Στις αρχές του 2015 ακτιβιστές για τα δικαιώματα των ζώων συγκεντρώθηκαν έξω από το στρατόπεδο στο Κισιρκάγια φωνάζοντας συνθήματα και κατάφεραν να γκρεμίσουν την περίφραξη του χώρου. Οι φιλοζωικές οργανώσεις καθώς και μεγάλη μερίδα της τουρκικής κοινωνίας καταδικάζουν την απομάκρυνση των ζώων από τους δρόμους.

Η υπόθεση της Τουρκίας θα μπορούσε να παραλληλιστεί με τα γεγονότα που συνέβησαν στη Ρουμανία πέρσι. Ύστερα από την υποτιθέμενη επίθεση αγέλης αδέσποτων σε 4χρονο το 2013, με κοινοβουλευτική απόφαση ξεκίνησε η μαζική εξόντωση αδέσποτων που αιχμαλωτίζονταν, και αν μέσα σε 14 ημέρες δεν αναζητούνταν ή υιοθετούνταν, θανατώνονταν. Οι δολοφονίες αφέθηκαν στην πρωτοβουλία των πολιτών, οι οποίοι επιβραβεύονταν με 48 ευρώ για κάθε σκύλο που θανάτωναν. Ύστερα από παγκόσμιες διαμαρτυρίες παρατηρείται μια ύφεση του φαινομένου, όχι όμως εξάλειψή του.

Στην υπόλοιπη Eυρώπη η εικόνα είναι τελείως διαφορετική. Δεν υπάρχουν αδέσποτα ζώα και σπάνια συναντά κανείς ημίαιμα σκυλιά. Αυτό που επικρατεί είναι αποστειρωμένες άδειες πόλεις στις οποίες κυκλοφορούν μόνο δεσποζόμενα ζώα με λουριά, χαρτιά και τσιπάκια. Παράλληλα προωθείται η καθαρότητα της ράτσας, καθώς αυτή θεωρείται προέκταση του κοινωνικού στάτους και της μόδας. Αυτό όμως που πραγματικά κρύβεται πίσω από τις κοσμοπολίτικες και πλούσιες ευρωπαικές μητροπόλεις, είναι ένα ακόμη νταχάου αδέσποτων σκύλων. Οι ευρωπαίοι μπόγιες μαζεύουν και στέλνουν τα ζώα σε δημοτικά καταφύγια. Αυτά παραμένουν εκεί μέχρι να παρέλθει η χρονική προθεσμία μέσα στην οποία πρέπει να υιοθετηθούν, αλλιώς θανατώνονται.

Αυτή η τακτική παρουσιάζει πολλές ομοιότητες με τις μεθόδους εξόντωσης των εβραίων στη ναζιστική Γερμανία. Κατά το πρώτο στάδιο οι ναζί περιόριζαν τους εβραίους σε περιοχές (γκέτο) χωρίς τροφή και νερό με σκοπό τη φυσική εξόντωσή τους, ενώ αργότερα τους φυλάκιζαν στα στρατόπεδα συγκέντρωσης στοιβαγμένους σε μικρούς χώρους η δομή των οποίων θυμίζει έντονα τις εγκαταστάσεις του κισιρκάγια. Τέλος, το τσιπάκι και το καρτελάκι που φέρουν τα σκυλιά παραλληλίζεται με τον αριθμό που αποτύπωναν οι ναζί στο χέρι των εβραίων.

Στον πολιτισμένο δυτικό κόσμο και κατ’επέκταση στη χώρα μας αντίστοιχη μεταχείριση υφίστανται και οι μετανάστες στα στρατόπεδα συγκέντρωσης. Mε βάση το καθεστώς εξαίρεσης η ζωή τους απαξιώνεται καθώς θεωρούνται κατώτεροι από το σύστημα που ορίζει ποιοι είναι οι προς εκμετάλλευση και ποιοι όχι. Αυτοί που στον καπιταλιστικό κόσμο δεν κρίνονται χρήσιμοι, χαρακτηρίζονται επικίνδυνοι και διώκονται, φυλακίζονται, εξοντώνονται.

Προωθείται άλλωστε, από την Ευρώπη ένα πρότυπο καθαρότητας των πόλεων, που ευνοεί συμπεριφορές και απόψεις εχθρικές σε ό,τι έρχεται σε αντίθεση με αυτό. Οι αντιλήψεις αυτές δικαιολογούνται από την ιεραρχική δομή των συστημάτων καταπίεσης (ρατσισμός και σπισισμός).

Είναι προφανές ότι από την πρώτη εξορία των σκύλων επί οθωμανικής αυτοκρατορίας, τα ναζιστικά στρατόπεδα συγκέντρωσης, έως τα σημερινά «κέντρα φιλοξενίας» μεταναστών και τα κέντρα κράτησης σκύλων η τακτική απομόνωσης παραμένει η ίδια και το μόνο που αλλάζει είναι η προσαρμογή της εικόνας της στις εκάστοτε κοινωνικές συγκυρίες. Στο πιο νεοφιλελευθερο σήμερα η αγριότητα αυτού του τύπου φυλάκισης έχει μειωθεί, μπορεί όμως και να έχει περίτεχνα αλλοιωθεί. Οι δολοφονίες αν και πλέον σημαντικά λιγότερες συνεχίζονται συγκαλυμμένες στο όνομα μιας κοινωνίας καθαρότερης που δεν έχει χώρο για το διαφορετικό, το «άλλο» και το ελεύθερο.

 Στον εγκλεισμό ανθρώπων και ζώων, απαντάμε με συνολικό γκρέμισμα του κυρίαρχου πολιτισμού, και την ανάδυση μιας κοινωνίας ισότητας, αυτοοργάνωσης και αλληλεγγύης με το φυσικό κόσμο. Επειδή δεν υπάρχει πτυχή της εξουσίας που να μην καταπιέζει, πόλεμος στην μηχανή της κυριαρχίας με όλα τα μέσα.

Ανυποχώρητος αγώνας για την ολική απελευθέρωση και την αναρχία!

 Αναρχική συλλογικότητα Μαύρο/Πράσινο

Σήμερα το πρωί πραγματοποιήθηκε παρέμβαση στον ραδιοσταθμό “στο κόκκινο” 93,4, από την κατάληψη terra incognita, την αναρχική συλλογικότητα μαύρο/πράσινο, συντρόφους και συντρόφισσες και τον σύντροφο Α.Δ.Μπουρζούκο. Η κατάληψη έγινε με σκοπό να δοθεί το βήμα στους ίδιους τους απεργούς ώστε να μιλήσουν για τον αγώνα και τα αιτήματά τους.

Οι σύντροφοι Δ.Πολίτης και Α.Δ. Μπουρζούκος, συμμετέχοντες στο Δίκτυο Αγωνιστών Κρατουμένων, συμμετέχουν από σήμερα στην απεργία πείνας των πολιτικών κρατούμενων.

Δύναμη και αλληλεγγύη στους συντρόφους που αγωνίζονται ενάντια στο καθεστώς εξαίρεσης των πολιτικών κρατούμενων. Άμεση ικανοποίηση όλων των αιτημάτων τους.

Διαρκής και ανυποχώρητος αγώνας μέχρι να είμαστε όλοι ελεύθεροι.

Το link για το ηχητικό αρχείο:
https://www.sendspace.com/file/590gpl

Σάββατο 14/3
από τις 22:00 μέχρι τις 2:00
BAR οικονομικής ενίσχυσης
στην κατάληψη Terra Incognita

Σάββατο 21/3
στις 19:00
Προβολή του ντοκιμαντέρ “Sesim Ruzgara: Modern Bir Surgun Hikayesh (Wind Carry My Voice: A Modern Story Of Exile)
ακολουθεί BAR μέχρι τις 2:00
στην κατάληψη Terra Incognita

Αναρχική Συλλογικότητα Μαύρο/Πράσινο

Για την απεργία πείνας που ξεκίνησαν οι αναρχικοί/πολιτικοί κρατούμενοι στις 2/3/15

Η νέα πραγματικότητα

Μετά τις εκλογές και το πέρασμα της εξουσίας στα χέρια μιας οξύμωρης κυβερνητικής συνεργασίας του “αριστερού” ΣΥΡΙΖΑ και των ακροδεξιών ΑΝΕΛ, διανύουμε μια καινούργια και διαφορετική πραγματικότητα σε σχέση με τις προηγούμενες κυβερνήσεις των ΝΔ-ΠΑΣΟΚ. Ο συριζα συμμετέχοντας με τον τρόπο του σε διάφορους κοινωνικούς αγώνες τα τελευταία χρόνια, ειδικότερα μετά την εξέγερση του Δεκέμβρη του 08’, εξαργυρώνει τώρα αυτή την ψηφοθηρική του προσπάθεια. Στις εκλογές έδωσε τη λύση σε ένα κοινωνικό σύνολο που τσίμπησε από τις προεκλογικές υποσχέσεις του και βολεύτηκε για άλλη μια φορά στην ανάθεση της διαχείρισης της ζωής του. Ήδη από τον πρώτο μήνα η νέα κυβέρνηση παίζει έναν ρόλο χαμαιλέοντα, επιδιώκοντας απ’ την μία την πυρόσβεση των κοινωνικών αναταραχών και την αφομοίωση των ριζοσπαστικών κομματιών της κοινωνίας, και απ’ την άλλη συνεχίζει την ίδια πολιτική με την προηγούμενη κυβέρνηση, όχι μόνο δίνοντας παράταση μηνών στο ήδη ισχύον μνημόνιο, αλλά και ψηφίζοντας καινούργιο, σε αντίθεση με τις προεκλογικές της εξαγγελίες. Και αν κάποιοι αφελείς περιμένανε τις υποσχέσεις του συριζα να πραγματοποιηθούν, εμείς δεν τρέφουμε τέτοιες αυταπάτες. Λίγα παραδείγματα αρκούν για να αποδείξουν τις πολιτικές τους κωλοτούμπες. Απομάκρυνση της αστυνόμευσης από τα Εξάρχεια, που ακολουθείται από άγρια καταστολή στην πλατεία και επίθεση στον χώρο της κατάληψης ΒΟΞ έπειτα από κάψιμο περιπολικού. Εκτόνωση του αγώνα ενάντια στα μεταλλεία στη Χαλκιδική, ενώ εξαγγέλλει την εκ νέου μελέτη του πολεοδομικού σχεδίου χωρίς σαφή θέση στο αν θα πραγματοποιηθούν οι εξορύξεις, και παράλληλα παραπέμπει σε δίκη τους 21 κατηγορούμενους για τον εμπρησμό του εργοταξίου, με βάση τον 187 περί εγκληματικών οργανώσεων. Στις δολοφονίες/αυτοκτονίες μεταναστών στα στρατόπεδα κράτησης, η απάντηση είναι η μεταφορά τους σε ανοιχτές δομές φιλοξενίας και ιατρικής περίθαλψης. Υπόσχεση για την κατάργηση των φυλακών τύπου Γ’, επιδιώκοντας την ανακωχή με τους αναρχικούς και πολιτικούς κρατούμενους, ενώ συνεχίζει να τις εξοπλίζει είτε με ανθρώπινο είτε υλικοτεχνικό δυναμικό. Ο αγώνας μέσα και έξω από τα τείχη πρέπει είναι αδιαμεσολάβητος, μακριά από κάθε κόμμα και εξουσία, και να στοχεύει στην πραγμάτωση των αναρχικών μας προταγμάτων.

Και ο αγώνας ξεκινά…

Στις 2 Μάρτη 2015, με κείμενά τους ανακοινώνουν την έναρξη της απεργίας πείνας οι αναρχικοί/πολιτικοί κρατούμενοι Μαζιώτης, Γουρνάς, Κουφοντίνας, Σταμπούλος, Θεοφίλου, Χαρίσης, Ντάλιος, Καραγιαννίδης, ενώ τις επόμενες μέρες θα ξεκινάνε σταδιακά και τα υπόλοιπα μέλη του Δικτύου Αγωνιστών Κρατουμένων.

Τα αιτήματα που θέτουν οι απεργοί είναι αυτά της κατάργησης του νόμου περί των φυλακών τύπου Γ’, των δύο αντιτρομοκρατικών νόμων του 2001 και 2004 αντίστοιχα, του κουκουλονόμου, του νόμου για την λήψη του DNA ως αποδεικτικού και ενοχοποιητικού στοιχείου, και την άμεση απελευθέρωση του Σάββα Ξηρού για λόγους υγείας.

Η καταστολή ήρθε για να μείνει

Ας πάρουμε τα πράγματα από την αρχή της όξυνσης της καταστολής. Το 2001 ψηφίζεται, εν μέσω της τρομολαγνείας από τις Ηνωμένες Πολιτείες, ο πρώτος αντιτρομοκρατικός νόμος, 187 (περί εγκληματικών οργανώσεων), ενώ το 2004 νομοθετείται ο δεύτερος αντιτρομοκρατικός νόμος, ο 187^Α ( περί τρομοκρατικών οργανώσεων). Με αφορμή την εξέγερση του Δεκέμβρη του 08’, και των μεγάλης κλίμακας επιθέσεων σε κρατικούς και καπιταλιστικούς στόχους, ψηφίζεται ο κουκουλονόμος, που ουσιαστικά ποινικοποιεί κακουργηματικά την κάλυψη των χαρακτηριστικών του προσώπου και στόχο έχει την πάταξη των επιθετικών και δυναμικών πρακτικών του αναρχικού χώρου. Το 2010 έρχεται και η τελευταία τροποποίηση του 187^Α, αναβαθμισμένο πλέον χαρτί στο οπλοστάσιο της καταστολής για να περικλείει όσο το δυνατόν περισσότερες περιπτώσεις. Δύο χρόνια αργότερα νομοθετείται η βίαιη λήψη του DNA που μπορεί να χρησιμοποιηθεί και ως μοναδικό ενοχοποιητικό στοιχείο για την καταδίκη του κατηγορουμένου. Και τέλος, τον Ιούλη του 2014 περνάει το νομοσχέδιο για την λειτουργία των φυλακών τύπου Γ’, που στοχεύει σε καταδικασμένους για ένοπλη επαναστατική δράση, αναρχικούς, βαρυποινίτες, και απείθαρχους φυλακισμένους που συμμετέχουν σε εξεγέρσεις ή στάσεις στις φυλακές.

Μέσα σε αυτά τα χρόνια νέων νόμων και τροποποιήσεων, βλέπουμε ένα σχέδιο από πλευράς του κράτους να εντείνει την καταστολή σε τέτοια επίπεδα που να καλύπτει όλο και μεγαλύτερα ριζοσπαστικά κοινωνικά σύνολα που αγωνίζονται δυναμικά ενάντιά του. Τα άρθρα 187 και 187^Α, χρησιμοποιούνται ευρέως από την δικαστική εξουσία, και επιφέρουν βαριές ποινές στους κατηγορούμενους. Είναι δύο νόμοι που στοχεύουν απ’ τη μια στην πάταξη του εσωτερικού εχθρού, και απ’ την άλλη στην αναγνώριση και χαρτογράφηση των αντιπάλων της έννομης τάξης. Μέσω του καθεστώτος εξαίρεσης, το ποινικό αδίκημα δεν ανιχνεύεται με βάση τον καθαρά ποινικό του αντίκτυπο, αλλά με βάση το κατά πόσο είναι επικίνδυνο για το καθεστώς.

Η λήψη και χρήση του DNA είναι ένας καινούργιος άσσος στο μανίκι της καταστολής. Έχουμε δει καταδίκες αναρχικών με μοναδικό στοιχείο το DNA (Σειρηνίδης, Τσιλιανίδης, Θεοφίλου), αλλά και κατηγορίες για συμμετοχή σε επαναστατικές οργανώσεις με βάση το DNA σε κινητά αντικείμενα σε σπίτια. Το κράτος αναπτύσσει μια τεχνολογία και μια επιστήμη που στόχο έχει την καταγραφή των γενετικών υλικών των αγωνιστών και την δημιουργία μιας τεράστιας αποθήκης με DNA.

Έτσι, η άνοδος της τεχνολογίας και της επιστήμης βλέπουμε πως αποτελεί ένα υπερμέγεθες όπλο στα χέρια της κυριαρχίας. Ολόκληρο το τεχνοβιομηχανικό σύστημα υπηρετεί την εξουσία, την τροφοδοτεί και τροφοδοτείται και το ίδιο από αυτήν. Ερχόμαστε αντιμέτωποι με ένα καθημερινό φακέλωμα μέσω την κινητών τηλεφώνων, του διαδικτύου και των μέσων κοινωνικής δικτύωσης, που ουκ ολίγες φορές έχουν χρησιμοποιηθεί από την καταστολή. Το σύνολο της επιστήμης παρουσιάζεται πλέον ως μια σύγχρονη θεότητα, κάτω από την οποία βρισκόμαστε όλοι αδύναμοι. Η σύγχρονη τεχνολογία και η επιστήμη είναι αυτές που εξοπλίζουν με πυρηνικά και με καινούργια όπλα τους στρατούς και τις αστυνομίες των κρατών. Αναβαθμίζουν τις φυλακές σε υψίστης ασφαλείας με τηλεοπτική παρακολούθηση των κρατουμένων επί 24ωρης βάσης. Τοποθετούν εκατομμύρια κάμερες στους δρόμους των πόλεων για την χαρτογράφηση των κινήσεων μας. Ορίζουν εκβιαστικά τις επιθυμίες των σύγχρονων ανθρώπων των πόλεων και διοχετεύουν πλαστά αγαθά στις αγορές για τις στρατιές των καταναλωτών. Βιάζουν τη Γη για τους φυσικούς πόρους, δολοφονούν και βασανίζουν δισεκατομμύρια ζώων για την ευημερία του ανθρώπου, και φυσικά είναι αυτές που χρησιμοποιεί η εξουσία για την συνέχιση της στην αρένα της νέας τάξης πραγμάτων, στην υποδούλωση των πάντων κάτω από τον καπιταλισμό και την κυριαρχία.

Τον Ιούλιο του 2014 θεσμοθετείται η λειτουργία των φυλακών τύπου Γ’, με τις πρώτες μεταγωγές πολιτικών αλλά και ποινικών κρατουμένων να γίνονται τις πρώτες μέρες του 2015. Αυτές οι φυλακές, είναι μια φυλακή μέσα στην φυλακή, που στόχο έχουν την απομόνωση των πολιτικών και των επικίνδυνων για την διεύθυνση της φυλακής κρατουμένων. Όμως ο στόχος της εξουσίας δεν είναι τόσο επιφανειακός που να αφορά μόνο τους φυλακισμένους. Οι τύπου Γ’, αποτελούν και έναν εκφοβισμό προς τα κοινωνικά σύνολα που εν δυνάμει θα αγωνιστούν ενάντια στο κράτος. Είναι ένας παραδειγματισμός και μια τρομοκράτηση των αγωνιστών εκτός των τειχών. Εξάλλου αυτός ήταν και είναι πάντα ο κύριος στόχος της καταστολής. Πάταξη των αγώνων ενάντια στην εξουσία, και τρομοκράτηση των έγκλειστων στα κάτεργα της δημοκρατίας.

Αλληλεγγύη σημαίνει αγώνας

Αλληλεγγύη στους απεργούς πείνας, που βάζουν τα σώματά τους ανάχωμα ενάντια στην ολοκληρωτική επέλαση της κυριαρχίας.

Προτάσσουμε τον αδιαμεσολάβητο αγώνα ενάντια σε κράτος και κεφάλαιο,  για την κατάργηση των φυλακών τύπου Γ’, των αντιτρομοκρατικών νόμων, του κουκουλονόμου, της λήψης του DNA, και για την απελευθέρωση του Σάββα Ξηρού.

Μέχρι την καταστροφή όλων των φυλακών, των στρατοπέδων συγκέντρωσης μεταναστών, των εργοστασίων και εργαστηρίων εκμετάλλευσης των ζώων και των βιομηχανιών καταστροφής της Γης. Μέχρι τον θάνατο του κράτους και του κυρίαρχου πολιτισμού, κανείς και τίποτα δεν θα είναι ελεύθερο.

Ανυποχώρητος αγώνας για την Ολική Απελευθέρωση και την Αναρχία

Αναρχική Συλλογικότητα
Μαύρο/Πράσινο